Wat een heerlijk avondje relaxen in de sauna moest worden, liep compleet anders af voor LINDA.nl-redacteur Jessica. Ze eindigde met een tweedegraads brandwond op haar kuit.
‘Dat het in de sauna heet zou worden wist ik, maar dat het zó heet zou worden, had ik nooit kunnen bedenken.’
Deze week is het weer collecteweek voor de Nederlandse Brandwonden Stichting. Ieder jaar moet ik dan terugdenken aan die ene avond in de sauna. Het werd er één om nooit te vergeten.
Het was een zaterdagavond na een drukke werkweek: lekker ontspannen in de sauna. Voetenbadje, lekker bubbelen in het bubbelbad, beetje zwemmen, Turkse sauna, koude douchte – je kent het wel. Een heerlijke avond, totdat we de stoomcabine verlieten.
Ik deed deur open terwijl iemand anders naar binnen wilde. Overal was stoom, dus je zag niet veel. Op het moment dat ik een stap naar achteren deed, kwam ik met mijn kuit tegen de metalen beschermstang van de stoomgenerator aan. En die was heet. Heel heet. Alsof ik tegen een strijkijzer aan duwde.
Ik was niet meteen aan het gillen of huilen, maar wist wel dat het mis was. Koelen moest ik, met water en koude doeken. Ik ging even rustig zitten om te kijken of de pijn minder werd, maar eigenlijk werd het steeds erger.
Lees ookBrandwondendag: 10 x verhaal en beeld van dappere mensen met littekens
Toch maar het ziekenhuis gebeld. Daar zeiden ze: is de wond groter dan een 2 euromunt? Dan moet je snel komen. Ik weet nog dat ik in de auto helemaal aan het trillen was. Was ik in shock? Het leek allemaal heel lang te duren voordat ik aan de beurt was op de huisartsenpost. Toen het eindelijk zover was, bleek dat ik een diepe tweedegraads brandwond had opgelopen.
Mijn kuit was niet verbrand door vuur, maar door een hete metalen beschermstang. Ik verging van de pijn, ’s nachts kon ik er niet van slapen. Dagelijks bezocht ik de huisarts om het verband te laten verschonen. Als het verband eraf ging, herkende ik mijn kuit niet. De vellen hingen erbij, allemaal blaren en vocht: ik dacht dat ik van mijn stokje zou gaan.
Met mij is het gelukkig allemaal goed gekomen. Maar de ervaring heeft mij wel doen inzien dat iedereen zich kan verbranden. Ook wanneer er geen vuur in het spel is. Daarbij moest ik ook steeds denken aan slachtoffers met wie het veel erger afliep, en wiens leven door een klein moment compleet is verwoest.
Lange tijd ben ik niet meer naar de sauna geweest. Ze hebben wel een schadevergoeding betaald, maar dit had natuurlijk nooit mogen gebeuren.
Lees ookAnne (33) liep ernstige brandwonden op: 'We zijn er, en we mogen gezien worden'
