Saskia Noort is het gezeik zat. In LINDA. ‘OVER DE GRENS‘ stelt ze een lijst op van de hardnekkigste mythes over MeToo en seksueel grensoverschrijdend gedrag. Laten we er nu iets aan gaan doen.
Hieronder vind je de eerste drie mythes, de rest pakt Saskia aan in het magazine. Koop LINDA. in de winkel of laat haar thuisbezorgen via onderstaande knop.
“Hoelang schrijf ik nu de ene na de andere column over seksuele intimidatie? Voor mijn gevoel al mijn hele leven lang”, schrijft Saskia. “Honderdduizenden woorden heb ik eraan gewijd. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin meer in het wéér opdreunen van cijfers, het aandragen van bewijzen, het beredeneren waarom mijn seksegenoten en ik zwijgen over wat ons is aangedaan.
Liever geef ik jullie een lijst met de hardnekkigste clichés en mythes over MeToo en seksueel grensoverschrijdend gedrag. Scheur ’m uit dit nummer en hang ’m aan de muur in de kantoortuin, bar of keuken, of sla een screenshot op in je telefoon. Met deze lijst kun je voortaan direct een einde maken aan elk vervelend, emotioneel of passiefagressief gesprek over dit onderwerp.”
Ten tijde van de echte heksenjachten, tussen 1480 en 1700, belandden honderdduizenden personen – vooral vrouwen – op de brandstapel wegens vermeende hekserij. Sindsdien wordt de term ‘heksenjacht’ veelvuldig gebruikt. Soms terecht, maar veel vaker is de vergelijking totaal overtrokken. Zo meent een deel van de mensen al sinds de start van de eerste MeToo golf in 2017 dat er sprake zou zijn van een ‘heksenjacht’ tegenover mannen. Allerlei ongewenst seksueel gedrag, van vrij onschuldige voorbeelden tot de extremiteiten, zou op één hoop worden gegooid. Daardoor zou je tegenwoordig al voor een hand op iemands knie leggen op de (virtuele) brandstapel gegooid worden. Of – zoals we dat anno 2022 zeggen – gecanceld worden.
Vooralsnog blijkt dat in de praktijk allemaal nogal mee te vallen. De hand-opknie-leggers zitten gewoon nog op hun bureaustoelen en barkrukken. Slechts een enkele dader van veel grovere misdragingen is daar daadwerkelijk voor gestraft – Harvey Weinstein met zijn misvormde penis, bijvoorbeeld. Als bekend persoon loop je wellicht iets meer risico om in een MeToo storm te belanden, maar ook de meeste beroemdheden zitten voorlopig veilig in de luwte te wachten tot de storm is overgewaaid. En sowieso is er nog helemaal niemand daadwerkelijk op een brandstapel geëindigd. Het klopt wel dat een deel der mannen bang is om verketterd te worden. Daarom lees of hoor je maar zelden mannen over hun eigen aandeel. Ze kijken wel uit, waarom zou je jezelf voor de wolven gooien?
Kort samengevat: er is hier helemaal geen sprake van een heksenjacht waarbij onschuldigen rücksichtslos worden afgebrand, maar van een niet te stoppen, positieve ontwikkeling waarbij de grenzen van het toelaatbare opnieuw worden afgebakend. Om zo op den duur gelijkwaardiger met elkaar om te gaan en de wereld weer een stukje veiliger te maken voor vrouwen (en kwetsbare mannen en kinderen).
Lees ookHenk van Straten: 'Een mannencode klinkt nobel, maar in feite handel je uit angst'
‘Ineens is iedere vrouw slachtoffer!’ roept je zestigplus oom verbolgen op Facebook onder het zoveelste bericht over een man met macht die zijn poten niet thuis kon houden. Help hem uit de droom. Bijna iedere vrouw ís slachtoffer. Niet per se van verkrachting, al zijn die cijfers met 100.000 gevallen per jaar van aanranding, verkrachting en/of misbruik ook al schrikbarend hoog.
Gaat het om seksuele toespelingen of ongewenste aanrakingen, dan weten bijna alle vrouwen hoe het is. En nee, dan hebben we het niet over een hand op de knie. Dan gaat het over vreemde handen op je billen, in een hoek gedrukt worden terwijl iemand een stijve penis tegen je dijbeen wrijft of een baas, oppasvader, rijleraar of coach die dubbelzinnige opmerkingen maakt. Zulke situaties kennen wij vrouwen allemaal.
Het wordt nog ranziger als een leidinggevende zoiets doet en helaas zijn veel leidinggevenden nog altijd mannen. Uit onderzoek van het College van de Rechten van de Mens (2021) blijkt dat 16 procent van de Nederlandse werknemers in de afgelopen tien jaar te maken had met seksuele intimidatie. Vrouwen ruim twee keer zo vaak als mannen. Dus ja, we zijn slachtoffer. Wat moeten we dan doen? Zwijgen? Is slachtoffer zijn iets om je voor te schamen?
Geschaamd hebben we ons lang genoeg. De collectieve schreeuw om aandacht voor dergelijk gedrag maakt ons eindelijk machtig. En om veranderingen in gang te zetten, moet er eerst een revolutie plaatsvinden.
Voor wie precies neemt de seksuele vrijheid af als we het hebben over de grenzen ervan? Zolang de versiercultuur er een is van jagers en prooien, van veroveren en ondergaan, zolang mannen die veel sex met verschillende vrouwen hebben cool zijn en vrouwen die hetzelfde doen sletten, zolang sexy geklede vrouwen ‘erom vragen’ en mannen een vriendelijk bedoelde glimlach opvatten als flirten, is die vrijheid vrij eenzijdig.
Dat je tegenwoordig niet meer zomaar aan de ander mag zitten, en al helemaal niet aan iemand die aan jouw macht is overgeleverd, heeft niets met preutsheid te maken. Het versturen van dickpics naar collega’s is niet oké, tenzij er expliciet om gevraagd wordt, en dan nog blijft het een vrij slecht idee.
Het is juist goed om met elkaar duidelijke regels op te stellen: eerst vragen of je iemand mag aanraken, kussen of neuken. Met je takken afblijven van werknemers, stagiairs, pupillen – iedereen die aan jouw macht is overgeleverd, kortom. Geen dubbelzinnige appjes sturen, geen handen op lichaamsdelen van bedienend personeel leggen, of flirterige opmerkingen tegen hen maken. Je zult zien dat het tegenovergestelde van puritanisme zal ontstaan zodra de seksuele vrijheid ook door vrouwen als vrijheid wordt ervaren.
Geen speld tussen te krijgen, toch? Saskia Noort pakt nóg zeven mythes over MeToo aan in LINDA. ‘OVER DE GRENS’. Koop hier het nummer.
Lees ookRoos Moggré: ''Je kan mij ook in natura betalen', zei de agent tegen me'
