Een beter humeur, minder stemmingswisselingen en meer zin in sex. Als je even googelt vind je tal van voordelen van stoppen met de pil. Ik slikte de pil, maar had geen last van bijwerkingen. Dacht ik.
Op mijn zeventiende – ik ben inmiddels 29 – begon ik met de pil. Ik was blij en trots. Door de pil voelde ik me vrij en volwassen.
Dit artikel is onderdeel van LINDA.dossier Hormonen. Meer weten?
De afgelopen jaren las en hoorde ik steeds meer verhalen over vrouwen die de anticonceptiepil definitief hebben afgezworen. Het zogenaamde ‘ontpillen’ was volgens hen een daverend succes. Ineens waren deze vrouwen “hun puurste zelf”. Ze voelden zich beter, vrolijker, geiler. En met een beetje geluk verloren ze wat overtollige kilo’s en verdween hun migraine als sneeuw voor de zon.
Nou, dat zal wel meevallen, dacht ik enigszins sceptisch. Ik vond de pil wel handig en sloeg mijn stopweek vaak over. Waarom zou ik kunstmatig ongesteld worden, bloeden en buikpijn hebben als dat niet nodig is? Bovendien voelde ik me prima, dus slikte ik vrolijk verder.
Meisjes komen steeds vroeger in de puberteit terecht: hoe komt dat?
Maar na het zoveelste succesgesprek, begon ik te twijfelen. Niet alleen een van mijn beste vriendinnen was blij dat ze gestopt was. Ook twee van haar vriendinnen voelden zich zonder pil een stuk beter en piekerden aanzienlijk minder. Laat piekeren nou net een van mijn talenten zijn. En kon ik eigenlijk wel weten dat de pil niks met mijn gemoed doet, als ik ‘m al twaalf jaar slik en bijna niet beter weet?
Baat het niet, dan schaadt het niet, dacht ik en zo geschiedde: inmiddels is het een kleine twee maanden geleden dat ik mijn laatste pil slikte en de laatste kunstmatige hormonen zouden mijn lichaam verlaten moeten hebben. En ondanks dat ik geen hoge verwachtingen van dit experiment had, weet ik één ding heel zeker: ik slik de pil nooit meer.
De eerste effecten waren na een week of twee merkbaar. Ik voelde me relaxter. Eerst dacht ik dat het toeval was. De ene keer zit je in een lekkerdere flow dan de andere keer. Maar het ontspannen gevoel bleef hangen. Ik kon me enorme zorgen maken, of ik daar nu reden toe heb of niet. Maar waar ik normaal in een slechte bui kon verzanden in een enorme somberte of paniek, voel ik me nu relatief rustig. Ook toen ik reden had voor zorgen, bleef een hysterische huilbui uit. Mijn vertrouwen – in de algemeenste zin van het woord – is enorm toegenomen waardoor ik weer lekkerder slaap.
Ook de stemmingswisselingen lijken voorbij. Of ik afgevallen ben, weet ik niet. Ik heb geen weegschaal. Maar ik voel me vrolijker, zit lekkerder in mijn vel en mijn libido heeft een kleine boost gekregen.
Het is – zoals met alles – natuurlijk niet alleen rozengeur en maneschijn. Ik ben niet ineens compleet zorgeloos en ik ben weer eens ouderwets doorgelekt (jawel, in de kroeg). Daarnaast is mijn menstruatie heviger. Of ik wel of niet regelmatig ongesteld word, zal nog moeten blijken. Maar toch ben ik blij dat ik deze keuze gemaakt heb.
Dit artikel is onderdeel van LINDA.dossier Hormonen. Meer weten?
Hormonale migraine: wat is het en wat valt er tegen te doen?
