Van het ene op het andere moment ligt alles plat: Spanje, maar ook Portugal en delen van Frankrijk kampten met een grootschalige stroomstoring. Inmiddels is de oorzaak bekend, maar de schrik zit er bij sommigen goed in.
Zo ook bij de Nederlandse Annelijn Sinjorgo die met haar gezin op vakantie is in Marbella. Sophie Semmeling, die in de stad Valencia woont, vertelt ook hoe het er bij haar aan toeging.
“Toen het internet ermee ophield, werd het lastig om uit te zoeken wat er precies aan de hand was. Pas na een uur kwamen er speculaties over een cyberaanval, en toen kreeg ik wel even lichte paniek. Dit is namelijk zo’n scenario waar ik thuis best bang voor ben. Daarom heb ik daar liters water, kaarsen en powerbanks ingeslagen. Maar hier had ik helemaal niks”, vertelt Annelijn aan LINDA.
Haar dochter, die met koorts op bed lag, vond het ook spannend. “Je beseft dan pas hoe veilig je je voelt door bereik en stroom als je gewoon een arts wil bellen. Bij ons liep het goed af gelukkig. Maar ik dacht aan de mensen die vastzaten in een lift of ondernemers bij wie de vriezers langzaam ontdooiden.”
Ze vervolgt: “Of de mensen die een arts nodig hebben. Ik hoop dat de schade beperkt is gebleven. Ik neem in elk geval een flinke dosis waardering mee naar huis, voor iets simpels als een lichtknop die het gewoon doet. Dit heeft mij wel wakker geschud.”
Ook Sophie Semmeling, die sinds anderhalf jaar in de Spaanse stad Valencia woont, wist niet meteen wat er mis was toen Spanje getroffen werd door een stroomstoring. “Ik was op kantoor toen het gebeurde. De stroom ligt er hier wel vaker uit, dus we hadden niet meteen door wat er aan de hand was. Uiteindelijk hoorde ik via via, toen ik toch iemand even kort te pakken kreeg via de telefoon, over de storing. En dat was wel even raar.”
Ze was niet bang, zegt ze. “Er was hier geen sprake van echte chaos, want het was een feestdag in Valencia (San Vicente Ferrer, red.). Er was dus sowieso weinig open in de stad. Ik had wel een dubbel gevoel, want het zonnetje scheen lekker en iedereen ging naar het park. Tegelijkertijd kon ik bijna niemand bereiken. Gelukkig hing er geen angstige sfeer.”
Uiteindelijk wordt het kantoor waar Sophie werkt gesloten en gaat ze naar huis – niet wetende of dat wel lukt, want de trams en metro’s reden niet. Het lukt haar met de bus.
“Ik heb een elektrische deur beneden bij mijn appartementencomplex, dus ik wist niet of ik wel naar binnen kon. Dat is het enige moment waarop ik even bang was. Maar toen ik bij mijn huis aankwam, was die deur open en kon je alle appartementen bereiken. Iedere gek kon dus naar binnen, maar dat is gelukkig niet gebeurd.”
Sophie heeft geen noodpakket in huis, maar denkt daar nu wel over na. “Ik heb een koelkast met een elektrische waterfilter, dus ik heb nooit flessen water in huis – wat andere mensen wel hebben. Ik ga nu in het vervolg wel zorgen dat ik flessen water en cash geld in huis heb liggen, voor het geval dat.”
Uiteindelijk pakt Sophie wat spullen en gaat ze naar het strand met een fles wijn en wat empanadas. “Uiteindelijk ging na negen uur weer de stroom aan. Ik hoorde mensen juichen op straat, en nu gaat iedereen weer over tot de orde van de dag.”
'Ik ben best bang na de oproep van Rutte over noodpakketten en oorlog, meer mensen last van?'
