Melissa van Dijk (31) wandelt een rondje met haar zoon James (vier maanden) als ze ineens ziet dat het niet goed met hem gaat. Ze twijfelt geen moment en begint hem te reanimeren.
Melissa: “Met de EHBO-cursus in mijn achterhoofd en met behulp van de meldkamer kreeg ik hem weer bij.”
“James was al een paar dagen verkouden”, vertelt Melissa. “Die ochtend legde ik hem in zijn bed, maar slapen deed hij niet.” Ze besluit even met hem te gaan wandelen in de polder, die pal naast hun huis ligt. “Ik dacht: dat is win-win. Dan ben ik meteen even buiten terwijl hij ligt te slapen.” Terwijl ze met haar man belt, ziet ze ineens dat James raar met zijn ogen begint te draaien.
“Ik zag dat het niet goed was. Hij ademde niet en liep blauw aan. In paniek hing ik op.” Ze probeert James bij te krijgen door op zijn rug te kloppen, maar hij geeft geen reactie. “Hij was helemaal slap en bewegingsloos, dan weet je dat het niet goed is. Ik riep nog om hulp. Normaal gesproken zijn er altijd mensen als ik daar wandel, maar nu was dat niet het geval. Ik dacht: nu sta ik er dus alleen voor.”
Dankzij haar werk in de kinderopvang heeft ze een EHBO-diploma, waarvoor ze elk jaar opnieuw een cursus volgt. Ze weet daardoor precies wat ze moet doen. “Instinctief ging ik handelen. Ik dacht: dit gaat ons niet gebeuren. Ik kon op dat moment de emotie van de situatie scheiden. Het werd eigenlijk heel klinisch.”
Ze haalt James uit de kinderwagen en zoekt naar een harde ondergrond, zodat ze hem met kracht kan reanimeren. Maar ze staat op dat moment op een grindpad. “Dat ging dus niet. Dan moest het maar in de kinderwagen.” Gelukkig is James klein, zodat ze zijn rug kan ondersteunen met haar handen terwijl ze twee duimen op zijn borstkas indrukt om hem aan het ademen te krijgen. “Elke seconde dacht ik: werkt het al?” Ondertussen belt ze de alarmdiensten. Die helpen en begeleiden haar en sturen een traumahelikopter naar haar toe.
Ook haar man probeert zo snel mogelijk naar huis te rijden. Tot zijn grote frustratie belandt hij in de file. Gelukkig zijn er op dat moment twee agenten die het verkeer begeleiden. In blinde paniek vraagt hij hen om hem door te laten, maar in plaats daarvan zeggen ze: “Stap maar achterin.” “Met spoed werd hij naar mij toegebracht.”
Daniëlle moest reanimeren: 'Er was geen ademhaling, geen pols, geen bewustzijn'
Na drie minuten reanimeren begint James slijm op te spugen. Precies op het moment dat de eerste agenten komen aanrennen. “En toen deed James zijn ogen open. Dat was zo fijn.” James komt weer bij, al ziet hij nog bleek en is zijn ademhaling traag. De trauma-arts kijkt hem volledig na en hij wordt voor observatie meegenomen naar het ziekenhuis.
Na een nacht in het ziekenhuis mag Melissa’s zoontje weer naar huis. De artsen hebben hem volledig gecheckt, maar hij blijkt helemaal oké. Waarom James ineens stopte met ademen is nog altijd niet duidelijk. “Stikte hij door het slijm in zijn keel of kwam het slijm vrij door de reanimatie en stopte hij zonder reden met ademen? We weten het niet. De diagnose die de artsen er nu voor gaven is BRUE (Brief Resolved Unexplained Event), wat staat voor een incident waarbij de artsen geen lichamelijke oorzaak konden vinden voor zijn ademstop”, vertelt Melissa.
“Dat dit is gebeurd gaf wel een knauw in mijn vertrouwen. Ik was meteen weer angstig dat er iets mis kon gaan. Ik moet er ook niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als ik hem wel in zijn bedje had laten slapen. Was hij er dan zelf uitgekomen?”
“De dag erna was ik er ziek van. Mijn stem was weg, ik was rillerig en ik had overal spierpijn.” Ook haar man heeft een flinke klap opgelopen. “Voor hem was het heel heftig. Hij wilde zo snel mogelijk naar zijn kind, maar dan zit je in de auto en staat ook nog eens het verkeer vast.”
Ondanks dat Melissa het leven van haar baby heeft gered, kampt ze met een enorm schuldgevoel, vertelt ze. “Ik heb het gevoel dat ik heb gedaan wat ik moest doen, maar daarvoor moest ik hem wel echt pijn doen. Hij is een week lang blauw geweest. Maar je moet nu eenmaal echt kracht zetten. Bij de cursus vond ik het al naar om het met de pop te doen, maar nu was het geen pop. Je verwacht gewoon niet dat het bij je eigen kind gebeurt.”
Melissa wil andere ouders ervan bewust maken dat het volgen van een EHBO-cursus heel belangrijk is. “Het wordt helaas niet altijd vergoed, maar je kunt ook een cursus online volgen of filmpjes op YouTube kijken. De kans dat je je kind moet reanimeren is niet zo groot, maar de kans dat je met verstikking te maken krijgt is er wel. Dan moet je echt goed weten hoe je moet handelen, want bij kinderen moet je echt een andere tactiek toepassen dan bij volwassenen. Tijdens zo’n cursus leer je dat.”
Na het incident slaapt James een tijd lang niet meer in zijn eigen bed op zijn kamer. Ook kopen Melissa en haar man een speciale babyfoon, die de hartslag en het zuurstof van je baby monitort. Nu het met James weer goed gaat, krijgen ze steeds meer vertrouwen dat dit niet nog eens gebeurt. “James is weer het altijd lachende kereltje. En zelf heeft hij gelukkig geen idee dat dit is gebeurd.”
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring, en is geen medisch advies. Overleg altijd met je (huis)arts.
Ineke Voskuil redde haar man Bert dankzij reanimatie: 'Volg alsjeblieft zo'n cursus'
