Charlotte: “Ze dachten dat er een stolsel of vleesboom achter mijn baarmoeder zat, maar dit bleek de tumor te zijn. Het duurde echt een paar weken tot we wisten dat het om eierstokkanker ging. Ze noemen het niet voor niets de stille killer. Het is een ontzettend gemene kanker die vaak pas in een laat stadium klachten geeft.”

Angsten

Op dit moment heeft Charlotte haar eerste chemokuur van drie weken achter de rug, de tweede volgt nog. Daarna kijken de artsen of de tumor operabel is. Het leven als nieuwe moeder én kankerpatiënt valt haar zwaar. “Ik ben me nu heel bewust van mijn lijf”, vertelt Charlotte. “Als ik maar heel even iets voel, denk ik meteen aan nieuwe uitzaaiingen. Ik probeer heel erg in het nu te leven, spendeer veel tijd met mijn familie en leef zo gezond mogelijk, maar ik ben natuurlijk ook angstig. Ga ik mijn pasgeboren baby wel zien opgroeien?”

Die gedachte schoot ook als eerst door haar hoofd toen ze de diagnose kreeg. “Ik lag in het ziekenhuisbed met Berend in mijn armen en dacht: het kan toch niet zo zijn dat ik net een kind op de wereld heb gezet, en er dan zelf tussenuit piep? Heel realistisch gezien ziet het er gewoon niet goed uit voor me, met stadium vier. Ik weet simpelweg niet hoe dit gaat aflopen, maar het gaat nu om het creëren van een overlevingskans. Hoe klein die kans ook is, ik ga er vol voor.”

Steun

Daarom probeert ze er iedere dag het beste van te maken, met hulp van familie en vrienden. Haar vriend zorgt elke nacht voor Berend zodat zij extra rust kan pakken, overdag komt haar moeder langs om te helpen. Dat ging niet meteen soepel, Charlottes eerste reactie na de diagnose was namelijk om weg te vluchten. Van het idee dat ze kanker had, maar ook van andere mensen.

“Ik duwde hen weg, ik kon hun angsten er niet bij hebben”, vertelt ze. “Tijdens de chemo kwam het keerpunt: ik was te moe om Berend op te tillen. Ik voelde me een toeschouwer in het leven van mijn eigen kind. Ik kon niet goed voor hem zorgen, het voelde als een persoonlijk falen. Toen ben ik hulp van anderen gaan accepteren, en die warmte en liefde sterkt me nu juist enorm. Het helpt écht. Ik kan al mijn energie in Berend stoppen en leef nog bewuster in het hier en nu. De toekomst bestaat even niet voor mij.”

Laat jezelf checken

Charlotte zit dus nog midden in het behandeltraject en de bijbehorende onzekerheid, maar ze wil al wel nu haar verhaal doen. “Ik wil vrouwen waarschuwen. Je merkt vaak weinig tot niets van eierstokkanker, tot het te laat is. Ik had wat last van nachtelijk zweten en pijn aan mijn linkerborst, maar ben daaraan voorbij gegaan. Ik wou dat ik meer voor mezelf was opgekomen.”

Ze vervolgt: “Dus mijn boodschap is vooral: heb je vage klachten? Luister naar je lichaam. Ren jezelf niet voorbij, maar laat je onderzoeken door een huisarts of gynaecoloog.”

Linda’s Kankerverhaal

Het afgelopen jaar vlogde Linda Hakeboom op LINDA.nl over haar eigen ervaringen met (borst)kanker. In de serie deelt Linda het proces van diagnose tot chemo, operatie en bestralingen. Ze heeft ons dit jaar veel gegeven: een inkijk in haar leven, inzichten en kwetsbaarheden, maar ook de belangrijke boodschap om jezelf regelmatig te checken.

De ziekte kunnen we helaas niet wegnemen, maar we kunnen haar wél iets moois teruggeven na dit intensieve jaar: een Televizier-Ster. Dat gun jij haar toch ook? Stem hier op Linda’s Kankerverhaal, haar meest persoonlijke project ooit (tip: klik bovenin eerst op de pijltjes naar de juiste categorie, nummer zes).

Lees ookVan diagnose tot bestralingen: bekijk hier alle 'Linda's Kankerverhaal' vlogs