Debbie (56): 'Ik maakte me geen zorgen, tót ik een telefoontje kreeg van haar man'

Familie | Het laatste appje

05-09-2024 | Ellen Hensbergen

We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA. lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.

Vandaag de beurt aan Debbie (56), die het laatste appje naar haar vriendin Louise deelt.

Jarenlange vriendschap

“Rond mijn twintigste kreeg ik een relatie en via deze man leerde ik Louise kennen, zij was samen met een vriend van hem. ‘Onze mannen’ waren Duits, wij Nederlands: dat vormde een band en al snel trokken we samen op. We deden veel met zijn vieren en gingen als stellen ook samen op vakantie. Tussendoor spraken we elkaar wel telefonisch en later ook per app, maar soms zat er wat langer tussen. Louise en haar man woonden in Duitsland, wij in Nederland. En door haar onregelmatige werkuren was ’t soms lastig om met haar af te spreken.

Maar áls we elkaar zagen, voelde het altijd alsof ’t niet langer dan een week geleden was. We pakten het gewoon op waar we gebleven waren. Onze smaak was ook precies hetzelfde. Als we gingen shoppen en zij in een winkel links ging en ik rechts, kwamen we elkaar uiteindelijk in het midden tegen met precies hetzelfde kledingstuk in de hand.

Ook toen mijn relatie jaren later uitging, bleef onze vriendschap staande. Maar op een gegeven moment kreeg Louise het moeilijker. Ze was niet zo gelukkig in Duitsland en dacht erover om haar man te verlaten. Daar praatte ze met me over, maar ik heb haar toen eerst aangeraden om het nog even aan te kijken. Ze noemde nog heel veel argumenten om toch níet bij hem weg te gaan, dus ik dacht: ze heeft nog wat tijd nodig omdat proces te doorlopen voor zichzelf. Maar blijkbaar zat het veel dieper dan ze liet blijken.”

Het laatste appje van Sannes beste vriendin: 'Na 20 jaar ineens uit mijn leven verdwenen'Lees ook

Het laatste appje

“In ons laatste appgesprek vertelde ze dat ze van haar huisarts andere slaapmedicatie had gekregen, en dat ze hoopte dat ’t nu iets beter zou gaan. Even later appte ik haar om te vragen of dat ook zo was, maar daar kreeg ik geen antwoord op. Op zich gebeurde het wel vaker dat er wat tijd overheen ging, dus ik maakte me geen zorgen. Tot ik twee dagen later een telefoontje kreeg van haar man, ’s ochtends vroeg: Louise was uit het leven gestapt.

Na de crematie is haar as weggezet in een muur op een begraafplaats in Duitsland. Dat het in Duitsland is, vind ik verschrikkelijk: ze wilde daar juist zó graag weg. Het doet me echt iets elke keer als ik daaraan denk. Elk jaar ga ik rond haar overlijdensdatum daar naartoe om even stil te staan bij haar leven. Het is mijn manier van herinneren.”

In dit artikel werd gerefereerd naar suïcide. Heb je na het lezen hiervan behoefte aan een gesprek? Bel dan gratis met 113 via 0800-0113 of maak gebruik van de chat (kan beide anoniem).

Oproep

Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek.