Daklozen in Nederland

Niet alleen betaalbare woonruimte, maar ook een integrale aanpak van wonen, werken en begeleiding richting een ‘normaal’ leven. Daar moet volgens de kerkgemeenschap ‘keihard’ aan gewerkt worden. Er zijn goede afspraken nodig om te voorkomen dat een groeiende groep kwetsbare Nederlanders op straat komt te staan. De betrokken ministeries en gemeentelijke diensten zouden hierin veel meer samen kunnen optrekken.

Lees ook
Chayenne zat met zoontje (3) in daklozenopvang: ‘Het was een betere plek’

Hulp helpt niet

Zogeheten ‘probleemhuurders’ hebben doorgaans te maken met een combinatie van moeilijkheden. Doordat zij de grip op hun leven verliezen, wordt een deel van hen uiteindelijk dakloos. De hulp voor deze groeiende groep is volgens het Leger Des Heils niet toereikend. “Om deze mensen weer op de been te helpen is een paar keer per week begeleiding nodig, bijvoorbeeld hulp met de post, rekeningen en instanties. Maar in de praktijk wordt deze hulp veel te snel afgebouwd”, zegt een woordvoerster.

Opvang grijpt mis

Tijdens kortdurende opvang gaan daklozen eerder achteruit dan vooruit, stelt de hulporganisatie. In die drie tot zes maanden vermindert hun zelfredzaamheid en missen zij perspectief. Ook is het een ongezonde omgeving, met veel prikkels. “Het is dan ook veel zinvoller om te voorkomen dat mensen op straat belanden en om, als dat dan toch gebeurt, mensen snel weer aan een woning te helpen.”

Lees ook
Aantal daklozen in tien jaar verdubbeld

Verdubbeld in tien jaar

Eind augustus 2019 werd bekend dat het aantal daklozen in Nederland in tien jaar ruim is verdubbeld naar veertigduizend. Van deze groep is het het aantal jonge daklozen tussen de achttien en dertig jaar zelfs verdrievoudigd. Het grootste gedeelte van de Nederlandse daklozen is man. Bijna 40 procent verblijft in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag of Utrecht.