‘Ik wist het’, zegt ze lachend. Puck staat in de deuropening en wappert met een certificaat, sterker nog, een diploma. Het Condoom Diploma. ‘Ik zei al tegen mijn vriendinnen: ‘Als mam dit ziet gaat ze keihard lachen, wedden?’
Als ik het document aanpak zie ik als ondertitel staan: eerst leren, dan experimenteren. “Nee…”, zeg ik oprecht verbaasd. “Je zit me in de zeik te nemen, hé?” Ze heeft het vast zelf geprint of ergens gekocht. Puck schudt het hoofd. “Nee mam. Dit hoorde bij biologieles.” “Serieus?”, vraag ik, maar ik zie aan d’r gezicht dat het menens is. “Eh … boeiend. Zeg, hoe heb je dan eigenlijk geoefend?”
“Nou gewoon”, ze trekt haar ranke schouders laconiek op. “Met een piemel van piepschuim. Het was sowieso heel awkward want een paar jongens in de klas zaten de condooms in te prikken of als een ballon op te blazen. Zo schamend ook.”
“Ik mag hopen dat iedereen dit diploma krijgt”, lach ik. “Of is er nog iemand gezakt?” Ze schudt het hoofd. “En als ik het goed begrijp… oefen je dan gewoon hoe je het bij een jongen om moet doen? Lijkt me niet bepaald hogere wiskunde”, denk ik hardop.
“Juf leerde ons vooral te letten op houdbaarheidsdatum en of het condoom wel van een gecertificeerd merk is.” Als ze dat zegt heb ik wel honderd binnenpretjes over hoe dat vroeger ging. Dat je in het heetst van de strijd als puber al blij mag zijn dat je überhaupt genoeg bloed in je brein over hebt om aan een condoom te denken. Maar dat moet zij nog ervaren, denk ik.
“Kan me niet herinneren dat ik ooit de houdbaarheidsdatum gecheckt heb”, en terwijl ik dat zeg schiet me ineens een voorval te binnen. “Nou….op de condoom na die ik na jaren in een vakje in mijn toilettas terugvond”, leg ik uit. Wat Luuk, mijn vaste verkering, toen in razernij deed ontvlammen. Dat ik het, ruim voor onze relatie, ooit mee had genomen op vakantie met de meiden naar Portugal geloofde hij pas toen hij de houdbaarheidsdatum zag. Het ding was ruim drie jaar over datum.
Dat Puck dit soort seksueel gesteggel ooit zal meemaken is meer dan logisch, maar ineens komt het best dichtbij. Ze is al veertien. Ik ben, ook als moeder, een beelddenker dus ik zie mijn dochter al voor me, stuntelend op de rand van het bed naast haar crush (voor nu negeert ze haar aanbidders nog stelselmatig). Half vozend, en dan serieus vragend als hij een condoom uit z’n broekzak pakt: ‘Zeg. Is-ie wel gecertificeerd? En tot hoe lang is deze houdbaar?’ Ik juich dit gedrag natuurlijk alleen maar toe, zodat ze beschermd is en geen tienerzwangerschap hoeft te doorstaan.
“Nou meid”, zeg ik met een grijns op het gezicht. “Lijst deze dan maar in. Ik vind dit diploma het hoogtepunt van jouw tweede jaar op de middelbare. Sorry voor de woordgrap.” Ze kijkt me niet-begrijpend aan. “Wat bedoel je?” “Eh, orgasme… hoogtepunt… laat maar.” Als ze wegloopt met een gezicht vol walging na mijn zin, vraag ik uit nieuwsgierigheid: “Zeg, heb je dit certificaat ook al aan je vader laten zien?” “Ja, gisteren.” “O, en hoe reageerde hij?” “Die zei droog: ‘Puck, ik ben trots op je.'”
'Op z'n Grieks, leg dat maar eens uit: 'Daar is het gat toch helemaal niet voor bedoeld?''
