In mei 2022 vindt Marloes van der Ende (34) voor het eerst een kale plek op haar hoofd. Niet lang daarna blijkt dat ze alopecia areata heeft. Dat betekent dat ze steeds meer haar verliest en waarschijnlijk uiteindelijk kaal wordt.
“Stapje voor stapje probeer ik het te accepteren”, vertelt Marloes aan LINDA.
Dit artikel is onderdeel van LINDA.dossier (Ont)haren. Meer weten?
“Ik zat met mijn moeder op de bank toen zij opeens een witte plek achter mijn oor zag. Hij was zo groot als een euromuntstuk”, vertelt Marloes over hoe ze erachter kwam dat ze alopecia heeft. Haar moeder ontdekt nog een kale plek als ze vervolgens door het haar van haar dochter woelt. “Ik schrok wel”, blikt Marloes terug. Ze gaat googelen en komt zelf al tot de conclusie dat het alopecia is, een week later wordt dat bevestigd door de huisarts.
Marloes vraagt naar de mogelijkheden, maar die zijn er niet volgens de arts. “Ik dacht: geef me een pilletje, crèmepje, kom maar door. Maar de dokter was heel duidelijk en hard. Hij zei: er is niks aan te doen, kom maar terug als je een doorverwijzing voor een haarwerk nodig hebt.”
Kortom, Marloes moet haar haarverlies dus accepteren en dat is iets wat haar – zeker in het begin – zwaar valt. “Elke alopecia is anders, dus je weet niet hoe het verloop gaat zijn.” In het begin is Marloes ontzettend bang om heel snel kaal te worden. “Ik was obsessief met mijn haar bezig en ging bij elke douchebeurt checken of de hoeveelheid die ik in het putje aantrof meer of minder was dan normaal.”
Marina's (55) eerste Brazilian wax: 'Ik ben ooit ingeknipt, ik kan die plak hars vást aan'
“Als ik nieuwe plekken ontdek, dan denk ik erover na hoe ik ze kan bedekken.” Waar ze eerst haar grote bos haar vaak los draagt, gaat ze nu elke dag voor een vast kapsel met een haarbandje. “Ik zorg ervoor dat mijn kale plekken zo min mogelijk te zien zijn.”
Hoewel ze de alopecia steeds meer leert omarmen, gaat ze niet met los haar de deur uit. “Ik werk op een middelbare school en word bij wijze van spreken liever achter mijn rug om mevrouw Haarband genoemd, dan mevrouw Kale Plek.” Sinds ze weet dat ze alopecia heeft is ze zich dan ook erg bewust van haar bovenaanzicht. “Ik laat leerlingen niet meer bij mijn bureau staan, maar loop naar hen toe als ze een vraag hebben en het liefst vermijd ik roltrappen, want dan kunnen mensen ook op m’n hoofd kijken.”
Op haar Instagramaccount deelt Marloes haar leven als single moeder en kampeerliefhebber, maar is ze ook open over haar aandoening. “Ik las vooral veel verhalen van mensen die meteen kaal zijn, maar ik wil ook een ander verloop laten zien.” Ze ontvangt veel berichten vol herkenning en medeleven, dat doet haar goed. “Het is fijn om te merken dat ik er niet alleen in sta.”
Momenteel heeft Marloes een aantal kale plekken, maar groeit er bijvoorbeeld op ‘het euromuntstuk’ waarmee het allemaal begon weer wat haar. “Het is pigmentloos en dun en vlassig, dus ik weet niet of dat helemaal gaat teruggroeien.” De alopecia zorgt er ook voor dat ze niet meer zonder zorgen gaat zwemmen. “Ik wil niet dat mijn haar helemaal nat wordt. Ik heb een spierwitte hoofdhuid en die wordt dan wel heel zichtbaar.”
Marloes is nog volop bezig met haar verwerkingsproces. “Ik denk dat acceptatie met de tijd komt, ik doe het stapje voor stapje.” Ze vindt het vooral zwaar dat ze niet weet hoe snel of wanneer ze haar haar gaat verliezen. “Ik kan volgend jaar kaal zijn, maar het kan ook pas over tien jaar zo ver zijn.” Marloes probeert te wennen aan het idee dat het ooit gaat gebeuren. “Ik had vorig jaar veel verdriet omdat ik dacht dat het die zomer zou gebeuren, nu sta ik er veel rustiger in.”
Baat bij een schone naad: zo voorkom je een pijnlijke haarnestcyste
Vrouwen in hetzelfde schuitje wil Marloes meegeven om er open over te zijn, hoe moeilijk het soms ook is. “Het is zo fijn om – in elk geval van je eigen kring – steun en lieve woorden te ontvangen. Ik vond het vorig jaar zomer heel erg als mijn moeder of zus zei: ‘Ik zie een kale plek.’ Nadat we dat hadden besproken wisten zij ook dat ze het wel mochten aangeven, maar wel op een behulpzame manier. Ze zeggen nu bijvoorbeeld zachtjes dat ik even mijn haar opnieuw moet doen of zij trekken even een plukje recht.”
Een van de stappen die Marloes heeft genomen in haar verwerkingsproces, is een haarwerk in huis halen. “Ik heb ‘m getest en ik vind het fijn om het te hebben mocht het opeens nodig zijn.” Zolang ze de plekken nog kan verbergen wil ze er nu nog niet aan beginnen. “Ik wil gewoon goed voor de dag komen. Nu doe ik dat met vast haar, later misschien met een haarwerk en misschien nog wel later open en bloot zonder verbergtechnieken.”
Dit artikel is onderdeel van LINDA.dossier (Ont)haren. Meer weten?
Dit bericht op Instagram bekijken
Robyn liet haar wenkbrauwen verven en dat liep niet goed af: 'Ik herken mezelf niet'
