Sinds hij niet meer drinkt heeft mijn vriend B. zijn heil gezocht in andere soorten dopaminekicks. Tot drie jaar geleden rookte, dronk, en wie weet wat nog meer, hij bij elke gelegenheid.
Als donderslag bij heldere hemel besloot hij op een dag om zes maanden niet te drinken en gezond te gaan leven. Dit beviel hem kennelijk zo goed dat hij nooit meer is begonnen. Good for him.
Wel zijn daar andere dingen voor in de plaats gekomen. Wat dat is? Dat verandert ongeveer elke zes maanden en heeft dus inmiddels een aardige lijst opgeleverd.
Het begon met periodes van niet eten, in de vorm van zogeheten watervasten. Gedurende 48 tot 72 uur eet je helemaal niets en drink je alleen maar water. Persoonlijk moet ik er niet aan denken, maar volgens hem kan het je immuunsysteem stimuleren en zelfs volledig regenereren. Hierdoor zou je mentaal en fysiek gezond wel duizend kunnen worden. Of zo.
Al snel won de honger het van de eeuwige jeugd en begon hij met ijsbaden. Iets wat bijna een jaar duurde, maar grappig genoeg snel stopte na de aanschaf van zo’n bad ter waarde van enkele duizenden euro’s. Zijn volgende ontdekking was de stilteretraite. Ook dit moest weer grootser dan groot aangepakt worden, en zo ging hij meedoen aan een vipassana; een elfdaagse meditatie waarin je geacht wordt geen enkel geluid te maken. Je zou, volgens hem, door je kalme gemoedstoestand een gevoel van vrede kunnen ontwikkelen. Deze vrede straalde dan door in je verdere leven.
Kennelijk bracht het niet voldoende vrede, want daarna kwam er nog een cursus reiki, de kunst van het doorgeven van universele energie. Ik had ooit ook een vriendinnetje dat daar een certificaat in had behaald en mijn energiebanen wel even recht wilde leggen, om zo blokkades op te heffen. Wat volgde was een massage zonder me aan te raken. Haar handen hingen, contactloos, boven me en ik wist niet wat ik precies moest voelen. Het deed weinig voor mijn energie, maar leerde me wel dat reiki complete onzin is. Daarna groeiden en gingen we uit elkaar.
Elke nieuwe fase waar B. doorheen ging kwam met de sterke aanbevelingen om ook mee te doen. Het leven was nu zoveel mooier, helderder en rijker dan voor hij begon aan (vul huidige hobby in). Van hem hoefde het natuurlijk niet zo nodig, maar we waren door niet te participeren wel een dief van onze eigen ontwikkeling.
Liever dat dan een dief van mijn eigen portemonnee. De laatste ster aan het firmament is de Dark Detox. Drie dagen lang doorbrengen met een speciale bril op die alle vormen van licht blokkeert. Hij vertelde dat hij moest huilen van geluk toen hij hem weer af mocht zetten.
Dat zou ik ook doen na twee nachten en drie dagen in het donker, zeg ik. Hij antwoordt dat ik niet snap dat het om de reis gaat die je in die tijd met jezelf maakt en dat dát is wat hem zo raakte. Zelf ga ik liever op reis naar de zon, wat technisch gezien ook een reis met mezelf is. Dan maar geen innerlijke vrede en vrolijke energiebanen. Namasté.
'We kregen een lange lijst met aanwijzingen voor de oppasbaby, alsof we niet eerder zelf kinderen hadden grootgebracht'
