Van het eerste babypakje van haar kinderen tot haar schoolrapporten. Chantals ex zette al haar spullen met emotionele waarde bij het grofvuil – zónder Chantal daarvan op de hoogte te brengen.
“Ik heb niks meer van mezelf, of van de kinderen”, vertelt ze. “Alles, maar dan ook alles is weg.”
Chantal (41) en haar ex lagen in scheiding. Na twintig jaar was de koek op en leefden ze als broer en zus samen. Ze gingen uit elkaar. In die periode woonde Chantal tijdelijk in een gemeubileerd huurhuis. Alle spullen lagen opgeslagen in een grote opslag, waar haar ex de sleutel van had.
Toen Chantal haar nieuwe woning kon betrekken, belde ze hem op voor haar spullen. Maar hij kwam met een onaangename verrassing.
“Alle spullen waren weg”, vertelt Chantal. “Hij zei: ‘het is al leeg’. In eerste instantie snapte ik het niet.” Chantal zette haar auto aan de kant en was volledig in paniek. “Toen hij zei dat hij alles naar de stort had gebracht, besefte ik dat het serieus was.” Ze moest denken aan alles wat ze nu kwijt was: de eerste babypakjes van de kinderen, de eerste schoentjes, de eerste haarlokjes, alle moederdagwerkjes, haar eerste doopjurk, haar schoolrapporten. Alles was weg.
De dag nadat ze de boodschap van haar ex kreeg is ze in wanhoop naar de kringloop gereden. “Die lag naast de stort. Ik hoopte dat er misschien spullen van mij alsnog in de kringloop waren beland.” Chantal mocht van de manager een rondje door de zaak lopen en alles wat van haar was meenemen. Maar ze liep met een leeg winkelmandje de winkel uit.
Nog steeds heeft Chantal geen duidelijkheid van haar ex gekregen waarom hij dit gedaan heeft. Ze heeft het haar ex wel vijf keer gevraagd. “Hij weet het zelf ook niet en daar laat hij het bij.” Als ze zou weten waarom, dan zou haar dat helpen in het rouwproces. Ze heeft wel een vermoeden vertelt ze. “Hij is emotioneel een heel vlak persoon. Ik denk dat hij niet achter de scheiding stond en dat hij het even niet aankon.”
Chantal verviel in een rouwproces en kampt met depressieve klachten, waarvoor ze medicijnen slikt. Ze voelt zich vooral alleen. “Iedereen om me heen is boos op hem, maar ik ben verdrietig.” Ondertussen heeft ze nog steeds met hem te maken, vertelt ze. “Het is de vader van mijn twee kinderen en wekelijks moet ik hem nog zien. Voor hen probeer ik rustig te blijven, maar ik heb al heel vaak tot tien moeten tellen.”
Doordat ze zoveel spullen verloren is, is Chantal extra waakzaam op wat ze nog wel heeft. Daarom bewaart ze alles in doorzichtige opslagdozen. “Door die transparante boxen krijg ik controle.” Het gaat gelukkig wel iets beter met Chantal. “Voorzichtig zie ik de toekomst tegemoet. Eerst wil ik beter worden en dan hoop ik dat ik langzaamaan ook van de medicatie af kan. We gaan dus vooruit, maar we zijn er nog niet.
Elske zette haar vriend het huis uit: 'Alle spullen bij zijn vader gebracht'
