Margaret Krijnen verloor in twee jaar tijd haar pasgeboren zoon, haar moeder én haar vader. Ze schreef het boek ‘Een Boekkie Troost’, dat vrijdag verschijnt, omdat ze op een leuke manier over de dood wil praten.
“Op seksgebied is inmiddels alles bespreekbaar, maar over de dood zitten we nog moeilijk te doen.”
Toen Krijnen zwanger was van haar tweede zoon, konden ze al vroeg zien dat haar kindje een afwijking had. Het zou gaan om een middenrifsbreuk. “Tot op het allerlaatste moment zag het eruit als een ‘klein defect’, dus we waren vol goede moed.” Met 38 weken werd Lars gehaald met een keizersnede. Daarna ging alles in een stroomversnelling. Het defect bleek vele malen groter en na vijf uur moesten ze al beslissen om de apparatuur stop te zetten. “Hij is in mijn armen gestorven.”
“Het is dan alsof je leven vertraagt”, legt ze uit. “Ineens moet je een begrafenis regelen.” Al gauw merkte Krijnen heel erg dat mensen moeite hebben om over dode kinderen te praten. “Als iemand overlijdt, maakt dat een enorm verdriet in je los, dan hoeft het nog niet eens een bekende te zijn. Dat is heel menselijk. Bij overleden kinderen merk je dat dat nóg gevoeliger ligt.”
Ze heeft zelf veel mensen getroost die langskwamen vanwege haar overleden zoon. “Dan kwamen ze helemaal over de rooie binnen. En je merkt dat mensen het woord ‘dood’ willen vermijden, je ziet ze stuntelen. Reláx, denk ik dan. Maak je geen zorgen.”
Kort na het overlijden van Lars krijgt Krijnen opnieuw met de dood te maken. Een week na de begrafenis belandt haar 57-jarige moeder op de intensive care vanwege dikkedarmkanker. “Mijn moeder had een enorme overlevingsdrang, maar kreeg in het ziekenhuis te horen dat ze niks meer voor haar konden doen. Daarna hebben we haar thuis verzorgd en is ze in ons bijzijn overleden. Heel bijzonder, en slechts een jaar na Lars. Het was als een rollercoaster.”
Alsof het nog niet genoeg is, overlijdt negen maanden daarna haar vader (65), die de ziekte van Alzheimer had. “Natuurlijk denk ik weleens: waarom moet mij dit allemaal overkomen? Het gaat met vallen en opstaan.”
Lachend voegt ze eraan toe: “We hadden wel nog het hele draaiboek liggen van de begrafenis van m’n moeder, dus die konden we zo nog een keer gebruiken. Het was een kwestie van copy paste.”
Hoe het kan dat ze er zo luchtig mee om kan gaan? “Ik probeer altijd snel de zin van iets te begrijpen. Waarom gebeurt dit? Wat brengt het nog meer? Het is niet alleen verdriet. De tijd rondom het overlijden van Lars heb ik bijvoorbeeld enorm gekoesterd. Alle bullshit valt dan weg en ik voelde een enorme verbinding met de vader van m’n kinderen, familie, vrienden; die verbinding wil ik graag het hele leven door. Natuurlijk is het waardeloos dat Lars er niet is en dat ik hem niet zie opgroeien.”
Lees ook
Tessa (24) verloor beide ouders aan kanker en is nu zelf ziek: ‘Ik kon het niet geloven’
Ze kreeg in die periode stapels ‘huilliteratuur’, zoals ze het zelf noemt. “Dat is goed bedoeld, maar ik had meer behoefte aan iets levendigs, iets waarin de dood niet al te serieus wordt genomen.” Vandaar dat ze na veel wikken en wegen besloot een boek te schrijven dat er volgens haar nog niet is. In Een Boekkie Troost lees je haar eigen verhaal in korte verhaaltjes en anekdotes, maar ook gedichten. “Ik wil een dialoog op gang brengen en op een luchtigere manier over de dood praten. Positiever, niet alleen over het verdriet.”
Ze verwacht wel dat haar boek wat controverse zal oproepen. “In de boekhandel, in de ‘dooie hoek’, is alle literatuur stemmig of pastel, de voorkant van mijn boek knalt er dan wel uit. Er staan ook allemaal symbolen op, zoals van McDonald’s.”
Het verhaal achter dat symbool moet ze even uitleggen: “We waren in het ziekenhuis geweest en gingen terug naar huis. Lars was overleden. Hij lag tussen ons in, in een wilgenmandje. Ik had weken in het ziekenhuis gelegen en had zó’n enorme trek in een vette hap. Toen zijn we door de McDrive gegaan en lagen we in een deuk. Als die man eens wist wat we in onze auto hadden liggen…”
Lees ook
Eveliens dochter heeft de progressieve ziekte van Batten: ‘Hoe leg je dit een kind uit?’
Krijnen vindt het belangrijk om kinderen of mensen niet dood te zwijgen, zegt ze. “Wij vieren ieder jaar Lars’ verjaardag. Dan eten we taart en praten we met z’n allen over hem. Mensen feliciteren me die dag ook met mijn zoon. Lars hoort er nét zo bij. En op m’n moeders en vaders verjaardag doe ik dat idem dito.”
‘Een Boekkie Troost’ is vanaf vrijdag hier verkrijgbaar en is binnenkort ook te koop via Bol.com. Margaret Krijnen staat ervoor open om met mensen over dit onderwerp te praten. Wie daar interesse in heeft, kan mailen naar margaret@alegriahealth.com.
