Eva* (31) is na jaren samenwonen weer vrijgezel, en dat bevalt prima. Op het daten na. In sprookjes gelovende mannen die nog thuis wonen, geen gehoor meer na ‘de leukste date ooit’ of bindingsangst (bij beide partijen): het is gewoon ruk.
Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Deze keer: push and pull.
Eva: 'Zijn bed zag eruit alsof de lakens in jaren niet waren gewassen'
Ik heb een keer de fout gemaakt om de wijnglazen van een scharrel af te wassen. We hadden al een paar leuke dates gehad, en deze keer was ik bij hem blijven slapen. Hij moest ’s ochtends vroeg naar zijn werk, maar vertelde mij dat ik gerust nog even kon blijven liggen.
Omdat hij de avond ervoor heerlijk voor mij had gekookt, besloot ik – voor de man die geen vaatwasser had – om de wijnglazen die er nog stonden even af te wassen. Kleine moeite, groot gebaar.
Te groot gebaar, bleek. Oké, ik had er door het te hete water ook eentje gebroken. Niet heel praktisch. Maar de weken erna bleef het stil. ‘Ik had niet hoeven afwassen, want het was toch zijn huis?’ Het greep hem aan, en was plotseling allemaal te benauwend. Alsof hij zich al midden in een nieuwe relatie bevond.
Eva: 'De man scheen met zijn zaklamp in de auto, vol op mijn blote billen'
Dan niet, dacht ik. Wat een overdreven reactie. Maar toen hij – zo’n twee maanden later – via via hoorde dat ik opnieuw aan het daten was, begon hij mij te berichten. Of ik niet nog een keer bij hem wilde eten? Als vrienden anders? Want we hadden immers altijd van die goede gesprekken samen.
En daar maakte ik de fout om toch met hem af te spreken. Hij had de kaarsjes aangestoken, haalde een lasagne uit de oven en had een groot (nieuw) glas met rode wijn al volgeschonken. “Als vrienden, hè”, zei ik nog. Maar ik kreeg een te lange knuffel bij binnenkomst. “Fijn om je weer te zien, hoe is het met je?”
Of ik wel goed behandeld werd door die andere man, vroeg hij zodra ik plaatsnam naast hem op de bank. “Kun je wel goed met hem praten? Want dat is wel belangrijk in een relatie. Het lijkt trouwens niet alsof je al stapelverliefd bent. Ben je verliefd? Wij konden ook altijd heel goed praten, hè.”
Ik kreeg het gevoel alsof ik de nieuwe man in mijn leven moest verdedigen tegenover iemand die dat niet wilde zijn. Die man in mijn leven. Waar kwam deze plotselinge interesse vandaan?
Eva: 'Na een romantisch weekend maakte hij het uit via Skype, op advies van zijn ouders'
Het bekende push and pull. Klinkt als een interessante oefening in de sportschool, is slechts een heel foute datingtrend. Doodvermoeid, dat aantrekken en afstoten.
Maar dat ligt niet alleen aan een eventuele wederhelft. Ook het advies van vriendinnen onderling speelt hierin mee. “Niet te veel appen, want dan ben je niet spannend genoeg. Nee, neem vooral geen initiatief. Laat hem nu maar met een afspraak komen.”
“Wat doe je nou? Niet steeds het gesprek beginnen. Je wil te graag, dat merkt hij. Geen seks hebben op de eerste date, hè. Och, al gedaan? Maar dan hoeft hij niet meer te jagen. Logisch, toch?”
“Hem vragen wat jullie nu zijn? Nee joh, daar krijgt hij bindingsangst van. Nee, vraag hem vooral niet of jullie exclusief zijn. Blijf gewoon lekker onzeker afwachten en laat de ander bepalen wat er nu gebeurt.”
Doodvermoeiend, dat aantrekken en afstoten. Daar heb je toch helemaal geen tijd voor. Ben je een afwachtend type? Kijk de kat uit de boom. Recht voor z’n raap? Zeg waar het op staat. Wil je weten hoe het zit? Vraag ernaar.
Het is graag – of niet. Jouw leven is veel te kostbaar om te blijven wachten op de bevestiging van een ander.
*Eva’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Eva: 'Na tien jaar kwam ik hem weer tegen: 'Weet je nog, die slechte seks?''
