Toen ze 23 was, werd Bibi’s baarmoeder operationeel verwijderd. Kinderen krijgen leek daardoor uitgesloten, maar nu zit ze in een traject voor hoogtechnologisch draagmoederschap.
“Het is soms zwaar, maar we blijven hoop houden.”
Bibi (38) heeft geen baarmoeder meer, maar wil baby via draagmoeder: ‘Dat kind komt er hoe dan ook’
Geen optie meer
Bibi is bezig met haar master in Amsterdam als blijkt dat ze baarmoederhalskanker heeft. Haar baarmoeder en omliggende klieren worden weggehaald, haar eierstokken omhoog geplaatst zodat die buiten het bestralingsgebied vallen.
“Toen was ik nog helemaal niet met kinderen bezig. Ik wilde vooral gewoon afstuderen, zo snel mogelijk mijn leven op de rit krijgen. Daarna ben ik heel lang niet bezig geweest met kinderen krijgen, dat was geen optie meer. Ik sloot mijn ogen ervoor; het was veel gemakkelijker om het niet te willen dan om het wel te willen.”
Tot ze een relatie krijgt met haar huidige vriend, vertelt ze. “Hij had al drie kinderen, mijn bonuskinderen. Daar ga je toch voor zorgen en moederen. Toen kon ik niet meer ontkennen dat ik dat óók wilde. Tijdens een weekendje weg met vriendinnen kwam alles eruit. Een vriendin vertelde dat ze erover nadacht eiceldonor te worden. Maar ik had geen eicel nodig, ik had een baarmoeder nodig. Ze zei dat ze daar ook best over na wilde denken. Toen is het balletje gaan rollen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Draagmoeder
Met haar eigen eitjes leek het in eerste instantie niet te kunnen. “Ik heb ruim 25 bestralingen gehad, en vijf chemokuren. Daar zijn eitjes niet zo blij mee. Het helpt ook niet mee dat ik bijna 39 word. Een arts raadde me ooit aan om vóór mijn dertigste eitjes te laten invriezen als ik kinderen wilde, maar dat lukte destijds niet.”
Ze had haar zusje al benaderd of zij haar eitjes beschikbaar wilde stellen, maar toen bleek een arts het toch te willen proberen met die van Bibi. “Dat wilde ik natuurlijk heel graag. Toen ben ik me ook meer gaan verdiepen in essentiële oliën en non-toxic living. Ik drink bijvoorbeeld geen alcohol en cafeïne meer, ik eet zo gezond mogelijk en vermijd schadelijke parfums. De kans dat het lukt met mijn eitjes was super klein, maar als ik koffie uit mijn leven moet schrappen om de kans groter te maken, doe ik dat natuurlijk. Iedere kans die er is, grijp ik aan.”
‘Wensmama’ Bibi vindt het ontzettend bijzonder dat één van haar vriendinnen de draagmoeder wil zijn. “Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Voor sommige mensen is een draagmoeder misschien een stapje terug, omdat ze het dan ‘zelf niet kunnen’. Maar omdat ik dacht dat er überhaupt niks mogelijk was, is het voor mij juist een stapje vooruit.”
Jennifer (26) verloor 2,5 liter bloed tijdens haar bevalling: 'Ik vroeg of ik dood zou gaan'
Van instantie naar instantie
Hoogtechnologisch draagmoederschap is wel een echte puzzel, zegt Bibi. “Het is niet gereguleerd in Nederland, dus je moet van instantie naar instantie om alles uit te zoeken. Het is niet alsof een arts tegen je zegt: nu moet je ook naar de psycholoog en draagmoedercontracten in orde maken. Dat moet je zelf uitzoeken, je moet echt proactief zijn. In het begin zag ik door de bomen het bos niet meer. Maar als ik iets wil, ga ik er ook voor.”
Middels een punctie werd een rijp, gezond eitje uit haar eierstok gehaald, dat in het laboratorium werd bevrucht en zich daar ook ontwikkelde tot embryo. Dat ligt nu in de vriezer te wachten op plaatsing in de baarmoeder van de draagmoeder.
Maar dat is niet het enige wat erbij komt kijken, vertelt Bibi. “De draagmoeder heeft net een medische keuring gehad, de uitslag daarvan duurt twee maanden. Ondertussen gaan mijn vriend en ik, en ook de draagmoeder en haar man, ook door allerlei psychologische rondes. Pas als de artsen en psycholoog in september een interdisciplinair overleg hebben gehad, mag er een terugplaatsing komen. Soms word ik er moedeloos van dat alles zo lang duurt en ingewikkeld is, maar daar moet ik me toch aan overgeven.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Hoop houden
“Ik ben echt weleens verdrietig geweest in het proces”, zegt ze. “Er was ook een andere vriendin die zich aan had geboden als draagmoeder; met haar gingen we het traject in eerste instantie in. Maar na anderhalf jaar gaf de psycholoog toen een negatief advies. We waren weer terug bij af, en dat vond ik pittig. Maar ik ben niet iemand die dan een week in bed gaat liggen, hoor. Ik dacht meteen: hoe kunnen we het dan wel realiseren?”
“Het is zwaar om door te gaan. Het is belangrijk om hoop te houden en erop te vertrouwen dat het goedkomt, hoe moeilijk dat het ook is. En nee, het zal echt niet bij iedereen goed komen. Maar als je er al met een negatief gevoel in stapt, komt het zéker niet goed.”
Adopteren
Als alles in september goed gaat, hoopt ze volgende zomer een kleintje te mogen verwelkomen. Hoewel het dan officieel nog niet háár kleintje is: “De draagmoeder en haar partner zijn de juridische ouders. Hoewel mijn vriend onze baby al vlak na de geboorte kan erkennen, moet ik een jaar wachten tot ik hem of haar kan adopteren.”
Maar: “Al kun je je eigen kindje niet dragen, er zijn heel veel dingen die je als wensouder wél kunt doen. Ik zou iedereen aanraden om zo veel mogelijk kennis te vergaren door dingen te lezen en advies in te winnen. Daarmee laat je het draagmoederschapstraject zo soepel mogelijk verlopen voor de draagmoeder. En je kunt natuurlijk goed voor je eierstokken zorgen door goed voor jezélf te zorgen.”
“Ik heb precies een beeld in mijn hoofd van hoe het zal zijn om een kind te hebben”, zegt Bibi. “Dat ik dan loop met de kleine in de draagzak, samen met onze honden. Gewoon wandelen, of met het gezin ergens een ijsje eten – en dat het dan doodnormaal is dat er een kleintje bij is. Daar kijk ik echt naar uit.”
Onverklaarbaar onvruchtbaar, nu tóch zwanger: 'Echte Gooische moeder' Florine is 'onwijs dankbaar'
