Moeilijkheden met roosters, nieuwe regels bedacht door de nieuwe vriendin van je ex, of kinderen die moeite hebben met de nieuwe situatie. Een samengesteld gezin hebben is niet altijd gemakkelijk. Dat weet ook Elodie.
In de rubriek ‘Lekker Samengesteld’ vertellen vrouwen over hun samengestelde gezin. Deze week vertelt Elodie* (44) haar verhaal.
“Na een relatie van eenentwintig jaar en twee kinderen, zijn mijn man en ik uit elkaar gegaan. We hebben een prachtige dochter en een zoon. Gelukkig is onze scheiding goed en netjes verlopen. We koesteren geen wrok naar elkaar en willen het beste voor de kinderen.
Na een aantal dates heb ik sinds een jaar een nieuwe liefde. Ik ben heel gek op hem, de vlinders zijn aanwezig, maar de laatste tijd weet ik niet meer hoe lang ik dat ga volhouden.”
“Hij heeft een zoon uit een eerdere relatie, die ongeveer even oud is als mijn zoon. We wonen niet samen, dat is een bewuste keuze. We zijn allereerst nog niet zo lang samen, maar we willen het vooral niet doen voor de kinderen. Ben ik nu even blij dat we die keuze hebben gemaakt. Dan zou de frustratie alleen maar erger worden.
De kinderen kunnen het goed met elkaar vinden, ik kan goed met zijn zoon en hij met mijn kinderen. Maar op een vlak komen we er niet uit en dat gaat z’n tol eisen, ben ik bang.”
Charley's nieuwe vriend meet met twee maten: 'Zijn kind droge macaroni, mijne eet maar wat de pot schaft'
“We voeden onze kinderen anders op. Waar ik grenzen stel en geloof dat ze er sterker uit komen als ze moeten werken voor hun geld, laat hij zijn zoon helemaal los. En daarmee bedoel ik écht los, in iedere zin. Hij hoeft niet op te ruimen, niet de tafel te dekken of ook maar iets in het huishouden te betekenen. Hij schenkt nog net zijn eigen glas limonade in, maar daar is ook alles mee gezegd.
Op zich hoeft het geen probleem te zijn, ieder zo z’n manier. Wat er vervelend aan is, is dat mijn kinderen bij hem thuis wel moeten opruimen. Dat is weliswaar normaal voor ze, dat doen ze bij mij thuis ook. Het zit ‘m er vooral in dat hij zijn zoon zonder pardon van tafel laat gaan, maar mijn kinderen moeten opruimen en afwassen. Op die manier voelen ze zich toch nooit onderdeel van het samengestelde gezin? Ik vind dat het per huis moet gelden. Zijn ze bij mij, helpen ze alle drie met het huishouden. Zijn ze bij hem, dan doen ze alle drie lekker niks. Wat maakt dat zijn zoon niets hoeft te doen daar, en de mijne wel?
Hij zegt dan dat zij het gewend zijn en het toch wel zouden doen omdat ze zo zijn opgevoed. Voor zijn zoon zou het een nieuwe regel zijn thuis, omdat hij gewend is aan alles laten slingeren. Bij mij geeft hij geen kick als hij moet helpen, maar ‘dat is geen argument, want dat is niet thuis’. Je hoort het, we gaan er niet uitkomen.”
“Wanneer hij ons meeneemt om met elkaar iets leuks doen, zoals een uitje naar een pretpark of even winkelen, krijgt zijn zoon thuis een biljet in z’n handen gedrukt. Als mijn zoon vraagt om twee euro voor een snoepzak, zijn de rapen gaar. ‘Ik ben toch geen geldautomaat’ en ‘Ik ben toch zeker Sinterklaas niet’ is wat mijn zoon terugkrijgt. Ja, hij krijgt het dan van mij, en dat is ook niet gek dat ik het betaal. Het is meer om aan te geven met wat voor contrast hij de kinderen behandelt. Wil zijn zoon van mij twee euro, mag hij dat zeker.
Ik twijfel op het moment of dit gaat werken. Het is moeilijk, want zijn we met z’n tweeën, is het geweldig. We hebben zoveel dezelfde interesses, raken nooit uitgepraat en doen ons best voor elkaar. Maar dit gedoe met de kinderen zit mij erg hoog.”
Heb jij net als Elodie ook een verhaal over jouw samengestelde gezin? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Lekker Samengesteld’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
*Elodie vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Winnie voelt nog steeds pijn als ze kinderen afzet bij ex: 'Gun ze een gezinsleven, maar mezelf ook'
