Rob wilde imponeren

Er was nog een vrijgezel aanwezig. Rob Passiepeer. Die stond niet bij de oven want die bleek het wedstrijdelement niet los te kunnen laten en hield zich derhalve bezig met oud-Hollands ringwerpen. Het zat er al een beetje in, maar Wendy bleek helaas niet voor hem gekozen te hebben. De analyse die Yvon op Rob losliet leverde wel een mooi inzicht op. Rob overschreeuwde zijn onzekerheid met uitsloven, met willen imponeren. Daar kwam al dat luchtgitaren, instoppen, twisteren, meerstemmig zingen en hommelkastjes verstoppen vandaan.

Ook had hij al bedacht toen hij de foto van Wendy bij haar brief had gezien dat hij met haar op citytrip zou gaan. Je zou kunnen zeggen dat hij daarmee zijn keuze al zo goed als gemaakt had, maar Rob vond desondanks dat hij ‘breed had ingezet’.

Gun Rob een koekoek-coach

Je zou hem bijna een nieuwe kans gunnen. En dan nu met een coach aan zijn zijde die iedere keer als Rob naar de gitaar grijpt voor een serenade, een nieuw wedstrijdje kusjes stelen wil introduceren of op de ‘play’ knop drukt voor eeb uitbundig robbertje meehupsen op snollebollekes, hem apart neemt en ‘koekoek!’ tegen hem brult. Eerst zal dat elke vijf minuten moeten gebeuren, maar die coach kan hem daarna steeds een beetje verder tot rust manen door te zeggen dat het allemaal goedkomt. ‘Rob, je bent prima zoals je bent. Zonder al die toestanden. Echt.’

Jouke vijzelde zijn imago op

Er waren meer inzichten. Over Jouke bijvoorbeeld, want die kreeg de kans om zijn imago op te vijzelen. Hoe hij over stinkende vrouwelijke dierenartsen had gesproken was er een beetje verkeerd uitgekomen. Hij viel er gewoon niet op. Daar bedoelde hij verder niets mee. Ook had hij vooral zijn negatieve kanten in de etalage gezet omdat dat eerlijk zou zijn. De mensen hoeven hem niet een al te positief beeld van hem te hebben. Hand in hand rondlopen? Nee, dat gebeurt allemaal achter gesloten deuren. Bij het tonen van de mindere kanten van zijn karakter in het openbaar voelt hij zich blijkbaar prettiger. Daarmee creëer je natuurlijk ook afstand tot de rest van de wereld en dat kan een gevoel van veiligheid opleveren.

Liefdesbriefje op de afwasborstel?

Karlijn had er gelukkig allemaal doorheen geprikt en kon beamen dat Jouke juist heel erg bescheiden is over zijn positieve kanten. Hij zet namelijk koffie voor haar, zodat er iets te drinken is als ze wakker wordt. En hij legt wel eens zomaar een briefje neer. Daarop staat dan dat hij van haar houdt. Ik vroeg me direct af waar ze die briefjes aantrof. Op een uier? Op de melkmachine? Op het aanrecht, heel specifiek op de afwasborstel?

Hoe dan ook stond het Jouke goed, die verliefdheid. Hij durfde zelfs wel te zeggen dat hij gelukkiger was. Hij glom. Karlijn glom. Het gaat ze goed daar ondergedoken in die melkput.

Janine maakte het ‘een beetje’ uit

Beroepsworstelaar Janine bleek het ook na de citytrip niet heel makkelijk te hebben gehad met Sander. Of met de liefde. Of met zichzelf. Hans analyseerde heel fijngevoelig dat Janine bindingsangst had. Daar had hij ‘een beetje’ gelijk in. Het was te snel gegaan. Ze had het ‘een beetje’ uitgemaakt. Maar ja toen bleek er toch iets van een gemis op te treden. Het was niet veel, ‘een beetje’. Maar dat was genoeg om anders naar Sander te gaan kijken. Naar haar gevoel te gaan luisteren zonder dat direct in een wurggreep te houden.

