Net als jij ben ik boven de 1.80 (1.82) en zit de lengte in mijn benen. Het kopen van een lange broek is een crime. Graag wil ik van je weten hoe ik ook een keer een leuk pak aan kan zonder dat het eruit ziet alsof ik uit mijn broek gegroeid ben.

Iedereen die een flink stuk kleiner of langer dan gemiddeld is, zal de neiging herkennen om je lengte het liefst tot op de millimeter nauwkeurig uit te willen drukken. Ik wist zelf heel lang niet hoe snel en hoe hard ik ‘VIERentachtig’ moest roepen als iemand me 1 meter vijfentachtig inschatte. Vanaf onze geboorte worden we letterlijk en figuurlijk constant langs de meetlat gelegd. En dus liggen centimeters gevoelig. Net als het trauma van de te korte lange broek. Iets wat niet past, wijkt af. Gedrild als we zijn om juist aan plaatjes te voldoen, willen we zichtbaar anders zijn coûte que coûte voorkomen. Terwijl daar toch echt vaak juist onze kracht ligt. Ik had jarenlang stapels nét te korte broeken in m’n kast. Die waren bij het passen in de winkel natuurlijk al lengte hoogwater. Maar ik bleef de ijdele hoop koesteren dat de broekspijpen onderweg op magische wijze net zo hard zouden groeien als dat ik zelf deed. Dat ze eenmaal thuisgekomen net die paar cruciale centimeters extra zouden meten. Die precies het verschil bepalen tussen lullig en leuk. Ik ben op ieder vlak gestopt met centimeters smokkelen en sprokkelen. Een broek is nu lang genoeg, of niet. Ik koop er een stuk minder. Maar op de exemplaren die ik koop, kan ik bijna staan. Als – inmiddels – trots medelid van de Club der Giraffen kan ik je broektechnisch gezien één ding plechtig beloven. Dat exemplaar dat lang genoeg is ga je niet vinden in een filiaal van een winkelketen in de Kalverstraat. Wel bij de meeste designerlabels. Kostbaar geintje? Tien keer een broek kopen die je niet draagt en waar je van baalt is echt in alle opzichten duurder dan één broek die je met veel plezier tot op de draad verslijt.

Ik zie overal de jaren 80 schoudervulling trend voorbijkomen en ik vind het helemaal het einde! Hoe combineer je deze trend nou lekker? Ik ben zoekende en ik heb wel al zes opties in de kast hangen.

Het eerste wat je nodig hebt, zijn brede schouders om deze trend ook echt weg te kunnen dragen. Figuurlijk dan. Je schouders lijken tot aan je oren te reiken. Tegenliggers moeten uitwijken omdat je ze met je voluptueuze vullingen van hun fiets zou kunnen zwiepen. Je kunt de ogen van de persoon die naast je zit in de trein uitprikken. Letterlijk. People will stare. Het belangrijkste is dus dat je rechtop blijft lopen en die schouders naar achteren blijft doen. Ik zou persoonlijk heerlijk in de eighties vibe blijven hangen en het contrast nog meer vergroten door er een legging bij te dragen. Oh en leer van mijn fouten: een schoudertas is een no go.

Ik begin onderhand de Steve Jobs uit mijn omgeving te worden: altijd maar een jeans met truitje en sneakers. Ik zou dolgraag eens wat nieuws willen uitproberen maar geen idee waar ik moet beginnen. 

Als je dagelijkse look op een uniform begint te lijken dan kan het lastig zijn om daar verandering in aan te brengen. We zijn gewoontedieren die graag naar hetzelfde grijpen. Doe jezelf een lol en ga voor evolutie in plaats van revolutie. Geen spectaculaire metamorfose-achtige veranderingen ineens. Stap voor stap. Doorbreek je heilige drie-eenheid eerst eens door in je eigen kast te shoppen. Wissel dat truitje een keer om voor een blouse. Die sneakers eens een keer voor een paar laarzen. Wanneer je je experimenten klein houdt groei je vanzelf mee met je nieuwe look en voorkom je dat je straks geen dozijn miskopen verder bent.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door The Style Shrink (@the.style.shrink)

ZELF EEN VRAAG?

Manon Meijers staat voor je eigen stijl vinden en niet blind de mode volgen. Je kunt bij haar terecht met al je kledingkwesties. Heb je een prangende stijlvraag? Stel ‘m via lezer@linda.nl.

Lees ook
Manon Meijers: ‘aantrekken naar een wandeldate? Twee woorden dertien letters’