‘Ching Chang Chong’. Ik dacht dat mensen dat soort infantiele uitspraken achter zich hadden gelaten, maar de zoon van een vriend blijkt dat naar zijn hoofd geslingerd te krijgen, net zoals meer Aziatische Nederlanders, zo blijkt uit onderzoek.
Racisme is diepgeworteld. Als je anders bent, is dat voor mensen een vrijbrief je anders te behandelen (op zijn zachtst), uit te schelden, vernederen en uit te sluiten. Ik weet er alles van.
Aziatische Nederlanders hadden zogenaamd een aparte positie; zij worden altijd gebruikt als stok om andere biculturele Nederlanders mee te slaan en in discussies aangehaald als ‘voorbeeld van hoe het moet’. Ze trappen geen rotzooi, is het argument, en houden zich rustig. Anders dan Marokkaanse, Turkse, Antilliaanse Nederlanders, noem ze allemaal maar op.
Een opzichtige en hopeloze vorm van verdeel en heers. Want we – mensen met verschillende achtergronden – komen elkaar natuurlijk tegen, we praten met elkaar en delen ervaringen.
Nu is het onderzocht en blijkt een groot deel van de Aziatische Nederlanders gewoon net zo veel met ouderwetse vooroordelen en racisme te maken te hebben. Dat ouderwetse vooral. Ching Chang Chong, serieus? ‘Loempia’, ‘sambal bij’. Het is allemaal zo achterlijk. Sowieso, mensen uitschelden voor iets dat je graag in je mond stopt, is gewoon raar.
Dat soort troep werd al geroepen toen ik nog een kind was. Bij mensen zoals ik is het racisme tenminste ontwikkeld: van vuile Turk, via stink Marokkaan, vieze buitenlander, naar moslimhoer en terrorist.
Rode draad is altijd dat je er niet bij hoort, er niet mag zijn en vooral dankbaar moet zijn dat je hier rond mag lopen. Maar dat we hier zijn, is omdat Europeanen eerst naar onze continenten kwamen; veel landen in Afrika, Azië en de Caraïben maakten door het kolonialisme deel uit van Nederlands, Frans, Brits, Duits en Belgisch grondgebied.
Aziatische Nederlanders hebben net als andere biculturele gemeenschappen hun potentieel benut. Terwijl de verongelijkte loempia-roepers stil zijn blijven staan in de tijd en in hun ontwikkeling, profileren biculturele Nederlanders zich steeds nadrukkelijker op allerlei gebieden.
Kijk alleen maar naar media en cultuur waar Aziatische Nederlanders hun plek opeisen en verhalen delen op hun manier en voorwaarden; in boeken, films, voorstellingen. Dat is een geweldige ontwikkeling die ook internationaal plaatsvindt.
Terwijl Aziatische Nederlanders op eigen kracht succes hebben, blijven de achterblijvers hulpeloos ‘loempia’ roepen. Niet moeilijk te zien wie hier sneu is.
'De ramadan wordt gemeenschappelijk gevierd, maar ik hou juist van het eenzame karakter'
