Laurie Sieben (42) was dolgelukkig met haar vriend Basz Zwijsen, totdat één schot alles veranderde. Ze weet nog steeds niet waarom hij vermoord werd. Dertien jaar later blijft het moeilijk.
“Het rechercheteam zei dat zij nog nooit zo’n bizarre moordzaak hebben meegemaakt als deze”, vertelt Laurie in een gesprek met LINDA.nl.
Toen Laurie als 23-jarige in de kroeg zat en Basz binnen zag lopen, was ze meteen verkocht. “Hij droeg een tuinbroek met bloot bovenlijf, gele sneakers en had twee kratten Bavaria bij zich”, weet ze nog. De vonk sloeg pas echt over toen ze een keer samen op stap gingen. Na drie jaar ging het uit, maar een aantal jaar later, zeven maanden voor zijn moord, vonden zij elkaar weer terug.
Het stel had een druk leven. Zij had een eigen bloemenzaak, hij was kroegeigenaar en verhuurde panden in Eindhoven. Een paar weken voor zijn moord kreeg hij een telefoontje van een meisje die een kamer wilde huren. Toen zij geen legitimatie had en erg jong bleek, ging het niet door. Op 31 augustus belde ze weer. “Ze zei dat ze de kamer in wilde en ik nam aan dat ze al binnen was. We zijn meteen de auto ingestapt en daarheen gereden.”
“We kwamen aan in het huis en het was donker”, vertelt Laurie. “Basz liep alvast naar boven, terwijl ik de lichten aandeed en even met de andere bewoners sprak. Maar toen hoorde ik gestommel en Basz roepen: ‘Doe eens rustig en normaal!’” Laurie rende snel naar boven, maar op de zoldertrap versperde een man het pad. Toen ze Basz zag kreeg ze de schrik van haar leven. “Iemand stond met een pistool achter hem. Alles in mij dacht: we moeten hier weg. Ik draaide mij om en deed een stap terug. Vervolgens klonk het schot. Hij riep dat ik de politie moest bellen en stortte in.”
Drie mannen en een minderjarig meisje zijn opgepakt voor de moord. Ze zei tegen haar vriend dat ze werd misbruikt en geprostitueerd door Basz. Dat was een leugen, maar de dader A. schoot hem daarom in de borst.
Op dat moment veranderde Laurie’s leven compleet. “Ik kon niet meer werken en ben gestopt met mijn bloemenzaak. Ik moest ook mijn huis uit, omdat het van Basz was. Ik had helemaal niks meer en mijn lief was dood.” Tijdens het rouwen was ze ook erg bang. “Mijn leven leek wel een paranoia freak show. Ik durfde negen maanden lang de deur niet uit.”
“Net nadat hij was vermoord ben ik begonnen met schrijven. Ik had het idee dat niemand mij begreep, dus schreef ik alles aan Basz. Aan hem kon ik alles vertellen.” Dertien jaar na het schrijven, publiceert ze nu haar boek Op mijn Shit groeien Toverbloemen. “Ik heb het zelf nog niet gelezen. Als ik dat wel doe, word ik misselijk en ga ik terug in die tijd.”
Het mooiste compliment dat zij over haar boek heeft gekregen, komt van haar zus. “Ze appte mij dat rouw nu een andere betekenis heeft gekregen voor haar. Dat was ook mijn doel. Er ligt nog vaak een taboe op rouwen, maar het enige dat wij zeker weten, is dat we een keer doodgaan.” Het boek heeft haar erg geholpen met de verwerking en ze kan zeggen dat ze nu een gelukkig mens is. “Als ik me niet fijn voel, ga ik met mijn dochter en hond naar het bos. Daar heb ik geen pijn en verdriet, en mag ik zijn wie ik wil zijn.
Moeder over vermoorde zoon Xavier (19): 'Er moet toch iemand zijn die iets weet?'
