Columnist en journalist Carol Rock (47) schrijft over wat haar opvalt in het nieuws. Deze week schrijft ze over de ‘royal-gate’ rondom Harry en Meghan. Oftewel: ‘Megxit’. 

Het was 1981. Kleine Carol zat in opperste concentratie aan de buis gekluisterd om naar de bruiloft van Charles en Diana te kijken. De gekreukelde sluier, Diana die de namen van Charles verkeerd uitsprak; de beelden zitten voor altijd in mijn hoofd opgeslagen. Jaren later kwamen daar nieuwe beelden bij. Dat waren die van Prins Harry die met gebogen hoofd achter de kist van zijn moeder liep.

Wat mij vooral stoort in de recente royal-gate, is hoe de vuurpijlen massaal op Meghan Markle afgeschoten worden. “Ze wist waar ze aan begon”, is favoriet. Ik geloof oprecht dat Meghan geen idee had waar ze aan begon. Toen zij voor de Britse tabloids gewaarschuwd werd, moet zij gedacht hebben: “Ach, ik ben wel wat paparazzi gewend, hoe erg kan het echt zijn?” Toen ze doorhad hoe erg het echt was, was het al te laat. Ik ben op een gegeven moment gestopt met lezen, gewoon omdat ik dat kon. Meghan kan dat niet, zij is namelijk het hele jaar door het onderwerp van roddel en achterklap. Hoe erg kan dat zijn? Ik geloof niet dat ik het wil weten.

Lees ook
Megxit: Meghan al terug naar zoon in Canada, Harry overlegt met familie

Harry heeft ooit gezegd dat zijn grootste angst was dat zijn vrouw hetzelfde zou overkomen als zijn moeder. Logisch. Zoals Lady Di vanaf het moment dat zij blozend naast Charles stond en hun verloving officieel werd, tot letterlijk haar laatste momenten in die tunnel in Parijs, door fotografen werd opgejaagd. 

Even terug naar Diana’s uitvaart. Prins Harry met gebogen hoofd in dat slobberpak, af en toe tilt hij zijn hoofd voorzichtig op, zichzelf ervan overtuigend dat hij niet droomde. Zijn dertiende verjaardag was een week later. Hoe anders had hij zich die dag voorgesteld? Wat ik in die beelden meteen zag, was een trauma in wording en de basis voor een diepe haat richting (roddel)pers. 

Lees ook
Media in de ban van ‘Sussesxit en ‘Megxit’ rondom Harry en Meghan

Terwijl ik dit schrijf, hoor ik een royalty-deskundige praten over een gag-order. Ik denk dat dat precies was wat prins Harry zijn hele leven gevoeld heeft. Slikken en doorgaan. Verstikkend. Hij had daarom geen betere vrouw kunnen trouwen dan een onafhankelijke, geëmancipeerde Amerikaanse. Het doet me denken aan die aflevering van Downton Abbey, waar de Amerikaanse oma de stijve Engelse familie erop wijst hoe ze zijn blijven hangen in hun achterhaalde tradities. Dat de Amerikaanse vrouwen hun eigen bedrijven runnen, terwijl hun Engelse soortgenoten druk zijn met borduren en theedrinken. En dat verklaart precies waarom de Engelsen Meghan niet moesten. Ze was in elk opzicht een ‘gevaar’ voor hun traditionele monarchie. Stel je voor, een zwarte Amerikaanse, opgevoed door een alleenstaande moeder met dreads en een neusring? The horror!

Lees ook
‘Queen Elizabeth zoekt met familie naar oplossing voor situatie Meghan en Harry’

De eerste reactie van de Britse royals was exemplarisch. De gesprekken waren nog in een ’te vroeg stadium om knopen door te hakken’. Ik denk eerlijk gezegd dat die gesprekken al twee jaar voortduurden en dat Harry en Meghan elkaar nog even goed hebben aangekeken daar in Canada. Ineens wisten ze het; het was tijd. En weet je? Meghan en Harry zijn nu vrij om zich in te zetten voor hun echte ambitie om de wereld een beetje mooier te maken. Zij beloofden in hun statement eergisteren dat zij de koningin altijd zullen blijven steunen. En vanuit die hoedanigheid én omdat zij, ondanks alles, over de hele wereld enorm geliefd zijn, zal dat overal deuren openen. 

Een leuke bijkomstigheid is dat de Windsors nu eindelijk tijd hebben om echte problemen aan te pakken. Kleine hint: prins Andrew…

Lees ook
Slachtoffer Epstein beschuldigt prins Andrew van misbruik en vraagt Britten om hulp