Wie tijdens deze pridemaand een rondje Netflix, HBO Max of Disney+ doet, komt het ene na het andere pareltje tegen. De film Fire Island, maar ook series zoals Love Victor, Heartstopper en het nieuwe Uncoupled. Homoseksualiteit staat centraal, maar dan wel lekker divers. Maar ook in de meer mainstream-titels zoals Grey’s Anatomy en And Just Like That is iemands geaardheid of gender niet het belangrijkste, maar juist bijzaak. Precies zoals het echte leven en dat lijkt me nou nét de bedoeling.

Niet langer één hysterische homo, of opgepompte sportschooljock. Alle kleuren van de regenboog komen voorbij en dus keuze genoeg om jezelf ergens in te herkennen. Daar had ik als opgroeide tiener nogal eens wat moeite mee. Ik had eigenlijk alleen Michiel de Zeeuw in Goudkust als rolmodel.

En ook fijn: niet alle verhaallijnen van de LHBTQ+-karakters zijn allemaal zo vreselijk zwaar en ellendig. Geen heftige coming-outs, gedoe met acceptatie of allerlei andere problemen. Het is namelijk enorm leuk om homo te zijn, prettig dat het ook in steeds meer televisieseries een feestje is, zonder de ongewenste stereotypering dat je jezelf eerst door een kloteperiode moet zien te worstelen.

Over twee maanden krijgen we trouwens pas echt een next level-doorbraak. Dan gaat de film Bros in de bioscopen draaien. Niet alleen de eerste gay romcom van een grote Hollywoodstudio, maar tevens de primeur van een volledige cast in het LHBTQ-spectrum.

Hoewel ik het bizar blijf vinden dat het zo enorm lang heeft geduurd voordat een film zoals deze gemaakt kon worden, hij kómt er nu. En wat had ik zelf graag zo’n film gehad toen ik opgroeide. Maar hé, gevalletje beter laat dan nooit. Happy Pride!

Lees ookEinde 'Neighbours': 'Het genre soap is met uitsterven bedreigd, tijd voor een reddingsplan'