Wanneer de kersverse minnares arriveert op zaterdagmiddag, gaat iedereen er eens fijn voor zitten. Terwijl ze zich de avocadowrap goed laat smaken, vertelt J. van de app aan Gerben: ‘Ben jij wel single?’ en zijn duidelijke ‘nee’ hierop.

Natuurlijk de vraag: “Is hij zo goed in bed dat je gewoon doorgaat of ben je verliefd?”

J. haalt een beetje haar schouders op. “Hij is gewoon superleuk en er lopen nu eenmaal weinig leuke mannen rond. Nu heb ik een man, goeie sex en alle vrijheid. Prima toch?”

“Vrijheid?” zeg ik. “Nee, daar vergis je je in.”

Ik moet haar uit de droom helpen dat een clandestiene relatie totaal geen vrijheid biedt. Je hebt nooit de vrijheid om hem te bellen wanneer je wilt. Hem te zien wanneer je wilt.

Er zijn geen spontane ‘kom we duiken even het café in’- momenten. Je kunt nooit zeggen: ‘Kom nu…

Wanneer je in zijn auto zit niet morsen met oorbellen (sommige vrouwen zijn heel bedreven in een ‘per-ongeluk-spoor’ achter te laten) en zorgen dat je parfum niet afgeeft.

Vrijheid zou vrijheid van keuze moeten zijn. Maar hij bepaalt wanneer hij komt en wanneer hij weggaat. De minnares moet afwachten.

Dan uit een van de vriendinnen de vraag die je eigenlijk nooit zou moeten stellen: “Kun je dit wel overeenkomen met jouw geweten. Ik bedoel ten opzichte van zijn vrouw?”

J. kijkt een beetje niet begrijpend en ik val haar direct bij. Want hoezo? Je moet niet bij J. zijn, maar – in dit geval – bij Gerben. Híj is de commitment aangegaan met zijn vrouw, niet J. Híj is gebonden, zíj is vrij. Het is niet haar taak om hem in het morele gareel te houden.

Ze is hier ook heel gedecideerd in: “Nee”, antwoordt ze. “Zijn huwelijk is zijn verantwoordelijkheid, niet de mijne. Ik ken zijn vrouw niet, ik wist niet eens dat ze bestond toen ik hem leerde kennen. Daarbij, misschien is ze wel blij dat hij zijn vertier buiten de deur zoekt. Hij zegt zelf dat zij zich mateloos aan elkaar irriteren. Zij waarschijnlijk nog meer aan hem dan hij aan haar.” En dan ietwat dweperig er achteraan: “Onbegrijpelijk, want het is zo’n leuke man!”

Natuurlijk is hij geweldig voor haar! Hij heeft een prachtige vrouw aan de haak geslagen. Alles is nieuw, alles is spannend. Hij voelt zich weer een Echte Man.

Hij wordt hartstochtelijk begeerd, reikhalzend naar hem uitgekeken. Thuis moet hij gewoon de kliko aan de stoeprand zetten, een nieuwe tuinslang bij de Praxis halen, de schuur opruimen en zijn sokken en onderbroeken ín en niet naast de wasmand gooien. Negen van de tien keer ligt hij ’s avonds te snurken op de bank en qua sex kent hij kortste route naar een orgasme. Binnen tien minuten is het gepiept.

Nee, dan met J. Uren hebben ze sex, de vonken spatten er vanaf. Bovendien, zij pijpt, dat doet de wettige echtgenote allang niet meer. Behalve misschien als hij jarig is. De flamboyante minnaar die hij buiten de deur is, is hij thuis allang niet meer.

Maar huis en haard verlaten is een heel ander verhaal. Zijn vrouw doet ‘m echt de deur niet uit ook al vindt ze hem eigenlijk een lul. Zij heeft haar handen vol aan de kinderen, het huishouden en haar parttime baan om zich al te druk om hem te maken.

Bovendien is een man in huis buitengewoon praktisch. Hij vindt het ook wel prima. Zeker nu J. zijn leven is binnen gegleden.

Zij eist – vooralsnog – niets van hem. Ze heeft geen vacature voor een fulltime echtgenoot. “Ik moet er niet aan denken dat hij weg zou gaan bij zijn gezin”, zegt ze.

“Zo’n heel echtscheidingstraject. Alimentatie en een bezoekregeling. Stel je voor, om het weekend drie puberende kinderen in huis. Nee, dank je.”

“Tja, als je er zo in staat, ga je gang schat”, zeg ik tegen haar. “Maar ik zeg je, je speelt met vuur. Niet echt verliefd worden, vooral niet van hem gaan houden. Geniet er van zolang het duurt.”

Sophie* (58) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen met dating-app Tinder. De volgende aflevering verschijnt zaterdag 3 april om 12.00 uur op LINDA.nl.

Lees ook
‘Onder haar appje: ‘Ben jij wel single?’ Staat een simpel: ‘Nee”