De huisarts is duidelijk. Maja heeft een eetprobleem. Waar Maja voorheen drie keer in de week naar hockey ging en een keer in de week surfte, zei ze nu dat ze te moe was. “Ze was altijd heel actief met sporten, maar toen ineens wilde ze niet meer. Ook met vriendinnen sprak ze niet meer af”, vertelt Lucyna. Het is het einde van het schooljaar, maar die maakt ze nog wel af.

Ziekenhuis

Maar tijdens de zomervakantie kunnen ze niet op vakantie. Maja moet wekelijks naar het ziekenhuis voor controle en krijgt als advies dat ze zich rustig moet houden. “De zorgen van de kinderarts waren zo groot dat ze nul inspanning mocht hebben. In het begin was ze zelf ook moe, maar hoe langer het duurde, hoe vervelender en saaier het werd.” Ze moet haar krachten dusdanig sparen, dat ze alleen in een rolstoel naar buiten mag.  “Ze wilden niet dat Maja extra energie verbruikte. Ze kon namelijk wel gewoon lopen.”

Toch helpt het niet. Na de zomervakantie wordt Maja twee keer in het ziekenhuis opgenomen als blijkt dat haar waardes niet goed zijn. “Ze checken je gewicht, je hart, je bloedwaardes en die waren niet goed.” De eerste opname duurt twee weken, de tweede een week.

Na de zomervakantie zou Maja starten op de middelbare school, maar ze mag van de dokter niet starten. Nu krijgt ze sinds twee maanden een uur per week digitaal les. Haar klasgenoten heeft ze inmiddels een keer ontmoet.

Stressvol

Voor Lucyna valt dit als alleenstaande ouder zwaar. Ze heeft nog een dochter van 15 jaar en ze is kraamverzorgster. Maar haar werk moet ze helaas op een laag pitje zetten. “Er moet altijd iemand thuis zijn. Maja was een meisje van 12 dat alleen naar buiten kon en ook alleen thuis kon zijn, maar nu kan ze dat ineens niet meer. Voor ons was het allemaal heel stressvol. Hoe moeten we onze weg hierin vinden?”

Ze vraagt zich ook af ‘hoe dit kon dit gebeuren?’ “Wat heb ik niet gezien?” Ook Maja zelf zag de eetstoornis niet aankomen, schrijft ze op de website van haar doneeractie. “Afgelopen zomer werd duidelijk dat ik een eetstoornis heb en toen ging het ineens heel snel. Ik moest gelijk thuis en in het ziekenhuis blijven. Het was voor mij een moeilijke periode met behandelingen en ziekenhuisopnames. Ik was heel bang en zenuwachtig.”

Schema

Lucyna probeert als ze kan toch te werken. Ze vraagt aan familieleden om bij te springen, maar helaas levert dat alleen maar meer stress op. “Je moet echt weten hoe je om moet gaan met iemand met een eetstoornis. Ze moet een eetschema volgen. En daarin heeft ze goede en slechte dagen.” Maja eet zes keer per dag en van de kinderarts moet er elke maaltijd iemand bij zijn. En daarna volgt een uur nazorg.

Maja loopt ondertussen ook bij de psycholoog en de diëtist. Maar ook dat heeft niet het gewenste effect. “Het werkte allemaal niet zo goed. Ik dacht: ‘Wat kunnen we nog meer doen?’ En toen hoorde ik over de psychosociale hulphonden.”

Trainen

Lucyna komt erachter dat ze de hond kunnen trainen op Maja als persoon. “We kunnen haar leren om Maja gerust te stellen, om te knuffelen, om de aandacht te trekken op de goede momenten. Dus waarom zouden we het niet proberen?”

Helaas wordt de hond vanuit de zorgverzekering niet vergoed. Lucyna neemt het heft in eigen handen en start zelf met een inzameling. Binnen vier dagen hebben ze de benodigde 17.000 euro bij elkaar. En dan begint de zoektocht naar een geschikte hond. Ze kiezen voor een Australische Labradoodle.

Tekst loopt door onder de foto

Lucyna: “Voor mensen met een eetstoornis is het handig als de hond wat kleiner is. Die mensen zijn ook niet zo sterk en je moet opletten dat de hond niet te veel kan trekken.” Als de hond getraind is, mag de hond Maja ook ondersteunen in publieke ruimtes waar normaal gesproken geen honden mogen komen.

Eerste ontmoeting

Maar voordat de opleiding tot hulphond afgerond is, zijn we al wel twee tot drie jaar verder. Het is een langdurig en intensief traject. Je moet alles afstemmen.”

Voor Maja is het heel belangrijk dat de hond er is. “Ik wil zo graag weer terug naar school en met vriendinnen afspreken. Tot nu toe wist ik niet goed hoe, ook al krijg ik veel hulp van mijn familie en het aardige zorgpersoneel. Maar toen ik met het hulphond van een vriendin mocht spelen, wist ik dat deze mij zou kunnen helpen.”

Afgelopen week was het zover. Moeder en dochter konden hun nieuwe hond ophalen. River van pas 9 weken oud. Lucyna: “Er was meteen een klik. Hij is zo lief en vrolijk. En op Maja’s gezicht verscheen er meteen een glimlach.”

Lucyna hoopt dat het hondje Maja gaat helpen. Ondanks dat Maja aan de betere hand is, mag ze nog niet zonder rolstoel naar buiten. “Ze is iets stabieler dan ze was. En ze doet echt haar best om te eten, maar het blijft spannend.” Lucyna blijft voorzichtig. “Het is niet de enige oplossing, maar het kan wel verandering brengen.”

Lees ookAnn doet noodoproep voor dochter met anorexia: 'Ik heb nog minder dan vijf weken om haar leven te redden'