Sjans

In augustus 2015 vertrekt Sabine met man Ferry en haar drie dochters naar Kreta. In Chersonissos stallen ze de camper – gehuurd op het eiland – op een parkeerplaats aan de haven. “De kinderen werden ouder, de tweeling (toen zeventien) zou binnenkort niet meer meegaan op vakantie. Dus we wilden het eiland rond, wat bijzonders doen.”

’s Nachts staat alles op zijn plek, de volgende dag zijn ze vroeg wakker. Ze pakken de portemonnee, sluiten de camper af en gaan de grote supermarkt door. Eerst boodschappen doen, voordat ze beginnen aan de uitgestippelde route. “De meiden liepen verveeld achter ons aan. Ze hadden ‘sjans’ met twee jongens, die de hele tijd achter hen aan liepen. We zeiden nog plagerig: ‘Zouden het Grieken zijn?’ Maar achteraf bleken het handlangers. Ze hadden ook helemaal geen winkelkarretje mee.”

Leeggeroofde camper

Eenmaal – bepakt met boodschappentassen – bij de camper, hebben ze niks door. “De deur was netjes dicht, de camper niet ondersteboven gehaald. Tot mijn dochter zei: ‘Mijn mobiel is weg’. Voordat we naar de winkel gingen lag die nog aan de oplader, weggestopt.”

“We gingen haar mobiel zoeken, en toen bleek dat heel veel dingen weg waren. Naast de telefoon misten mijn digitale camera, alle iPad’s, een zonnebril en het geld dat de kinderen van opa en oma hadden gekregen. Wat notabene verstopt zat in hun toilettasjes.”

Dochters Sabine op het politiebureau. 

Politiebureau

De familie brengt de rest van de dag door op het politiebureau. Het idee om ‘lekker de rimboe in te gaan’, moet nog even op zich laten wachten. “De mensen daar praten geen Engels, de kinderen zijn verveeld én één van de dochters in tranen. Want, géén mobiel. Eén groot drama.”

De politie vertelt dat het vaker gebeurt: handlangers die toeristen in de gaten houden, terwijl hun crime-partners de caravan leegroven. Aangezien er geen zichtbare inbraakschade is, gaan ze na het politiebureau terug naar de caravanboer.  “Met datzelfde slot de rest van de weken kamperen? Wat als ze een loper hebben. We hebben het slot daar laten vervangen.”

’s Avonds zijn ze klaar met al het papierwerk en zoeken ze een camping op. “Nou ja, camping. Een terrein met een hek. Er zit bijna niemand, niet zoals je dat in Nederland gewend bent. De meiden waren zo bang, dat ze ’s nachts niet met de ramen open durfden te slapen. Vijf personen in een kleine camper, bloedheet.”

Bloed

Omdat het alleen maar warmer wordt, besluit Ferry, de man van Sabine, het dakluik open te zetten. “Via daar zouden eventuele criminelen niet naar binnengaan.” Het raampje zit hoog, dus pakt hij er een bedladder bij.

Omdat de camper aardig op leeftijd is, moet Ferry kracht zetten om het luik open te krijgen. “Schiet de ladder weg, vol in het gezicht van mijn dochter. Op haar neus, die gelijk ging bloeden. Middenin de nacht – op een onbemande camping – met een dochter met een gebroken neus. De enige gedachte die toen nog door mijn hoofd ging, was: wat doen we hier?”

Er zijn geen ice-packs in de buurt, dus probeert Sabine de pijn te stelpen met een natte washand en paracetamols. “Daarna zijn we toch maar weer gaan slapen. Ik heb een kleine medische achtergrond en het leek ‘slechts’ een kneuzing.”

Familie bij de camper.

Nachtmerrie

Het doet nog een paar dagen flink pijn – en de neus blijft dik – maar het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. “Al was het niveau naar 0.0 gezakt. De meiden vonden er geen bal meer aan.”

Ondanks alle pech, blijft de vakantie naar Griekenland bijzonder voor Sabine. “Het was inderdaad de laatste keer dat we met zijn vijven weggingen. Voor de meiden was het hun grootste nachtmerrie, ze hebben het er nog steeds over. Maar als ouders: we zijn er toch maar mooi met zijn allen doorheen gekomen. We hebben de rest van de vakantie nog aardig kunnen genieten.”

Op de foto boven het artikel liggen Sabine en Ferry voor de camper. 

Lees ook
Staat die ene horrorvakantie nog scherp op je netvlies? LINDA.nl zoekt jou!