Het geduld van Sander

Sander bleek al die tijd geduld te hebben gehad. Te hebben gehoopt op verbetering. Hij had contact met haar gehouden, voor, tijdens en na het lammeren. Toen het moment kwam dat ze zichzelf bevrijdde van de analyse en weer toenadering zocht, stond hij klaar, met open armen. Eind goed, al goed. Zolang Janine haar worstelpakje in de wilgen hangt.

Stiekem insemineren

Wat een zaligheid om Annette en Hans zo samen te zien. Annette vatte de geheime weekenden waarin ze Hans hielp met insemineren uitbundig samen als ‘zó mooi, zó rijk, zó blij, zó fantastisch’ en ook ‘zó bijzonder’. De liefde bleek ook op 69-jarige Hans nog net zo te voelen als vroeger. ‘Het duurt alleen wat langer.’ zei hij. Desalniettemin bemoedigend voor iedereen die denkt er te oud voor te zijn. Het kán.

Gerbens melkdroom kwam uit

Dat het kon, was ook Hilda gebleken. Haar Tjitse was al helemaal ingeburgerd op Terschelling, zo hadden de kijkers van de webserie al een beetje kunnen aan zien komen. De problemen met haar zelfvertrouwen waren opgelost als sneeuw voor de zon. Ook Gerben, in de webserie de ene na de andere date verraste met dezelfde ‘speciaal voor hen gemaakte’ troon van hooibalen, bleek raak te hebben geschoten. Hij droomde van ‘een eigen vriendin om samen mee te mèllèken.’ We zagen daarop hoe Vivian bezorgd over geitje nummer 66 zei dat er iets niet helemaal goed ging. ‘Ik denk dat ze een beetje te veel gedronken heb,’ constateerde Gerben. Zo bleek: soms komen dromen uit.

Een vlottere Maudfit

De Koningin van het bal was natuurlijk Maud. Ze was vakkundig uit de teaser voor deze reünie-aflevering geknipt, zodat bezorgde appjes het hele land rond konden gaan: zouden zij en Evert… uit elkaar zijn?! Maar nee, daar kwam ze. In een vlottere versie van de Maudfit (een kort, strak spijkerjasje), geleend van haar zus. Een nieuwe coupe. Oorbellen. Uitgerust want ze las geen woord van wat er allemaal over haar geschreven werd om goed te kunnen slapen (heel verstandig). En, het belangrijkste: ze straalde want ze was hoteldebotel verliefd op háár Evert. Ze had de huur al opgezegd. Ze zou gaan emigreren naar Drenthe.

Evert had een antwoord

Evert bleek op zijn beurt al baat te hebben gehad van het Maud-effect. Hij vond woorden waar ze eerst niet hadden bestaan en gaf Yvon zomaar lik op stuk door te zeggen dat een antwoord niet weten, soms ook een antwoord is. Daarna zakte Evert terug in ‘is goed’ en ‘is mooi’. Dat gaf niet, want dat was het ook: goed en mooi. Ze bleken perfect bij elkaar te passen. Maud was zo het boerderijleven ingeschoven en hield het vallen en opstaan op zijn Mauds bij in een kek en joviaal vlog.

Heel veel handen

Mijn voorgevoel zegt me dat we daar meer van gaan horen. Dat dat is wat dit zeer succesvolle twaalfde seizoen van Boer Zoekt Vrouw op heeft geleverd: zeven keer liefde én een langlopend vlog vol synoniemen, gebarentolkbrieven, eskimo-kussen en handen, héél véél handen, om naar uit te gaan kijken.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?

Kijk afl. 13 van Boer Zoekt Vrouw hier terug.

Boer zoekt vrouw: Eskimo-kussen in de zeikregenLees ook

Boer zoekt vrouw: Eindelijk werd de Evert-fantasie werkelijkheidLees ook