Entertainmentjournalist Eric de Munck gaat wekelijks voor LINDA. in gesprek met een BN’er. Deze keer voor het eerst een duo: Suzan & Freek.
Hun kersverse album Iemand Van Vroeger zag onlangs het levenslicht en Suzan & Freek maken zich op voor een reeks concerten in Nederland en België.
Het lijkt me pittig, zo’n heel circus rondom een albumrelease. Hoe kijken jullie daarnaar?
Freek: “Wij leven daar zelf heel erg naartoe. Omdat we de afgelopen maanden enorm druk zijn geweest met dit ene moment, rood omcirkeld in de agenda. En we konden onze muziek alleen nog maar via een dropboxlinkje luisteren de hele tijd en er geheimzinnig over doen.”
Suzan: “We hadden er ook echt heel veel zin in om het eindelijk aan de buitenwereld te laten horen, daar ben je op een gegeven moment wel klaar voor.”
Daar bereiden jullie dan wel op voor denk ik?
Suzan: “Ja, we weten dat het even heel druk gaat worden. En dan hebben we daarna weer een week nodig om ervan bij te komen, zoals nu. Het is een beetje als een heel groot verjaardagsfeest: daar leef je naartoe en daarna pak je even rust om ook na te genieten.”
Freek, jij dacht in het midden van dat alles: ik ga nog even de marathon van Berlijn doen.
Freek: “Haha, ja qua timing was dat niet helemaal lekker, maar dat kwam omdat we de albumrelease heel graag in Carré wilden doen en dat kon vorige week donderdag. En Berlijn stond ook een tijdje in mijn agenda, dus uiteindelijk kwam dat samen. Niet helemaal handig misschien, maar het was ook wel fijn eigenlijk.
Zo’n marathon is ook best een groot ding en als je dan een hele week hebt om daar naartoe te leven, wordt het nog groter in je hoofd en loopt de spanning op. Nu ben ik er tot zaterdag niet echt mee bezig geweest en was het ook zo dat – toen het album was uitgekomen – er meteen iets anders stond. Dat vonden wij wel chill, een heel welkome afleiding.”
Wanneer is een album echt af voor jullie, heb je daarvoor een bepaalde deadline?
Freek: “Ja, het heeft wel een beetje met een deadline te maken. We waren eerst liedjes aan het verzamelen en op een gegeven moment merkten we dat het één verhaal begon te worden. Dat Iemand Van Vroeger de albumtitel moest worden wisten we al, dat is ook de titel van één van de liedjes. Dus toen hadden we wel het gevoel dat er genoeg was om een album uit te brengen.
We denken wel zo en niet andersom; het is niet zo dat er een album moet zijn en wat we dan hebben, leveren we in. Want het nummer Andersom Net Zo hebben we als allerlaatste nog toegevoegd. Dat hadden we een tijd geleden al geschreven, maar we voelden dat het heel goed op dit album paste. Als laatste liedje. We hebben gewoon besloten de microfoon aan te zetten en een one-taker te doen.”
Suzan: “Dat was spontaan, in één keer opgenomen. Zonder allemaal dingen toe te voegen of te editen. Dat vonden we heel leuk om te doen.”
Freek: “En daarna hadden we ook echt wel het gevoel dat het album af was.”
Het is een beetje als kiezen tussen je kinderen, of je katten of je honden, maar staat er op Iemand Van Vroeger een bepaald nummer waarmee je een speciale connectie hebt?
Suzan: “Ik denk dat voor mij de tekst van Andersom Net Zo heel persoonlijk is. Omdat dat nummer precies aangeeft hoe het bij ons in de familie gaat. Ik liet het ook thuis horen en mijn ouders, zus en broertje werden allemaal best emotioneel, omdat het enorm bevestigde hoe het thuis was. Dat was even heel fijn. En Zinloos is denk ik het nummer dat ik ’t meest heb geluisterd. Omdat ik daar helemaal van op aanga. Er zit een nineties vibe in waar ik heel blij van word. Een dansnummer en een meezingnummer vind ik heel lekker.”
Freek: “Voor mij is De Helft Van Mij bijzonder, omdat daar een fijne energie inzit. Een lekkere drive. Ik heb er voor gestreden om die als eerste op het album te hebben, als opening.”
Suzan had het al over die 90’s vibe. Wat is de inspiratie voor dit album geweest?
Freek: “Je laat je sowieso inspireren door dingen die je vet vindt. En inderdaad, zo’n liedje als Zinloos, daarbij vroegen we ons hardop af wat er zou gebeuren als we Craig David, de Sugababes en Suzan & Freek in de blender stopten. En daar kwam dit uiteindelijk uit.”
