Hoewel hij nu niet uit de klas weg te denken is, duurde de zoektocht naar het vinden van zijn passie voor het onderwijs wat langer dan gedacht. “Na twee verkeerde studiekeuzes ging ik bij mezelf na wat ik nu echt leuk vond”, vertelt Jeroen. “Het onderwijs leek mij toen wel wat.”

De juiste beslissing

Jeroen besloot daarop om HBO Natuurkunde te studeren, dat voelde voor hem als de juiste beslissing. En dat blijkt, want hij staat inmiddels al tien jaar voor de klas. “Ik herinnerde mij dat een docent van vroeger ooit aan mij had gevraagd: ‘Moet je geen docent worden?’. Dat klonk toen heel gek, ik was niet bepaald een leuke leerling. Nu later, valt alles op z’n plek.”

Hoe Jeroen had gereageerd toen iemand vroeger tegen hem had gezegd dat hij nu docent zou zijn? “Ik had ze voor gek verklaard.”

Jurrians dochter (9) stapt over naar speciaal onderwijs: 'Het reguliere onderwijs is voor kinderen een sneltrein'Lees ook

Lerarentekort

Er is al langere tijd een lerarentekort in het onderwijs en dat heeft gevolgen voor zowel docenten als leerlingen. Ook Jeroen merkt dat. “Er wordt bijvoorbeeld vaak gevraagd om iets van een andere klas over te nemen”, vertelt de natuurkundeleraar. Jeroen legt uit dat wisselingen niet ideaal zijn. “Kinderen reageren op veranderingen. Met al die wisselingen is er dan onrust en dat begrijpen ze niet zo goed.”

Jeroen hoopt dat er in de toekomst daarom meer mensen gaan werken in het onderwijs, om dat tekort op te vangen en het gat te dichten. De natuurkundeleraar kan zij-instromers en omscholing daarom alleen maar toejuichen. “Het onderwijs is eigenlijk een soort mini-maatschappij, je ziet kinderen groeien en stappen zetten. Dat is zo’n ontzettend dankbaar werk.”

Met een glimlach naar werk

Jeroen gaat al die jaren al elke dag met een glimlach naar z’n werk. Het zijn de persoonlijke verhalen die hem bij blijven. Zo vertelt hij het verhaal van een meisje uit een van zijn vorige klassen.

Schoolkeuze is maatwerk, aldus deze onderwijsdeskundige: 'Het ene kind is het andere niet'Lees ook

“Deze leerling kreeg ik in mijn mentorklas. Ze had destijds zoveel last van stress en angsten dat ze soms verstarde voor ze naar school moest gaan”, vertelt Jeroen. “Om haar te helpen, hebben we toen elke week een keer met haar gezeten. En uiteindelijk heeft ze deze school verlaten met een diploma op zak. Dat zijn de verhalen waar ik het voor doe.”

Soms wat eentonig

Jeroen kan begrijpen dat een baan in het onderwijs soms wat eentonig kan lijken, toch ervaart hij dat niet zo. “Iedereen heeft op school gezeten en het lijkt daarom soms alsof je als docent elk jaar datzelfde verhaal moet vertellen. Toch is dit maar een heel klein onderdeel van werken in het onderwijs. De uitdaging zit ‘m in de manier waarop je informatie overbrengt. Hoeveel informatie blijft hangen en wat zijn manieren waarop er nog meer blijft hangen?”

Aan alle docenten wil Jeroen graag een boodschap meegeven: ‘Ga zo door. Denk aan die ene leerling die jou soms zo hard nodig heeft.’ Of Jeroen het onderwijs binnenkort gaat verlaten? “Nee. Al zou ik de loterij winnen, zelfs dan zou ik voor de klas blijven staan. Alleen wel misschien wat minder dagen in de week”, sluit Jeroen met een knipoog af.

Kabinet wil vanaf 2029 pabo-opleidingen gericht op jong en oud kind: 'Meer mensen naar het onderwijs trekken'Lees ook