Een kind dat in een ‘bang diertje’ transformeert zodra zijn moeder binnenkomt. Zeg jij er iets van? Roos Schlikker eerst niet, maar nu wel.
In Het Parool schrijft ze wanneer ze besloot haar mond open te trekken.
Roos Schlikker schrijft rake column over kindermishandeling
Roos Schlikker
Haar column richt ze aan een jongetje dat ooit met haar zoon op zwemles zat. Een vrolijk ventje, totdat zijn moeder binnenkwam. Het ene moment waren de jongens nog ‘de piemeldans’ aan het doen, het andere moment was het stil. ‘Want als jouw moeder binnenkwam, dook je kleintjes op een bankje.’ Zij vond de ‘piemeldans’ niet leuk, schrijft Roos. ‘Jouw moeder vond veel niet leuk.’
Lees ook
Kindertelefoon veertig jaar: ‘Kinderen bellen over dezelfde dingen’
‘Hé jochie met je zwembadhaar. Ik denk vaak aan jou’, schrijft de journalist verder. Ze denkt aan hem als ze ziet dat andere kinderen ruw behandeld worden op het voetbalveld, of op een terras. Veel daarvan komen nooit in de jeugdzorg terecht, zegt ze, terwijl bijna eenderde van de leerlingen uit groep 7 en 8 zegt ooit met mishandeling te maken hebben gehad. ‘Ik heb destijds zo getwijfeld of ik iets moest doen. Wanneer gaan ouders een grens over?’
Lees hier de hele column van Roos Schlikker in Het Parool.