Suzan: “En soms beginnen we gewoon en komt er iets uit waarvan we dan later denken: o ja, dat lijkt een beetje daarop of heeft daar wat inspiratie van, maar het wisselt een beetje. En soms is dat in het begin al, dat we bij een nummer een bepaald sausje willen gebruiken.”
Een nummer met Claude op het album is te gek. Hoe ontstond dat?
Freek: “Wij waren al sinds het begin enorm fan van hem, nog voor hij Ladada uitbracht. Onze producer had ons al laten weten wat voor bijzondere en getalenteerde jongen dat was.”
Suzan: “Die heeft ons toen al een beetje laten meekijken waar ze mee bezig waren. En wij vinden Claude naast heel goed ook gewoon een superleuke jongen, met wie we vanaf het begin een superleuke klik hadden. Hij gaf in interviews al vaak aan dat ‘ie wel eens iets met ons wilde doen. Dat hadden wij dus ook met hem.”
Freek: “We hadden nog maar één samenwerking gedaan en dat was met Snelle. Dat vonden we te gek, maar we wilden nu echt iets bijzonders doen en dan het liefst tweetalig. We dachten meteen aan Claude en nu hebben we dus ons tweetalige duet.”
En hoe ging ’t met het Frans?
Freek: “Medium.”
Suzan: “Hij heeft ons wel een beetje moeten helpen, vooral met de uitspraak. Bijvoorbeeld beaucoup (lacht) is lastig, maar we zijn absoluut lerende.”
Jullie staan straks vier keer in de Ziggo Dome, maar óók in het Sportpaleis in Antwerpen. Hoe is dat, dat jullie in België ook zo’n ding zijn?
Freek: “Dat is wel echt heel bijzonder, omdat het toch buitenland is. Ook al spreken we dezelfde taal. Je hebt bij Antwerpen de ring, waar je altijd langs het Sportpaleis rijdt. Daar hangen dan van die grote namen op de zijkant en nu staan we er zelf ook op. Daarnaast vinden we Antwerpen ook een enorm fijne stad, we gaan er vaak een weekendje weg. Lekker shoppen en eten. En nu komen er mensen op je af die vragen of ze met je op de foto mogen.”
Suzan: “Een foto trekken.”
Freek: “Dat is hilarisch, maar maakt ons echt wel enorm trots.”
Hoe bereiden jullie je fysiek voor op dat soort grote optredens?
Suzan: “Wat dus heel grappig is: ik sportte nooit en Freek altijd al. Ik merkte steeds vaker tijdens grote shows, dat je veel grotere afstanden moet lopen omdat dat podium nou eenmaal zo groot is. En Freek, die deed dat allemaal en er gebeurde niks, maar ik stond dan hijgend op het podium. Dus ik ben wat meer gaan sporten, zodat ik ook meer energie heb voor die grote shows. Maar we zorgen rond die periode vooral dat we genoeg ontspanning hebben.”
Freek: “Wat dat betreft is het nu wat rustiger, de festivals zijn voorbij. We hebben nog wel The Streamers in oktober, allemaal leuke dingen.”
Jullie lijken me nog altijd die Suzan en Freek zoals jullie vroeger ook al waren, hoe kan dat toch in deze gekke muziekwereld?
Suzan: “Ik heb ook zeker het gevoel dat wij zelf niet erg veranderd zijn, maar dat de wereld om ons heen een beetje anders naar ons is gaan kijken. Wij zijn eigenlijk nog precies hetzelfde. En ik dat dat deels komt omdat we toch met z’n tweeën zijn, dat helpt. Ons leven samen is hetzelfde gebleven; er zijn wat mensen bij gekomen die we hebben leren kennen, maar de basis verandert niet. En wij zijn niet zo met andere factoren bezig, maar vooral lekker met de muziek.”
Freek: “We waren vóór de muziek natuurlijk ook al samen en dan verandert er misschien om je heen wel veel, maar tussen ons is het gelijk gebleven. We komen nu bijvoorbeeld terug van Loods 5 met een auto vol spullen, dat soort dingen blijven we lekker doen. Ik denk dat als je in je eentje bent en je hele leven anders wordt, dat dat wel pittig is hoor. En daarnaast waren wij 25 en 26 toen we doorbraken en hadden we allebei een normale baan.”
Suzan: “Ik denk dat we daarom ook wel extra dankbaar zijn voor alles wat ons overkomt. We hebben vroeger een ander leven gehad, wat ook heel leuk was, maar dat we nu kunnen doen wat we echt leuk vinden en willen, dat blijft enorm bijzonder. Het voelt voor ons alsof we helemaal geen baan hebben. Alsof we onze banen hebben opgezegd en er geen nieuwe voor hebben teruggekregen.”
Freek: “Een soort zomervakantie, al vier jaar.”
Gerard Joling: 'In een klein café of voor 80.000 fans in de ArenA, ik geef al 40 jaar lang altijd gas'
