“De vorm van mijn borsten had enorm veel invloed op mijn tienerjaren. Ik schaamde me kapot en durfde het er met niemand over te hebben, zelfs niet met mijn moeder. Ik was onzeker en vond mezelf lelijk, waardoor ik totaal geen zelfvertrouwen had. Het maakte me schuw. En misschien nog wel het meest vervelende: hoe veel ik ook googelde, ik vond nooit informatie over mijn situatie. Dan snap je dus niet wat er aan de hand is. Ik raakte ervan overtuigd dat ik een soort mislukking was. ‘Niemand anders heeft dit’, dacht ik.”

Rowella heeft een asymmetrische trechterborst: 'Van mezelf houden was lang moeilijk'Lees ook

Tubulaire borsten

Het kantelpunt komt op haar zeventiende, na een gezinsvakantie. Als haar moeder ernaar vraagt, barst Lotte in tranen uit. “Ik vertelde álles. Hoe ik me schaamde, wat voor invloed het op me had, dat het de laatste tijd ook pijn deed. Mijn moeder nam me meteen mee naar de huisarts, maar die stond ook met zijn mond vol tanden.”

Ze worden doorgestuurd naar een plastisch chirurg die eindelijk kan vertellen wat haar ‘mankeert’: ze heeft tubulaire borsten. Tubulaire borsten zijn een aangeboren afwijking die je pas gaat zien als de borsten zich ontwikkelen. Weinig vrouwen hebben het, cijfers zijn er niet. Omdat het zo onbekend is weten de vrouwen die het wél hebben vaak niet wat het is.

Lotte’s borsten pre-operatie:

“Bij mij begon je het te zien rond mijn elfde”, vertelt Lotte. “De onderkant van mijn borsten was onderontwikkeld, waardoor het vetweefsel op de verkeerde plekken groeide. Aan de voor- en bovenkant dus, dat creëerde die gekke vorm. En sommige mensen zijn daar helemaal oké mee, wat ook fantastisch is. Iedereen is anders. Maar bij mezelf vond ik het er echt niet uitzien, ik wilde er zo snel mogelijk iets aan laten doen.”

Operatie

Lotte en haar ouders vinden een arts die gespecialiseerd is in tubulaire borsten en haar wil opereren. Dat mag pas vanaf haar achttiende, en Lotte wil zo graag dat ze de operatie één dag na die verjaardag inplant. “Ik wilde geen dag langer wachten toen ik eenmaal wist dat ik geholpen kon worden.”

De operatie, een tepelcorrectie, duurt vier uur. De chirurg haalt haar borstweefsel los en plaatst het gros onder aan haar borst, zodat de huid daar uitrekt. Omdat Lotte een a-cup heeft en hierdoor een heel platte borst het resultaat is, laat Lotte meteen protheses plaatsen. Daarna moet ze nog twee keer onder het mes: een keer om het weefsel in haar rechterborst nog beter te positioneren, plus een littekencorrectie.

Lotte nu:

Gamechanger

Lotte is nu dolgelukkig met haar borsten. “Deze arts heeft echt een wonder verricht. Het was flink veel gedoe om het – gedeeltelijk – verzekerd te krijgen, maar het was elke minuut waard. Tuurlijk is het wennen dat je ineens protheses in je lijf hebt, maar het heeft de relatie met mijn lijf totaal veranderd. Dat zelfvertrouwen was er niet meteen hoor, dat moest even indalen. Maar ik ben nu hartstikke trots op mijn tieten.”

Het laatste wat Lotte wil is mensen pushen om zich te laten opereren. “Dat is helemaal niet de bedoeling, elke borst is mooi op een eigen manier”, vertelt ze. “Ook als je tubulaire borsten hebt kun je daar hartstikke gelukkig mee zijn. Doe er vooral niets aan als je lekker in je vel zit. Maar als je er mentaal last van hebt, zoals ik, raad ik mensen aan om er over te praten. Het is een wereld van verschil als je eenmaal weet hoe het heet, en inziet dat je niet alleen bent. Je bént geen lelijk eendje.”

Dit artikel verscheen eerder op LINDA.nl in juli 2022.

Dafne kreeg borstreconstructie met eigen weefsel: 'Ik lijk net Barbie, zonder tepels'Lees ook