Verloskundigen en vriendinnen

Ze werken nu zo’n vijftien jaar als verloskundige en hebben in de tussentijd allebei drie kinderen gekregen. Jolanda heeft twee zoons en een dochter van 10, 8 en 3 jaar, het kroost van Marjolein is nu 13, 11 en 6 jaar oud. Jolanda begeleidde al Marjoleins bevallingen en vice versa. Marjolein: “Na de laatste bevalling van Jolanda dacht ik: we zijn compleet. Drie is mooi, we zijn er. Het staat quitte.”

Was het voor jullie meteen vanzelfsprekend dat jullie elkaars bevallingen zouden doen?
Jolanda: “Marjolein was als eerste in verwachting en gaf aan dat ze daar wel voor open stond. Die beslissing was eigenlijk vrij snel gemaakt, we hebben er niet lang over nagedacht. Toen ze hoogzwanger was, grapte ze of ik vast het inwendige onderzoek wilde doen. Dan was dat ‘beladen’ gedeelte maar vast achter de rug. Maar ach, met werk zie je al zo veel blote mensen en we gingen al samen naar de sauna. Dit was voor ons geen grote drempel.”

Hoe is deze ervaring anders dan bij een ‘gewone’ cliënt?
Marjolein: “Je ligt daar natuurlijk als bevallende vrouw én als verloskundige, met nog een extra paar vakkundige ogen daar bovenop. Soms is dat lastig voor partners, omdat je al snel vervalt in vakjargon dat zij niet snappen. Gelukkig gingen al onze bevallingen soepel en is dat beperkt gebleven tot het minimum.”

Jolanda: “Daarnaast heb je bij elke bevalling toch een extra kriebel in je buik, omdat het om een vriendin gaat. Toen Marjoleins oudste er eenmaal was, biggelden de tranen over mijn wangen. Ik vond het zó mooi. Een bevalling van een vriendin kost je een jaar van je leven qua energie, maar dat levert het ook weer op. Ik ging huppelend naar huis. Het voelde alsof ik de hele wereld aankon.”

“Bij mijn eigen bevallingen gaf Marjoleins aanwezigheid me meer vertrouwen. Zodra zij de kamer binnenkwam, kon ik mijn zorgen loslaten en beviel ik vrij vlot. Het was alsof mijn lichaam meewerkte omdat ik een topteam naast me had staan. Het gaf extra rust. Het is fijn om iemand naast je te hebben die zó goed weet wat je wel en niet wilt. Het kan natuurlijk altijd anders lopen, maar ook dan weet Marjolein heel goed waar ze voor moet kiezen.”

Jolanda net na Marjoleins bevalling:

Lees ookVerloskundige Michaela: 'Waar blijft het begrip voor vrouwen die niet wisten dat ze zwanger waren?'

Wat komt er allemaal bij kijken?
Marjolein: “Nou, best veel. We werken onregelmatige diensten en je moet maar net een collega kunnen vinden die jouw dienst kan overnemen als je vriendin spontaan bevalt. Je staat wekenlang paraat, dag en nacht, en moet een goed back-up plan hebben. Voor werk, maar ook voor je huishouden.”

Jolanda: “Je moet Moeder Natuur wel een beetje mee hebben. We hebben geluk gehad. Onze collega’s snapten de situatie en wilden stand-by staan. Bij mijn moeder hoefde ik ’s nachts maar één keer de telefoon over te laten gaan. Die stond meteen naast haar bed om de kinderen op te vangen. Gelukkig beviel Marjolein steeds keurig buiten mijn werkdiensten om. Toen ik zelf zwanger was, werd ik zelfs een beetje zenuwachtig van die timing. Ik wilde natuurlijk niet bevallen als Marjolein precies aan een shift was begonnen.”

Wat is de mooiste herinnering die jullie hebben van deze zes bevallingen?
Marjolein: “Onze vriendschap is, mede hierdoor, de rode draad door mijn leven geworden. We kunnen lachen én huilen met elkaar of midden in de nacht de ander opbellen. De vanzelfsprekendheid dat je er onvoorwaardelijk voor elkaar bent vind ik heel bijzonder.”

Jolanda: “Ik was hoogzwanger van mijn tweede toen Marjoleins vader op sterven lag. We wisten niet zeker of het slim was om haar de leiding te geven over een bevalling, want je hoofd zit toch heel ergens anders op zo’n moment. Mijn zoon kwam twee weken te vroeg, in een periode waarin het even iets beter ging met haar vader. Ze heeft tóch mijn bevalling gedaan, ze kon de ruimte in haar geest maken om dit te doen. Dat vond ik zo bijzonder.”

Marjolein: “Het gaf me ook positieve energie, toen. Het betekent natuurlijk meer dan ‘zomaar’ een bevalling.”

Lees ookVan puur geluk tot intens verdriet: Marlies Koers deelt haar ervaringen als verloskundige

Zou je het iedereen aanraden?
Marjolein: “Als je de mogelijkheid hebt, ga ervoor. Als alles goed verloopt, is het super bijzonder en heel speciaal. We waren al goede vriendinnen, maar nu zie ik Jolanda bijna als zus. Je moet je ook realiseren dat als er iets misgaat, dit een grote impact kan hebben op je vriendschap. Ik kan me goed voorstellen dat veel mensen het daarom niet aandurven.”

Jolanda: “Ik heb veel bevallingen van bekenden gedaan. Soms is het een opluchting als het een keer niet hoeft. Mijn broer vond het bijvoorbeeld spannend om te zeggen dat hij een andere verloskundige wilde, maar dat luchtte voor mij eigenlijk alleen maar op. Het is niet zomaar iets. Zo’n bevalling leiden is mooi, maar het kost ook veel energie. Voor wie of wat je ook kiest: zorg voor een back-up plan en maak goede afspraken met elkaar.”

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in oktober 2020. 

Meer lezen over bevallingen? LINDA.196, ‘DE BEVALLING’ kun je hier online bestellen.