Materiaal

Dus ga ik op zoek naar het perfecte mondmasker. En hoewel de keuze reuze lijkt, is er eigenlijk maar één wezenlijk verschil: namelijk het materiaal. Er zijn wegwerpmondkapjes van synthetisch materiaal en de wasbare katoenen variant, waar je eventueel een luchtfilter in kunt stoppen. Uiteraard zijn er ook plastic gezichtsbeschermers en andere creatieve oplossingen zoals hier. Maar tijdens mijn vakantie – inclusief hittegolf – heb ik de synthetische en de katoenen mondmaskers getest.

Om er zeker van te zijn dat ik goede mondmaskers zou aanschaffen speurde ik nog even op het internet om te kijken waaraan het ding moet voldoen. Ook keek ik hoe ik het moest gebruiken. Zo moet een kapje de neus en mond goed afsluiten, zodat het virus – wanneer je bijvoorbeeld niest – niet via een omweg naar buiten glipt. Ook moet een wegwerpexemplaar écht worden weggegooid na gebruik en moet een wasbaar mondkapje op minimaal zestig graden worden gewassen na gebruik. Tot slot is er nog één heel belangrijke regel: zit niet met je handen aan je mondkapje.

Wegwerpmondkapje

Dit wetende begon ik aan het experiment. Ik begon met de blauwe wegwerpmondkap van Etos. Je betaalt 3 euro 49 voor vijf maskers. Door het ijzeren staafje blijft het prima op zijn plek. Het elastiek bij de oren vind ik niet storend.

Wanneer ik dit masker langer dan vijf minuten draag, begin ik het al benauwd te krijgen. Maar ik moet zeggen, zelfs het best ventilerende mondkapje ter wereld is met een hittegolf waarschijnlijk benauwd. Tegelijkertijd geeft die benauwdheid ook een soort van geruststellend idee. Het materiaal is dus prima isolerend. Het is in ieder geval een effectieve uitvinding tegen hooikoorts.

Nadeel? Het opzetten zonder je handen te gebruiken. Het mondkapje moet namelijk worden uitgevouwen om je hele gezicht te kunnen bedekken. Doordat ik het benauwd kreeg, heb ik meermaals het mondkapje onder mijn neus getrokken waardoor het vervolgens onvoldoende beschermt. Daarbij moet je het mondkapje telkens na gebruik weggooien. Iets wat ik braaf heb gedaan, tot ik op zeker moment helemaal geen mondkapje meer bij me had. Advies: sla voldoende in en zorg dat je de mondkapjes – zonder ze aan te raken – beschermd in je tas bewaart. Dan grijp je nooit mis.

Katoenen mondkapje

Het wegwerpmondkapje was dan misschien niet helemaal aan mij besteed. Wellicht dat een wasbare katoenen variant wel de oplossing voor mij zou zijn. Hoewel er duizenden prints zijn, besloot ik het simpel te houden. Al werd ik wel getipt om niet voor wit te kiezen wanneer je graag lipstick draagt. Ik kocht voor 7,50 euro een beige exemplaar van mijn buurvrouw, die sinds corona niet meer werkzaam is op het reisbureau, maar zich inzet als mondkapjesspecialist.

Voordeel: hoewel het buiten nog steeds tropisch warm is en er geen ijzertje in het masker zit om de boel op zijn plaats te houden, zit het naar behoren. Oké, na een kwartier wil je alsnog dit ding zo snel mogelijk van je gezicht aftrekken. Maar door het luchtige katoen voelt het masker een stuk fijner aan en kun je beter ademen. Hier geldt overigens ook weer dat ik geen last had van de elastieken om mijn oren en hoorde je me ook niet klagen over mijn hooikoorts: hier lees je meer anti-hooikoortstips .

Daarnaast is het een prettig idee dat je het masker na gebruik kunt wassen, waardoor je altijd een een fris kapje op zak hebt. Tip: koop  – als het even kan – twee maskers. Als de één in de was zit, dan heb je altijd nog de ander.

Nadeel? Het uitrekken van het masker over je gezicht blijkt net als de wegwerpvariant geen doen. En benauwd is het nog steeds…

Conclusie

Ik ben en word geen mondkapjesliefhebber, maar ik heb weinig keuze. Het dragen van een masker doe je namelijk niet alleen voor jezelf, je beschermt er ook je (kwetsbare) omgeving mee. Maar als ik moet kiezen, dan raad ik je de katoenen variant aan.

Lees ook
Leraren bezorgd om openen middelbare scholen zonder mondkapjes