Zelf een leiding verleggen, keuken slopen of muurtje bouwen. Een leuke bezigheidstherapie tijdens de pandemie, maar hoe ga je in vredesnaam te werk? Gelukkig voor deze vrouwen komt alles meestal keurig op de (zelf gezaagde) pootjes terecht.
Voor de rubriek Doe het lekker zelf spreken we vrouwen die kunnen bouwen, inclusief voor- en na-foto’s.
Wie
Tisja van den Brink (33), vriend Sebas (34), Bowie (3,5) en baby Goos.
Het plan
Bouwval omtoveren tot droomhuis.
De kosten
Ongeveer 90.000 euro.
Tisja en haar vriend Sebas kopen anderhalf jaar geleden een huis via Marktplaats. Een enorm opknapproject, dat ze willen verhuren. Maar dan blijkt Tisja zwanger van hun tweede kind en besluiten ze er zelf in te trekken. “Het was één grote bouwval. Alles werd gestript.”
Ze verhuizen vlak voordat corona ons land bereikt. Dan moet er nog héél veel gebeuren. “Zolang we maar water hadden en een lekker plekje voor Bowie. Tot vier weken voor de bevalling hebben we op een matrasje op de grond geslapen. Op een gegeven moment had ik zo’n dikke buik, dat we de lattenbodem vast op klossen hebben gezet.”
De keuken is in het begin vooral functioneel. “We hadden wel een kraan, maar geen spoelbak. Stond ik met een emmer onder de kraan de afwas te doen. Ik ben – hoogzwanger – naar de bouwmarkt gereden, heb een ronde afwasbak en afvoerslang gekocht en heb met een decoupeerzaag een gat in het aanrecht gezaagd. Ding erin gehangen, slang eraan: eindelijk mijn spoelbak.”
De tijdelijke spoelbak.
En dan roept ze Sebas erbij, om het netjes af te werken. “Daar ben ik geen ster in. Het eindresultaat mag er áltijd zijn – dus ja – ik ben vooral heel trots op hem.”
Door de uitbraak van corona én het feit dat ze allebei voor zichzelf werken, krijgen ze wat extra klusruimte. Maar dat betekent niet dat alles vlekkeloos verloopt. Twee weken na de bevalling van Goos, beginnen ze aan een opbouw.
“Nogal een klus, maar volgens Sebas zou het dak over twee weken waterdicht zijn. Geen gevelbekleding, kozijnen die verkeerd werden geleverd. Het werd een ‘on going process’, maar staat – nu alles is dichtgemaakt – vooral even op ‘on hold’.
Sebas bezig met de opbouw.
Stormt het, dan waaien alle platen van het dak. Er ligt wel zeil onder, maar dat houdt een stortvloed aan regen niet tegen. “Het is een heel oud huis. Dus het water wat er bij ons naar binnenkwam, was zwart. De kinderen hadden er geen last van, maar voor mij was dat wel even een dieptepunt. Stond ik daar met allemaal potjes en babybadjes, om het water op te vangen.”
Oftewel: er wordt in het huis ontzettend veel gelachen, maar ook gejankt. “Als jong gezin ben je soms enorm aan het klooien met z’n tweeën. Verbouwen, klussen, de kinderen: wij doen altijd alles door elkaar. Sebas is bovendien erg perfectionistisch, waar ik nogal ongeduldig kan zijn. Dan duurt het wat langer.”
Tuin voor én na.
In de tuin zijn lampjes opgehangen, het tuinhuisje is opgeknapt en de hele boel is gezellig aangekleed. “Het was een volgroeide jungle. Nu hebben we een kleine huiskamer buiten, met een hangmat, houtkacheltje en een veel te roze muurtje. De kinderen uit de buurt komen hier marshmallows roosteren.”
“Sebas stuurt mij af een toe een berichtje: moet je dit huis zien. Ik ben ondertussen aardig klusmoe, maar wie weet. Voor nu is dit ons thuis: een gezellige, fijne plek waar we ons allemaal lekker voelen.
Lees ook
LINDA.nl zoekt lockdownklussers met bijzondere home make-overs
