Met LINDA.premium heb je altijd online toegang tot het magazine, extra interviews & winacties
BEKIJK HIER
Horecaondernemer Tess Posthumus (36) heeft drie cocktailbars in Amsterdam. Samen met haar vrouw heeft ze een dochter (3) en ondergaat ze momenteel IVF-behandelingen om zwanger te worden. Een van deze vruchtbaarheidsbehandelingen resulteerde in een incomplete miskraam.
Tess vertelt LINDA. over haar incomplete miskraam en de problemen rondom het fertiliteitstraject in de bedrijfswereld.
Op 29 november is Tess aan het werk in haar bar. “Ik voelde dat er iets niet goed ging”, zegt ze. “Ik ging naar het toilet en daar had ik ontzettend veel bloedverlies. Op dat moment was ik me niet bewust van mijn zwangerschap. Kort daarvoor kwam uit mijn test namelijk een negatieve uitslag. Ik besloot de kliniek te bellen waar ik mijn IVF-behandelingen onderga. Een geplande terugplaatsing kon niet doorgaan, want ik wist dat dit niet goed was.”
Tess laat bloed afnemen en hieruit blijkt dat het gaat om een miskraam. “Het was niet zomaar een miskraam, maar een incomplete miskraam. Het embryo zat nog in mijn lichaam. Ondanks dat er geen sprake was van een hartslag, bleef mijn lichaam zwangerschapshormonen aanmaken.” Tess krijgt misoprostol voorgeschreven. Dit is een middel dat ervoor zorgt dat er een miskraam op gang komt. Na twee weken geeft het nog steeds geen resultaat. “De pillen werken bij een 85 procent van de vrouwen, maar dus lang niet bij allemaal. Ondertussen waren er wel weer twee weken verstreken. In deze weken kon ik eigenlijk niks doen én mocht ik niet echt alleen zijn. Je kan namelijk plotseling in de supermarkt of in de auto een miskraam krijgen.”
Bijna een maand later wordt het embryo operatief verwijderd. “Daarna moet je lichaam herstellen. In principe ging dit redelijk goed, maar ik merkte dat ik me pas een week later weer een beetje mezelf voelde. Daarvoor was ik best een hormoonbom en kon ik me niet goed op mijn werk concentreren. Gelukkig zit ik mentaal nu weer op de rit en is mijn energie terug.
Achteraf gezien ben ik dankbaar dat we een negatieve zwangerschapstest hadden. We zijn al erg lang bezig om een kind te krijgen dat door mij gedragen is, alleen lukt dit maar niet. Wellicht dat een positieve test me veel extra rouw had bezorgd. Dit ervaar ik gelukkig niet zo.”
Tess weet totdat het haar zelf overkomt niet wat een incomplete miskraam is. “Eigenlijk is dat toch te bizar voor woorden. Als vrouwen leren wij niet eens over een incomplete miskraam. Hierdoor kan je ook niet inschatten wat de lichamelijke, mentale en werkgerelateerde gevolgen zijn. Eerst wilde ik er ook niet veel over delen, omdat ik geen idee had waar ik aan toe was. Ik had simpelweg geen antwoorden op vragen die mogelijk gesteld konden worden. Toch blijkt dat een incomplete miskraam helemaal niet zo zeldzaam is. Toen ik een bericht deelde op Instagram waarin ik mijn verhaal vertelde, reageerden veel vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt.”
De tekst loopt door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Haar miskraam zet Tess aan het denken over de regelgeving rondom fertiliteitstrajecten in het bedrijfsleven. “Ik ben zelfstandig ondernemer, dus ik kon gelukkig tijd maken voor alle medische afspraken. Dit is daarentegen zeker niet voor iedereen goed geregeld. De meeste werkgevers bieden vrouwen die in verwachting zijn enkel zwangerschapsverlof. Als het voortplantingsproces niet volgens het boekje verloopt, heb je simpelweg pech. Ik ken vrouwen die genoodzaakt waren om ziekte- of vakantiedagen op te nemen, omdat ze een miskraam hadden of abortus moesten laten plegen.”
“Medische afspraken kunnen superonregelmatig verlopen”, vervolgt Tess. “Je hebt echo’s, checks, terugplaatsingen van een embryo, noem maar op. Het feit dat vrouwen smoezen moeten bedenken om naar deze afspraken te gaan, bewijst dat er nog een taboe heerst in de bedrijfscultuur. Er is simpelweg te weinig geregeld op het gebied van zwangerschap en de heersende carrière-ongelijkheid draagt hier in mijn beleving zeker aan bij. Het lijkt bijna alsof we op dit gebied nog in de middeleeuwen leven.”
Van eiceldonatie tot sterilisatie en alles daaromheen: lees nu het LINDA.dossier Kinderwens
Tess vindt dat werkgevers vrouwen die in een voortplantingsproces zitten meer ruimte moeten bieden. “Je kan het niemand in het specifiek kwalijk nemen, maar toch blijft het een schande. Het feit dat wetenschappelijk onderzoek rondom het vrouwelijk lichaam ook zó ver achterloopt ten opzichte van dat van mannen, is hier een ander goed voorbeeld van. Zelf werk ik in de drankindustrie, waar nog steeds een ontzettende macho mannencultuur heerst. Door mijn verhaal te delen hoop ik de opgroeiende generatie die zich niet bewust is van deze gebeurtenissen, op deze kloof te attenderen. Er is nog veel werk aan de winkel als we ooit een gelijke man-vrouw verdeling in het bedrijfsleven willen bereiken.
Tot slot hoop ik dat we langzamerhand een stap dichterbij een gelijkwaardige wereld komen. Ik wil het taboe doorbreken om vrouwen in soortgelijke situaties bij te staan. Dit soort onderwerpen vaker bespreekbaar maken is denk ik een goed begin.”
Aantal abortussen in 2023 flink gestegen