Een borstkankerdiagnose betekent voor sommigen amputatie. Maar wat komt daarna? Houd je het plat of ga je voor een borstreconstructie?
Rondom de vlogserie ‘Linda’s kankerverhaal delen ook andere vrouwen hun verhalen over borstkanker. Vandaag aan het woord: Marie-José (49) en Petra (52) over hun ervaringen met borstreconstructie.
Marie-José voelt in september 2017 een harde plek in haar rechterborst. Ook haar tepel is aan de bovenkant ingetrokken. Via de huisarts belandt ze meteen in het traject en kan ze vrij snel beginnen aan chemotherapie. Het woord amputatie valt al snel, een idee waar ze helemaal achter staat. “Ik dacht, haal dat ding er maar gewoon af. Ik wil dat er zo min mogelijk overblijft.” Op tv ziet ze een reconstructie-operatie met lichaamseigen weefsel, die haar interesse wekt.
Na een uitputtende periode met acht chemo’s kan Marie-José in maart 2018 terecht voor haar amputatie. Daarbij wordt een ’tissue expander’ geplaatst die haar huid steeds iets verder oprekt. Na een half jaar en nog een extra ronde bestralingen, krijgt Marie-José een borstreconstructie met weefsel uit haar buik. Een jaar later volgt lipofilling, omdat het verschil tussen haar borsten vrij groot is. Deze procedure wordt in de toekomst wellicht nog een aantal keer herhaald. Daarnaast heeft Marie-José een tepel op haar nieuwe rechterborst laten tattoeëren.
Lees ook
Linda’s Kankerverhaal maakt kans op een Televizier-Ster: stem hier
“Het idee van een reconstructie met mijn eigen weefsel vond ik mooi. Ik voel niet zoveel bij siliconen. Het lijkt me te hard en ik lees ook wel eens dat vrouwen daar ziek van worden omdat er iets mis mee is. De borst die ik nu heb is natuurlijk anders dan eerst, maar het voelt wel écht. Ik weet dat veel vrouwen kiezen om plat te blijven, maar dat is niets voor mij. Ik voel me vrouwelijker met borsten.”
“Dit jaar heb ik mijn rechterborst nog wat bij laten vullen, met vet van een liposuctie. Ik wou dat ik het eerder had gedaan. Al mijn kleren trokken scheef, omdat het verschil zo groot was. Ik liep alsnog mijn beha bij te vullen, dat vond ik onzin na een reconstructie. Het moet dan ook gewoon goed zijn. Het zal natuurlijk nooit worden zoals het was, maar dit is voor mij absoluut de beste keuze. Ik voel me pas compleet met twee borsten.”
Petra’s zus krijgt in 2015 eierstokkanker, veroorzaakt door een BRCA1-genmutatie. Petra laat zichzelf daarom meteen preventief onderzoeken, om te kunnen handelen vóórdat borst- of eierstokkanker zich ontwikkelen. Het blijkt te laat: ze heeft een tumor van acht millimeter in haar borst. Vanwege het BRCA1-gen is het advies om beide borsten te amputeren. Tijdens het gesprek liggen de implantaten al op tafel. “Ze brachten het als dé perfecte optie en ik dacht, waarom niet. Mijn borsten voelden als bommen die elk moment konden ontploffen. Ik kon een Sara met prachtige boobs worden, wie wil dat nu niet.”
Na een paar maanden huid oprekken krijgt ze de operatie en heeft Petra weer borsten. Pront, maar pijnlijk. Artsen adviseren een extra lipofilling, om de implantaten comfortabeler te laten rusten in haar borst. De brandende pijn blijft en wordt zo erg dat Petra minder slaapt en eet. Ze valt ruim tien kilo af. Speciale bindweefselmassage, die ze levenslang nodig zal hebben, doet zóveel pijn dat ze besluit dat de implantaten eruit moeten. Nu leeft ze alweer twee jaar zonder borsten: happy flat.
“Ik snap heel goed dat vrouwen voor siliconen kiezen hoor, ik wilde zelf tenslotte ook mijn borsten behouden. Maar de optie om plat te blijven werd bij mij niet eens genoemd. Ik vind dat dit wel een serieuze optie moet zijn, waar je vervolgens een goed geïnformeerde keuze over maakt. Lees je in, stel zelf ook opties voor. Zo’n extra operatie is niet niks voor je lichaam. Uitwendige protheses zitten bij mij niet lekker, maar die bieden voor sommige andere vrouwen wél een mooie tussenweg. Het is net waar je waarde aan hecht.”
“Als ik dit van tevoren had geweten, was ik nooit aan implantaten begonnen. Ik blijf last houden van de zenuwpijn. Na verschillende operaties zijn die gewoon kapotgesneden, maar deze pijn is gelukkig beter te dragen dan die van de siliconen. Ik heb de knop omgezet en ben een gelukkig mens zónder. Ik heb ze geen seconde meer gemist. ”
Documentairemaker Linda Hakeboom vlogt op Linda.nl over haar borstkanker, van diagnose tot chemo. Marie-José kijkt haar videos ook en vertelt waarom: “Als je de diagnose krijgt, voelt het als een doodvonnis. Voor mij, maar natuurlijk ook voor Linda. Wat ze laat zien is voor velen herkenbaar, dat is prettig. Het voordeel wat zij heeft als BN’er is dat ze mensen kan bereiken en awareness mee kan geven. Ik vind het goed dat ze hiermee vrouwen én mannen bewust maakt van borstkanker symptomen.”
Linda’s Kankerverhaal maakt nu dus kans op een Televizier-Ster, maar moet daarvoor eerst nog naar de volgende ronde. Steun Linda na haar veelbewogen jaar en stem hier op haar vlogserie.
Bekijk vlog 10 van Linda hieronder, of ga naar LINDA.nl/kankerverhaal voor alle videos
Borstkankervereniging Nederland biedt meer informatie over reconstructies.
Lees ook
Door Linda’s Kankerverhaal lieten Sophie en Jorien zich checken: ‘Het is dikke vette pech-kanker’
