Ik volg een vrouw die elke paar weken met een nieuwe lijnpoging begint, die ze steevast met veel tromgeroffel aankondigt op de socials.
Ze gaat nooit voor de meest uitgebalanceerde of verantwoorde methodes. Niet: ‘Ik laat de roze koeken en Chardonnay even staan en ga wat meer groenten eten’. Het is meestal een poederdieet van 300 kcal per dag, of een sapvastenkuur van vijftien dagen. Of nog erger: een sportvastenkuur (ik hou van sporten en ik hou van vasten, maar die twee tegelijkertijd: slecht idee).
Meestal houdt ze haar nieuwe levensstijl een week vol.
Hoewel de vele mensen die haar volgen dit ongetwijfeld weten, krijgt ze elke keer opnieuw ontelbaar veel reacties.
Die reacties zijn grofweg onder te verdelen in drie categorieën:
1. Je bent prachtig, je hebt dit allemaal niet nodig
2. Ga jezelf nou eens accepteren zoals je bent
3. Succes! Ik ben zelf al 23 kilo afgevallen door alle koolhydraten te laten staan/het koolsoepdieet/keto/intermittent fasting (how can I make this about me?)