Aangezien ik in 1988 ben geboren omring ik mij met mede-millennials, wat betekent dat ik al geregeld burn-outs om me heen heb gehad. En ook ik heb er zelf geen ervaring mee, wat het moeilijk maakt in te schatten wat iemand nodig heeft. Net zoals bij een depressie ‘denk gewoon aan leuke dingen’ niet helpt, is bij een burn-out ‘rust maar lekker uit’ minstens zo onzinnig. Dat weet ik nog net.

Maar wat helpt dan wel? Daar had onze Kroeg wel antwoorden op, gelukkig. En die ga je vast vroeg of laat nodig hebben, want mensen van mijn generatie zijn zwaar belast met een wereld waarin zogenaamd alles kan, waar geluk voor het oprapen ligt, je moet het alleen wel zélf doen. Het verpletterende idee dat iedereen zogenaamd de top kan bereiken als je maar hard genoeg werkt. Terwijl, niet iederéén kan de top bereiken. En als het je niet lukt dan ligt dat volgens de maakbare samenleving dus waarschijnlijk aan jou. Groetjes! Ja, je zou om minder de moed in de schoenen voelen storten.

Afijn, als je zelf in een burn-out zit hoop ik dat je goede begeleiding krijgt vanuit je werk, of via een andere weg. Dit zijn geen dingen die je zelf wel even oplost. En als je een goede vriend of vriendin wil zijn voor iemand die er nu in zit: dit is wat je kunt doen.

Adviezen

‘Wat een lieve gedachte! Praktisch: voor haar koken. Eventueel ingevroren bakjes eten geven. Na een zware dag nog gezond moeten koken is soms pittig. En juist nu moet ze goed eten. Verder: vertel haar goed te ademhalen, op tijd te gaan slapen, veel nee te zeggen en veel samen lachen voor de ontspanning.’

‘Niet met goedbedoeld maar ongevraagd advies komen. Luisteren en vraag “hoe haar dag is/was” ipv “hoe gaat het?”. Hoe gaat het is soms lastig te beantwoorden als het slecht gaat.’

‘Ah, ik heb een burn-out gehad en dit is wat ik destijds fijn vond. Vragen waar iemand behoefte aan heeft en wat iemand kan. Hulp in het huishouden (wasjes, een maaltijd brengen, stofzuigen etc.), gewoon even bellen om te vragen hoe het gaat. Een lief kaartje sturen. En vooral luisteren (bij mij schoten veel mensen in de advies- of oplossingsstand, gruwelijk vervelend).’

‘Ik zit dus zelf in deze situatie als bijna burn-out meid. Eén van mijn vriendinnen had besloten me niet meer mee te vragen met activiteiten. Waardoor ik dus op insta zag hoe leuk ze het hadden, zonder mij. Voelde me hier zo ellendig door! Aangekaart en was natuurlijk zo weer goed.’

‘Ik heb ook een burn-out gehad en ik had heel veel moeite met mijn huis netjes en op orde te houden en vond het zoooo fijn als iemand even ging stofzuigen of de afwas deed. En verder gewoon een luisterend oor zijn.’

‘Als (bijna) burned-out bestie wat tips: Heb geduld, ze kan egoïstisch overkomen nu ze met zichzelf bezig is. Vraag haar waar je mee kan helpen. Wees een luisterend oor. Geef alleen advies als ze er om vraagt. Stuur grappige domme dingen om haar op te vrolijken (kattenfilmpjes werken altijd). Ga bij haar langs om gewoon niets te doen samen. Moedig haar aan als ze op het oog lijkende simpele dingen doet die voor haar grote stappen betekenen.’

‘Ben net aan het opknappen van m’n burn-out. Probeer er gewoon te zijn. D.m.v. een appje sturen, bosje bloemen, lieve kaart. Naar mate je uit de burn-out rustig aan het opkrabbelen bent, kun je een idee opperen om te wandelen. Vooral heel rustig opbouwen naar een drankje ergens doen i.v.m. prikkels. Maar vooral echt BEN er voor haar!’ 

Vriendschap opzeggen of niet? 'Laat het doodbloeden of verwateren. Praten maakt het nooit beter'Lees ook