Caroline van der Plas houdt emotioneel pleidooi voor gegevensdeling in de zorg

Verdrietig

16.09.2022 | 19:16 UUR | Jujube Zeguers

Caroline van der Plas hield in de tweede kamer een betoog voor gegevensdeling in de zorg. Dit onderwerp raakt het kamerlid persoonlijk, waardoor ze emotioneel haar verhaal deed.

De man van de BoerBurgerBeweging-fractievoorzitter overleed aan kanker op 21 september 2019. Hij had wellicht nog wat langer geleefd, als de gegevensuitwisseling op orde was geweest.

Caroline van der Plas

In de Tweede Kamer betoogt ze waarom het omgaan met patiëntgegevens in de zorg zorgvuldiger moet. “Ik heb een tijdje getwijfeld of ik het voorbeeld dat ik nu ga noemen, moet noemen, omdat ik niet zeker weet of dit te maken had met het gebrek aan gegevensuitwisseling. Maar het zou ook kunnen van wel, en dat heeft tot heel veel leed geleid,” zo leidt het kamerlid haar persoonlijke verhaal in.

“In juli 2019 kreeg mijn man een doodsvonnis.” De fractievoorzitter vertelt dat hij alvleesklierkanker had met uitzaaiingen en dat er geen genezing mogelijk was. Toch wilde hij graag een chemokuur. “Wanneer je hoort dat je doodgaat, grijp je alles aan om het leven langer te laten duren, en ik snapte dat wel. Ik wilde hem zelf ook graag wat langer bij me houden.” Vijf weken nadat Van der Plas en haar man de diagnose te horen kregen, gingen ze naar het ziekenhuis voor de chemo. “Gespannen en kapot van verdriet, in een wereld die niet meer van ons was.”

Thumbnail voor Caroline van der Plas en Pieter Omtzigt willen spoeddebat over stikstofbeleid

Lees ookCaroline van der Plas en Pieter Omtzigt willen spoeddebat over stikstofbeleid

Gegevensdeling in de zorg

“Vlak voor het infuus werd aangelegd werd er gevraagd of mijn man was geprikt om te controleren of hij een bepaald enzym bij zich droeg. Ze miste een lab uitslag. Hoe kwam dat? Gebrek aan onderlinge communicatie?” De fractievoorzitter benadrukt nog eens dat ze niet zeker weet of dit komt door gebrek aan inzage in de medische dossiers. “Maar waarom ziet men dit pas op de dag van de chemo, en niet eerder?'”

Van der Plas en haar man werden naar huis gestuurd na het bloedprikken. De behandeling werd een week verschoven. “Het was weer een week verder, terwijl zijn tijd nog maar zo kort was. Wéér een week waarin de sluipmoordenaar in zijn lichaam verder kon woekeren.”

“Drie weken later overleed mijn man. In totaal had hij nog maar negen weken geleefd na de diagnose.” Ze breekt en moet haar betoog even pauzeren. Kort daarna herpakt het kamerlid zich en vervolgt ze haar pleidooi.

Bekijk het fragment hieronder.