'Het overlijden van Piet Paulusma zorgde voor een wel héél treurige start van de lente'

Column | Eric de Munck

26-03-2022 | Eric de Munck

Ik had het, na een deprimerende en natte winter die wel eeuwig leek te duren, speciaal in mijn agenda geschreven afgelopen zondag. De lente zou eindelijk beginnen om 16:33 uur in de middag. De slingers konden aan het plafond en de bloemetjes waren klaar om buitengezet te worden.

Maar ja, dat feestgevoel duurde niet lang, want ruim een uur later kreeg ik de schokkende melding van ’t overlijden van überweerman Piet Paulusma op m’n mobiel binnen. Ondanks de stralend blauwe lucht was dat wel echt meteen een enorme donderwolk op de festiviteiten.

Een gevoel van ultiem verdriet overviel me, juist omdat het Piet Paulusma was en juist omdat bijna niemand wist van zijn ziekte. Aan kanker overleden op zijn 65ste. Stom. Want tv-persoonlijkheden zoals Piet, daar hebben we nou net een enorm tekort aan.

Stralen

Piet was iemand die altijd in het middelpunt van de belangstelling stond, zonder daar bewust mee bezig te zijn. Oprecht geïnteresseerd in de verhalen van mensen, wie dan ook. Hij gunde iedereen z’n momentje om te shinen, ook als dat ten koste van zichzelf ging.

Verfrissend wel, zeker in een wereld die voornamelijk drijft op ego’s, gezien willen worden, narcisme en… had ik ego’s al genoemd? O ja. Het was Piet nooit om status te doen, terwijl hij zich toch echt op bewonderenswaardige manier zelf omhoog geknokt heeft in het weervak. Hij wilde letterlijk elke dag buitenspelen en het publiek bedienen met zijn weersvoorspellingen. Niets meer en niets minder.

En dus heeft Piet van zijn ziekteproces óók geen show gemaakt. Gewoon doorwerken tot de allerlaatste snik. Om te sterven in het harnas. Ik heb daar oprecht alleen maar ultiem veel respect voor.

BFF

Vandaag is het definitieve afscheid voor Piet, nadat gisteren al duizenden mensen de moeite hebben genomen om hem nog één laatste groet te brengen. Prachtig om te zien. En ook weer enorm logisch, Piet was namelijk de ultieme BFF van ons allemaal. Best Fries Forever. Warm, vertrouwd en een vaste baken in de duisternis.

Het overlijden van Piet zorgde voor een wel héél treurige start van de lente. Maar steeds als ik nu naar boven kijk en de stralende zon achter een wolk vandaan zie schitteren, denk ik even aan Piet. En hóór ik hem dat eeuwige oant moarn uitkramen. Weet absoluut héél zeker dat ik niet de enige in Nederland ben. Farwol en oant sjen.