Met mijn vrouw en kinderen gingen we een weekendje weg – je moet wat in de meest treurige maand van het jaar – naar een huisje in het oosten van het land. Omdat ik in een gekke bui was, koos ik voor een versie met een inpandig saunaatje, denk formaat wc, maar toch.
Daarnaast was er een verwarmd buitenzwembad op het park, zodat mijn waterratkinderen ook op hun wenken werden bediend. We noemden het een minivakantie, pakten knuffels en zwembroeken in en konden vertrekken. De aankomst ging prima, we werden vriendelijk ontvangen en we installeerden ons.
Vrijdagavond, ons kroost lag net op bed, besloten we het zweethok aan te gooien. Het goede nieuws is dat deze werkte naar behoren. Het slechte nieuws? Van de rest van het huis klapten de stoppen eruit. Een zoektocht naar de meterkast bracht mij naar buiten, in niets anders dan een handdoek, alwaar ik erachter kwam dat er geen mogelijkheid was om zowel huis als sauna tegelijk van stroom te voorzien. Gelukkig kwam er al snel een monteur die zei dat het een veelvoorkomend probleem was. Hij was een half uurtje bezig en vertrok weer. Dus hup, sauna weer aan en BAM, weer zaten we in het donker.
Wederom kwam de goedgeluimde monteur, “ik heb al zo vaak gezegd dat ze hier eens iets aan moeten laten doen”, en ging weer aan de slag. Nadat hij klaar was, waren wij er wel klaar mee en nestelden we ons onder een dekentje op de bank. Morgen weer een dag voor een stukje transpireren. Hij had nog wel een tip: het beste was geen water op de sauna te gooien. Let wel, er stond een houten emmer, grote lepel en water klaar om erop te gieten.
Helaas bleek de volgende middag de stoppenkast niet bestand tegen wat er van hem gevraagd werd. De monteurmeneer was er nu ook wel klaar mee en besloot de hele boel eruit te halen en te vervangen. Het was een kabaal van gehamer, schroefboormachines en wat ontstemde kreten van de technicus. Om vijf uur in de middag was hij klaar en konden we dan eindelijk, jawel, de sauna in.
Onderweg naar het diner kwamen we langs de receptie en besloot ik aan te geven dat ik het toch wel jammer vond dat ik pas einde zaterdagmiddag gebruik kon maken van alle faciliteiten van de door mij gehuurde woning. De reactie van de receptioniste? “Ja, het was een rommelige start van jullie vakantie, maar laat het geen smet op het verblijf zijn, want het grote genieten kan nu beginnen!” Dat onze uitchecktijd de volgende dag om tien uur in de ochtend was en het merendeel van onze tijd aldaar gepasseerd, was haar kennelijk ontgaan. “Geniet er nog even van hè”, zei ze, terwijl ze er een glimlach uitperste en haar ogen tot spleetjes kneep. O, en het verwarmde zwembad? Dat was zo koud dat m’n beide dochters na vijf minuten paars uitsloegen.
Kortom: het mooiste moment van het hele weekend was om weer thuis te komen. Het grote genieten kon beginnen.
'Twee vrouwen van een jaar of zestig stappen bij mij de sauna in en ik raak door hun gesprek redelijk oververhit'
