Tamara (46) werd een aantal jaar geleden gediagnosticeerd met autisme. De diagnose zette haar leven op zijn kop en de depressies en trauma’s namen de overhand. Sinds vorig jaar zomer is ze opgenomen in een autismekliniek.
We spraken Tamara al eerder over haar diagnose en het moederschap. Vandaag, op Wereld Autisme Dag, vertelt ze hoe nu het met haar gaat.
Door haar autisme was het aangeven van grenzen en het signaleren van overprikkeling voor Tamara een uitdaging. De moeder van vier denderde maar door, tot dat ze opgebrand raakte. Ze kwam in de ziektewet terecht vanwege terugkerende depressies. “Mijn depressie ging vorig jaar snel achteruit. Dat had te maken met het acceptatieproces van de diagnose en alle veranderingen die daar bij kwamen kijken. Mijn leven stond op zijn kop.”
In januari 2022 moet de crisisdienst ingrijpen. “Het liep vast in mijn hoofd en ik voelde geen levensvreugde meer. Dat was best wel heftig”, vertelt Tamara.
Tamara (45) heeft autisme én vier kinderen: 'Ik heb mij als moeder schuldig gevoeld'
Als moeder van vier kinderen tussen de 14 en 19 jaar oud, lukt het thuis niet om te herstellen. Daarom werd samen met specialistische hulpverleners de keuze gemaakt voor een autismekliniek. “Deze klinieken zijn prikkelarm ingericht en hanteren een specifieke aanpak voor mensen met autisme.”
Tamara had keuze uit drie klinieken. Eén daarvan paste niet bij haar en de ander had een wachttijd van maar liefst twee jaar. Uiteindelijk kreeg ze een plekje bij Emergis in Zeeland. “Nu zit ik 230 kilometer van huis, dat was de enige optie.”
De afgelopen maanden heeft Tamara hard aan zichzelf gewerkt. In de autismekliniek krijgt ze daar nu eindelijk tijd en ruimte voor. “Thuis ging ik volledig op in de maatschappij. Ik zorgde voor de kinderen, werkte nog. Maar omdat ik in overlevingsmodus zat, kwam ik niet toe aan alles wat écht goed voor mij was. Ik heb mezelf hier pas leren kennen.”
Verschillende vormen van therapie staan centraal tijdens haar tijd in de autismekliniek. “Omdat ik hier de ruimte krijg om met terugwerkende kracht naar mijn leven te kijken, kan ik ook weer vooruitkijken. Alles valt op zijn plek. Ik krijg handvatten om straks weer terug naar huis te gaan en kan dan een betere start maken met de tweede fase van mijn leven.”
Tamara heeft naar eigen zeggen absoluut baat gehad bij de opname. “Ik ben hersteld van mijn depressie en kan straks weer goed van start.” Echter, de specialistische zorg voor mensen met autisme wordt steeds schaarser. “In januari kregen we te horen dat deze kliniek gaat sluiten”, vertelt Tamara.
Sluiting ggz-instellingen leidt tot woede en verdriet: 'Alsof ik weer word verlaten'
De gezondheidsinstelling Emergis wil overstappen naar ambulante zorg. “‘Beter worden doe je thuis’, zeggen ze, maar daar geloof ik niet in. De mensen die hier in de kliniek zitten hebben al meerdere ambulante trajecten doorlopen. Dit is hun laatste uitweg.” Volgens Tamara is er nog steeds weinig hulp voor vrouwen met autisme.
“De depressies, trauma’s of autistische burn-out: daar is weinig goede begeleiding voor. Dat hele proces ga je niet redden met wat psycho-educatie. Of met ‘even tot rust’ komen. De autismekliniek was voor mij echt een reset. Ik ben blij met de hulp die ik heb gehad, maar het is jammer dat juist een gespecialiseerde kliniek zoals dit terug gaat naar ambulante zorg.”
Gelukkig kan Tamara haar behandeling nog afmaken. “Ik ga in juni naar huis en de kliniek wordt per 1 juli gesloten.” Tot die tijd pakken haar kinderen regelmatig de trein naar de kliniek. “Dan gaan we wat leuks doen. Gelukkig is het gezin stabiel en sterk genoeg om dit traject samen aan te gaan.”
In juli staat er ook een welverdiende vakantie op de planning. “Dat is een fijn vooruitzicht. Ik verwacht dat het daarna een stuk rustiger gaat worden in mijn leven”, aldus Tamara.
Marije (39) is moeder, ondernemer en autistisch: 'En dat gaat supergoed'
