Marina is eindredacteur bij LINDA. en heeft in haar 55 jaar op deze aardkloot nog nooit een Brazilian wax ondergaan. Tót twee weken geleden.
Ze neemt je mee in deze enerverende ervaring: “Na 30 minuten ben ik bereid haar een schop te verkopen, klaar nou.”
“Ik ben een Griekse vrouw, dan ben je qua lichaamsbeharing ongeveer één stap verwijderd van een aap. Ik scheer me mijn hele volwassen leven al volgens een vaste routine: elke dag ga ik onder de douche overal even langs met het scheermes. Goed bijhouden, dan blijft het een beetje behapbaar.
Tót ik bij de praktijk van Clara aanbel voor een massage. Ik lig daar lekker ontspannen als de Braziliaanse ineens vraagt: ‘Ik doe ook aan Brazilian wax, is dat niet iets voor jou?’. Het idee trekt me niet meteen, dus beraad ik me eerst bij mijn dochters: is dit wat? Een van de twee vertelt dat ze het jammer vindt dat haar bush na een wax minder weelderig terug groeit, maar dat trekt mij juist aan. Steeds een beetje minder haar? Héérlijk. Waar kan ik me aanmelden?”
Lees ookKady waxt je punanie: 'Vrouwen vragen of ik kan zien dat ze seks hebben gehad'
“Ik neem plaats op de stoel met het idee dat ze met mijn oksels en poes binnen no-time klaar is. Warme was erop, minuutje wachten, eraf jakkeren en klaar, toch? Nou, niet dus. Mijn oksels blijken een soort kruin waarin het haar in allerlei verschillende richtingen groeit. Om goed te kunnen waxen – tegen de groeirichting in – moet ze dus steeds te werk gaan op hele kleine stukjes.
Een tijdrovend gebeuren, per oksel is ze echt wel een kwartier kwijt. De waxpijn valt hier mee, dat scheelt. Wat erna komt is heftiger: achtergebleven haren plukt ze weg met een pincet. Díe pijn is flink vervelend, vooral omdat geen enkel haartje aan haar aandacht ontsnapt.
Hoe langer ze bezig is, hoe meer ik op begin te zien tegen De Benedenboel. Ik vraag haar of dat meer pijn gaat doen, maar ze roept me meteen tot de orde. ‘Marina, jij mama? Baby’s doen pijn, dit niet’. Door die nuchtere respons besluit ik door te bijten. Als je ooit ingeknipt bent stelt zo’n plak hars vást niets meer voor.”
“En dan is het tijd voor de bikinilijn en benedenboel. Of ik helemaal kaal wil? Nee bedankt, ik hou graag een toefje haar over. Die vorm knipt ze netjes uit met een schaartje, waarna ze begint met mijn bikinilijn. Die is overigens veel groter dan ik verwachtte: ze gaat zó ver door op mijn bovenbeen dat ik vermoed dat ze van plan is pas bij mijn knieën te stoppen. Clara weet van wanten, da’s duidelijk.
Daarna komt het écht intieme gedeelte, het waxen van de flappen. Daar lig je dan, met je knieën naast je oren, terwijl een wildvreemde vrouw de boel verlegt, betast en vervolgens genadeloos kaal raust. Vooral die pincet is een nare down there. Voor mijn gevoel blíjft ze maar plukken en trekken. Na 30 minuten ben ik geneigd haar een schop te verkopen: klaar nou.
Doe ik niet, want Clara is gewoon een professional met oog voor detail, maar ik moet toegeven dat het een redelijk intense ervaring is. En bovendien: je komt er meteen achter op hoeveel plekken je eigenlijk haar hebt. Na tientallen jaren onderhoudswerk blijkt mijn scheermesje sommige locaties gewoon écht nog nooit bereikt te hebben. Leerzaam.”
“Als ik denk dat het klaar is, zegt ze dat ik me moet omdraaien op mijn buik: tijd voor de billen. Pardon? Heb ik daar haar? Korte versie van het verhaal: ja, ik heb daar haar en jij waarschijnlijk ook. Ik houd de boel braaf uit elkaar terwijl zij ‘het tussengebied’ onder handen neemt. Na zo’n vijf kwartier is het dan ein-de-lijk klaar.
Alles is glad. En zacht? Zó verdomd zacht. Ik weet niet wat ik meemaak. Geen stoppeltje, niks. Ik kan bijna niet geloven dat ik het zeg, maar ik ben helemaal om. Ik hoef mezelf niet meer in bochten te wringen onder de douche, wát een uitkomst. En het is dus niet eens helemaal kaal, he: ik ben een volwassen vrouw, er mag best wat haar aanwezig zijn. Maar dat ik het resultaat zó fraai zou vinden, had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Echt een gamechanger.”
Lees ookVan oksel tot punani: hoe komt het dat vrouwen al eeuwen lichaamshaar verwijderen?
