In de supermarkt zelf is dat meteen lastiger. Negen van de tien keer is het daar druk, want ‘het volk’ kan nergens anders heen. Je hoeft daardoor maar één keer zachtjes je neus op te halen en in een radius van vijf gangpaden hoor je meteen alle preppers verstokt hun adem inhouden: ‘Wíe was dat?’ En dan heb ik het nog niet eens over alle subtiele vuile blikken die heen en weer vliegen over de karretjes. Dus ja: na hoestschaamte en toiletpapierschaamte vind ik dat niesschaamte ook zéker een plekje verdient in de rij van corona-schaamtes.

Lees ook
Van ‘cockdown’ tot ‘quarantini’: breid je corona-vocabulaire uit

Niesschaamte

Maar ja, hoe nu verder? Moet ik dan toch een mondkapje op? Een bord om m’n nek hangen met ‘Wees niet bang, het komt door de pollen’? Uitdraaitjes van de hooikoortsradar uitdelen aan iedereen die er iets van zegt? Nee, liever niet.

Laten we in plaats van argwanend kijken ook gewoon een klein beetje uitgaan van het goede in de mens. Vertrouw erop dat niemand met een corona-keel of verkouden snotneus zich nog in de supermarkt begeeft. Daar wordt boodschappen doen in tijden van corona écht een stukje gezelliger van, denk ik. Tot het pollenseizoen voorbij is weet ik me in ieder geval gesterkt door het feit dat Simon Keizer in hetzelfde schuitje zit. We zullen doorgaan, hooikoortsstrijders. Snotterend en wel.

Lees ook
Neussprayverslaving? KNO-arts geeft tips: ‘Cold turkey stoppen is de enige manier’