We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA. lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.
Vandaag de beurt aan Dina (34), die het laatste appje aan haar vader deelt.
“Toen ik twintig weken zwanger was van mijn eerste kind kreeg mijn vader de diagnose alvleesklierkanker. Een levensverlengende behandeling bleek voor hem niet meer mogelijk, de levensverwachting lag volgens de artsen tussen de zes weken tot vier maanden. Mijn vader heeft er toen zijn doel van gemaakt om mijn zoon nog te ontmoeten.
Omdat er natuurlijk niets zeker was, hebben we hem zoveel mogelijk meegenomen in de zwangerschap. We boekten een extra pretecho waar hij bij was, en hij mocht de naam van onze zoon alvast weten: Rijk. Hij nam de geheimhoudingsplicht zo serieus dat zelfs mijn moeder het niet wist. Mijn vader kreeg ook het geboortekaartje als eerste te zien, en door al die dingen bij elkaar voelde het alsof hij Rijk langer dan één dag heeft meegemaakt. Dat voelt heel prettig.”
Benthes laatste appje naar haar vader voor hij in coma werd gebracht: 'Nooit antwoord gehad'
“De laatste weken van mijn zwangerschap ging mijn vader heel snel achteruit. Hij lag thuis in bed en kwam daar eigenlijk al niet meer uit. Vanaf 38 weken hoopte ik elke dag dat de bevalling zou beginnen, maar helaas gebeurde er niets. Ik probeerde van alles: oefeningen, bepaalde theetjes drinken, maar nee: het bleef wachten. Uiteindelijk ben ik met 41 weken ingeleid, na overleg met de gynaecoloog. Door een intensieve bevalling moesten we die dag in het ziekenhuis blijven ter controle, maar de volgende ochtend kon ik eindelijk – mét baby – naar mijn vader.
Aan mij is de ontmoeting een beetje in een waas voorbij gegaan, al was ik natuurlijk erg blij dat het was gelukt. En mijn vader was verzwakt, maar de trotse blik in zijn ogen sprak boekdelen. Hij zei het ook, dat dit alle moeite waard was geweest. Mijn vader gaf hem toen meteen zijn horloge en Rijk heeft een halfuur in zijn armen liggen slapen. Daar heb ik gelukkig nog een foto van.”
Na 30 jaar verloor Wilma (52) haar beste vriendin: 'Gemis is er nog elke dag'
“Toen we weer thuis waren voelde ik dat dit waarschijnlijk de eerste en laatste keer was geweest dat Rijk zijn opa zou zien. Ik kreeg de behoefte mijn vader een berichtje te sturen, dus dat deed ik. Een foto van Rijk, met de tekst: ‘Lieve opa, Rijk is heel blij en trots dat je zo goed hebt doorgevochten en geduldig op hem hebt gewacht. Hij kan zich geen lievere opa wensen.’
Het voorgevoel bleek juist: diezelfde avond heeft hij tegen mijn moeder gezegd dat hij het niet meer volhield. Hij was inmiddels al te verzwakt om nog aanspraak te maken op zijn euthanasieverklaring, dus kozen ze voor sedatie. Voordat dit inging, ben ik nog naar hem toe geweest met Rijk. Hun ontmoeting was dus niet hetzelfde moment als hun afscheid. Rijk deed precies toen zijn ogen open en keek naar zijn opa, die toen moest huilen. Een heel heftig moment, maar ik ben blij dat we dit samen konden meemaken voordat mijn vader overleed.”
Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek. Goed om te weten: momenteel zoeken we voornamelijk verhalen over (ex)-relaties en vriendschappen.
Adinda's moeder kreeg 50 meter voor de spoedeisende hulp een hartinfarct: 'Onwerkelijk'
