Meer ruimte

Vier jaar geleden kopen ze het huis, met het idee: als we ooit meer ruimte nodig hebben, dan kunnen we er altijd nog een verdieping bovenop bouwen. Ze strippen het en knappen álles helemaal zelf op.

Een maand voor de eerste verjaardag van Jackie, blijkt Femke opnieuw in verwachting. “Toen dachten we, o ja, die ruimte! De verbouwing werd in gang gezet. Tot die tijd hebben we geïmproviseerd. Want hoeveel ruimte heeft een baby nu nodig?”

Slaapkamer voor én na. 

Overal stof

Er moet een vergunning worden aangevraagd en dat kost tijd. In november mag de verbouwing beginnen. Ze hebben allebei een flinke dosis kluservaring. Toch wordt de bouw van een nieuwe constructie uitbesteed. “Daar moet je zelf niet aan willen knutselen.”

Maar alles uit handen geven, blijkt ook lastig. “Mijn man werkte thuis en ging vaak toch ‘even’ helpen. Zelf ben ik regelmatig gaan kijken of alles nog volgens plan liep. Ik voelde mij soms net een opzichter.”

Femke werkt in de zorg, en dat ook in coronatijd gewoon door. Elke dag – direct bij thuiskomst – slingert ze de stofzuiger aan. “Niet om het schoon te krijgen, nee. Schoner. Zoals mijn dochter zei: ‘Mama, er liggen kruimels’. Alles kwam via de nieuwe opening – van het trapgat – naar beneden. Steen, stof, al dat bouwpuin.”

Nieuwe badkamer.

Lekkage

Na drie maanden is er een tweede verdieping op het huis gebouwd. Er is een nieuw dak en trapgat gemaakt, en op de eerste verdieping een nieuwe badkamer. Tijdens de verbouwing hebben ze tot twee keer toe lekkage.

“De kozijnen van de dakkapellen kwamen er pas later in. Die gaten waren dichtgemaakt met speciaal zeil. Met de heftige sneeuwval kwam al die sneeuw onder de dakbedekking. Het water ging smelten, en dat liep door tot beneden. Overal kringen.”

Maar dat is nog niks. Bij de tweede lekkage stroomt het water de keuken in. “We hoorden het letterlijk op de magnetron tikken. De elektriciteit ging eraf, het plafond open. Het kwam vanuit de nieuwe badkamer. De ring van de toiletafvoer bleek niet goed te zitten. Het werd een paar weekjes ‘kamperen’. Wij douchen bij de buren, de kinderen in een badje in de keuken.”

En nu het plafond toch open ligt, komt er deze zomer toch maar een nieuwe keuken in. “Even doorpakken. Het slopen is het allerleukste, dan kan ik even lekker helemaal los.”

Nieuwe kinderkamers. 

Femke klust met kinderen

Dan komt onverwachts een kink in de kabel. Eind februari ligt Femke plotseling in het ziekenhuis vanwege een auto-immuunziekte. De afwerking komt terecht op de schouders van Wouter, die gelukkig veel hulp krijgt van vrienden en familie. Want de kamers op de eerste verdieping moeten ook opnieuw worden ingedeeld en opgeknapt.

Na twee maanden doorwerken, is alles klaar. “Je bent gewend om door te pakken, maar je wordt beperkt door het andere leven wat je nu hebt. Een uurtje hier, uurtje daar. Tot één uur ’s nachts schilderen met bouwlampen. Tijdens het inrichten was ik gelukkig weer aardig opgeknapt. Daar ben ik toen helemaal mee losgegaan.”

De nieuwe bovenverdieping, met bad op de slaapkamer. 

Femke is gek op klussen, maar met kinderen zorgt het soms voor lastige situaties. “Je moet constant opletten. Mijn jongste heeft meer dan eens afplaktape in zijn mond gehad. Dat ik dacht, ik zet hem gewoon veilig in het nieuwe bad, dan kan ik even door. Maar dan had mijn man daar tape ingegooid. Echt een fase, dat kind stopte alles in zijn mond. Stenen, gipsplaat.”

“Willen we onze droom waarmaken – het opknappen van een oude woonboerderij – dan moeten de kinderen dan echt iets ouder zijn.”

Lees ook
Sanne klust aan oude basisschool: ‘Zelfs mijn kinderen zijn klaar met alle herrie en puinstof’