Manon ‘The Style Shrink’ Meijers adviseert lezers op stijlgebied in deze rubriek. Heb je zelf een vraag? Kom maar door.
Manon Meijers schreef de bestseller Kleed Jezelf Gelukkig. Haar missie is om zoveel mogelijk vrouwen weer lachend voor hun spiegel en kast te krijgen.
Op alle catwalks zag ik de minirok voorbijkomen. Blijkbaar is ie terug. Ik ben halverwege de veertig, kan ik ‘m dan eigenlijk nog wel dragen?
Miniroktechnisch gezien ben ik misschien niet de aangewezen persoon om deze vraag volledig objectief te kunnen beantwoorden. Ik hóu namelijk van dat kledingstuk. De één noemt het spottend een brede riem, ik noem het liefkozend een reddingsboei.
Als ellenlange tiener kon ik geen fatsoenlijke broek op lengte vinden en het was de minirok die ervoor zorgde dat een dagelijkse (af)gang in broeken op hoogwater me bespaard bleef. Mijn motto was in die tijd: liever een te korte rok, dan een te korte broek. Mijn ouders dachten daar met regelmaat toch net iets anders over en “doe je dat aan naar buiten?” is een vraag die ik veel gekregen heb.
Hoogstwaarschijnlijk ben ik niet de enige met deze jeugdherinnering en is iedereen die dit leest weleens teruggefloten door vader en/of moeder. De minirok is misschien wel het ultieme symbool van tienermeisjes rebellie. Die associatie zit zo stevig in ons culturele geheugen, dat we onszelf en elkaar wijsgemaakt hebben dat ie na je veertigste eigenlijk niet meer zou kunnen. Jarenlang was dat dan ook de – niet eens ongeschreven – regel.
Wat mij betreft hoef je jezelf voor alle kledingstukken waarover je twijfelt ‘of het nog wel kan’ slechts twee vragen te stellen:
1. Houd ik hiermee krampachtig ergens aan vast?
Aan het lijf wat je had, aan de leeftijd die je had of aan de lifestyle die je had?
Je hoeft nooit bang te zijn dat iemand anders denkt: ‘Gut, die moet nog zo nodig.’ Laat maar denken. Het wordt wel onaantrekkelijk wanneer je merkt dat je zélf vindt dat je nog zo nodig moet. Omdat je je oude leven niet los kan laten of iets probeert te bewijzen. Dat laatste levert echt alleen iets op wanneer je misdaadverslaggever bent.
2. Word ik er knapper van?
Kijk met een liefdevolle doch kritische blik in de spiegel. Wanneer je leuker wordt van een minirok, trek ‘m dan alsjeblieft gewoon aan.
Vergeet de kracht van combineren ook niet. Een lapje stof dat net tien centimeter onder je billen bungelt vraagt om een beetje extra textiel elders, om de broodnodige nonchalance aan te brengen. Een oversized blazer of een grofgebreide coltrui, bijvoorbeeld.
Met blote benen vind ik de mini op haar allerknapst, maar wanneer de r in de maand komt, gaat dat er ook al snel krampachtig uit zien. En dat is dus precies wat we niet willen. Niet voor niets is de panty ooit populair gemaakt door de minirok. Kousen en jarretelles piepten er maar steeds onderuit waardoor die aan de wilgen werden gehangen en de nylon broek ruim baan kreeg.
Wat je deze winter veel ziet, is dat je je panty aanpast aan de kleur van je minirok. Draag je een knalgeel rokje? Dan ook een knalgele panty. Mooiste is als je hierbij voor een dikkere stof kiest, de zogenaamde opaque – wat zoveel betekent als niet doorschijnend – panty’s. In retroperspectief hadden mijn ouders gewenst dat deze trend er in de jaren ’90 ook al was.
Ik werd extreem gelukkig van de 5-4-3-2-1- formule waar je laatst over schreef, om je koffer perfect in te pakken. Is er ook zo’n soort gulden regel voor je kast? Zodat ik nooit meer een kast vol spullen maar niets om aan te trekken heb?
Wat je mag onthouden, is dat het de bovenkant van je outfit is die ervoor zorgt dat het lijkt of je iets anders of iets nieuws aanhebt. Niet de onderkant. Je kunt vijf keer hetzelfde shirt dragen met steeds een andere broek of rok eronder en de meeste mensen zullen je ervan verdenken dat je vijf dagen lang je outfit niet ververst hebt.
Draag je daarentegen vijf dagen achter elkaar precies dezelfde broek met steeds een andere top, dan zal vrijwel niemand in de gaten hebben dat je broek geen verschoninkje heeft genoten. De gulden regel voor een kast waar je oneindig veel outfits uit kunt trekken, is dan ook om zoveel mogelijk tops te hebben om met de onderstukken uit je kast te kunnen combineren. Met een verhouding van 3:1 kom je al een heel eind.
Ik zie dat er deze winter ineens heel erg veel bruin is. Ik vind het prachtig maar word er nogal bleek van. Moet ik het dan laten hangen?
Grote kans dat ik de club van kleurconsulenten aan m’n broek krijg, maar ik word diepdroevig van mapjes met ingeplakte stofjes die dicteren wat je wel en niet aan mag. Iedere kleur heeft een psychologische boodschap. Dat we bruin juist nu heel veel zien is denk ik niet zo gek. Het staat voor rust, stabiliteit, tevredenheid, warmte en gezelligheid. Dingen die we na een roerige periode volgens mij allemaal wel wensen.
Omdat kleding je tweede huid is vind ik het belangrijker dat je eerst kijkt naar welk gevoel het je geeft dan dat je de rekken minutieus afstruint met je kleurenkaart tegen de kledingstukken aangedrukt, in de hoop een 100 procent match te vinden. Natuurlijk is het leuk als een kleur je knapper maakt, maar wanneer dat niet het geval is, kun je nog uitwijken naar andere middelen om er alsnog in te shinen:
View this post on Instagram
Manon Meijers staat voor je eigen stijl vinden en niet blind de mode volgen. Je kunt bij haar terecht met al je kledingkwesties. Heb je een prangende stijlvraag? Stel ‘m via lezer@linda.nl.
Lees ook'Zwart kleedt af? Degene die deze fabel de wereld in heeft geslingerd was een laksig type'
