Een onbestemd gevoel, visioen of de stem van iemand die er niet is. Sommige gebeurtenissen zijn gewoon niet te verklaren.
In de rubriek ‘Niet te verklaren’ praten we met vrouwen over ervaringen die ze zelf ook amper kunnen geloven. Waargebeurd of niet, het heeft wel degelijk impact gehad op hun leven.
Thea voelt zich radeloos door mentaal zieke dochter, tot die ene dag: 'Mijn mond viel open'
Merije (49) heeft al bijna 22 jaar geen contact meer met haar familie. “Ik werd seksueel misbruikt door mijn stiefvader, maar mijn moeder koos er destijds voor om bij hem te blijven. Ondanks zijn bekentenis en veroordeling. Mij wilde ze nooit meer zien, omdat ik degene was die hem had aangegeven.” Ook Merije’s zus kiest ervoor om het contact met Merije te verbreken.
Jarenlange radiostilte volgt, totdat Merije in 2015 herhaaldelijk over haar moeder droomt. “Het was steeds weer hetzelfde; mijn moeder die op een brancard een MRI-scanner werd ingeschoven. Naast haar zat mijn oma, die op dat moment al lang niet meer leefde, en hield haar hand vast. Het voelde alsof er iets heel erg mis was met mijn moeders hoofd.”
De droom neemt Merije op dat moment niet heel serieus. “Dromen gaan naar mijn idee meestal over jezelf, dus misschien moest ik eens een bezoek brengen aan de huisarts?”
Lizzy droomde over haar zieke moeder: 'Schrok wakker en had gemiste oproepen'
Maar rond kerst datzelfde jaar voelt Merije zich extra verdrietig, en moet ze veel aan haar moeder denken. “Ik besloot haar een bericht te sturen via Facebook. Het was mijn zus die antwoordde. Ze vertelde dat mijn moeder in de zomer van 2014 twee zware beroertes had gehad. Mijn dromen bleken te kloppen met de werkelijkheid.”
Een bezoek aan haar moeder volgt. “Ik heb haar kunnen vertellen dat ik haar heb vergeven. Ze heeft een grote fout gemaakt in het verleden, maar ik weet nu dat zij dit inmiddels ook beseft en spijt heeft. Ze is in 2010 alsnog van mijn voormalige stiefvader én dader gescheiden. Ik weet dat ze van mij houdt. Ik geloof dan ook dat ze tijdens die daadwerkelijke MRI-scan dacht dat ze ging sterven, en aan mij dacht.”
Na ongeveer zes weken wordt het contact tussen Merije en haar familie opnieuw verbroken. “Dat was mijn zus’ besluit. Ze had het “erg druk”, zei ze elke keer wanneer ik haar een bericht stuurde. Ik bood nog aan te helpen met de zorg voor onze moeder, maar dit wilde ze niet. Niet lang daarna werd ik overal geblokkeerd. Ik heb het haar vergeven, ook zij heeft geen gemakkelijk leven. Maar ik heb hen sindsdien nooit meer gesproken. ”
“Of mijn moeder nog leefde wist ik tot voor kort niet, want door de beroertes heeft ze ernstige afasie opgelopen en raakte ze halfzijdig verlamd. Ze kon zelf geen contact met mij opnemen. Maar laatst kwam ik een foto van haar tegen op Facebook, waardoor ik weet dat ze er nog is. Ik hoop hen ooit weer in het echt te zien, of in ieder geval over hen te dromen. De band tussen moeder en kind is toch een beetje magisch: ik geloof echt dat ze mij destijds wilde vertellen wat er met haar gebeurd was.”
De foto bij dit artikel dient ter illustratie.
Mariska's nare voorgevoel bleek te kloppen: 'De graven werden geruimd'
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring. Heb je zelf lichamelijke en/of – mentale klachten? Raadpleeg dan altijd je (huis)arts
