Nazmiye Oral maakt veel los in 'Dream School': 'Nu weet ik dat ik niet de enige ben'

Nieuws | Nieuws

20-09-2021 | Pleuni van den Udenhout

De ‘Dream School’-leerlingen krijgen les van actrice en schrijfster Nazmiye Oral. Een stukje schrijven over iets uit hun jeugd is de opdracht. Het brengt de groep op emotionele wijze dichter bij elkaar.

“Als je ergens bang voor bent of je vindt iets spannend, dan moet je daar naartoe gaan, want daar ligt de schat”, legt Oral uit. Net zoals de leerlingen tegenover haar heeft ze een moeilijke jeugd gehad.

“Op mijn zesde ben ik naar Turkije gestuurd”, vertelt ze geëmotioneerd, “op mijn tiende kwam ik terug en kon ik geen Nederlands meer. Eigenlijk dacht ik: als mijn ouders dit kunnen doen, degene die het meeste van mij zouden moeten houden, dan kan iedereen mij verlaten.”

Haar openheid moedigt de groep aan om zelf minstens zo openhartig te zijn. Veel leerlingen vertellen emotioneel over hartverscheurende gebeurtenissen uit hun jeugd.

Uit huis geplaatst

De 21-jarige Giovanni heeft bij verschillende gezinnen gewoond. Tijdens zijn jeugd bouwt zijn vader hoge gokschulden op en vlucht hij. Zijn moeder komt vervolgens in een psychose terecht, waarin zij meerdere zelfmoordpogingen doet. Daarop worden Giovanni en zijn zusje, los van elkaar, uit huis geplaatst.

Nadat Giovanni’s moeder een tijdje opgenomen is geweest gaat het beter en woont het gezin weer onder één dak. Moeder Sandra vindt het moeilijk daarin weer een weg te vinden: “Ik vond het in het begin lastig om te corrigeren. Je hebt toch een schuldgevoel vanwege wat hen is overkomen.”

‘In de steek gelaten’

Leerling Kevin denkt bij de opdracht aan zijn verslaafde broer, vertelt hij huilend, hij wil graag een brief aan hem schrijven. Ook voor Jaimie valt het graven in het verleden zwaar. Ze kampt met veel schuldgevoel naar haar familie toe.

“Ik heb een autistisch broertje waar heel veel aandacht en liefde naartoe moet. Daardoor voelde ik mij thuis heel vaak alleen en ben ik met de verkeerde mensen omgegaan”, vertrouwt ze de groep huilend toe. “Ik heb mijn familie heel erg gekwetst en in de steek gelaten.”

De ontvanger van Jaimie’s brief wordt haar moeder: “Omdat ik niet de dochter voor m’n moeder was die ze eigenlijk nodig had.”

‘Niet de enige ben’

“Weet je wat het vervelende is van zo jong zijn?”, begint Oral, “Dat je denkt dat niemand de gevoelens heeft die jij ook hebt.”

“Ik ben daarom wel blij dat ik hier zit, dat ik dat ook zie”, reageert Jaimie. “Toen ik hier binnenkwam dacht ik van sommige mensen: ‘waarom zit je hier, je bent zo’n mooi persoon’. Nu weet ik dat ik niet de enige ben.”

Trots

De schrijfster is ongelooflijk trots op de groep die in een kring om haar heen zit. Het vergt volgens haar moed om de situatie waar ze in zitten niet te accepteren als zijnde definitief.

“Dat ze de moed hebben om te denken: deze realiteit kan ik omvormen. En dat ze dat ook gaan doen, dat ontroert mij en geeft me hoop”, besluit Oral.