In de nieuwe serie Zeikwijven laten Shelly Sterk en Quinty Misiedjan zien dat onze wereld anno 2021 helaas nog steeds is ingericht op mannen.
Ze zijn niet bang om tegen wat schenen aan te schoppen. In de eerste aflevering onderzoeken ze de gevolgen van de ‘mannen-maatschappij’ op de veiligheid van vrouwen. Zo worden autogordels met name getest op mannelijke crashtest-dummies. Waardoor vrouwen 73% meer kans hebben op ernstig letsel bij een ongeluk.
Ook kogelvrije vesten zijn gemaakt volgens de mannelijke norm. Dit zorgt ervoor dat vrouwelijke politieagenten meer gevaar lopen tijdens hun werk dan hun mannelijke collega’s. Ontwerper Ismay Schaduw besloot hier iets aan te doen door kogelvrije vesten voor vrouwen te ontwerpen.
De ‘reference man’
Zelfs anno 2021 is er nog sprake van een bepaalde norm. “Dat noemen we ook wel de reference man,” legt Schaduw uit. “Een witte Westerse man. Daar baseren we eigenlijk een boel dingen op waardoor we een hele grote groep buitensluiten.”
Iedereen die niet rond de 1.81 meter lang en 85 kilo van de reference man zit, valt buiten de norm waarop bijvoorbeeld de vorm van autogordels en werkkleding gebaseerd wordt.
Op straat vergelijken de Zeikwijven ‘de gewone Nederlander’ met de reference man.”Hij is van boven breder dan van onder, dus dat lijkt al niet”, reageert een vrouw. “Ik zie niet echt rondingen in deze man”, benoemt een ander.
Annie
De reference man voert ook de boventoon bij reanimatiecursussen. In 1960 werd de eerste vrouwelijke torso gemaakt: Annie. Toch is de norm bij reanimatiecursussen nog altijd een mannelijk torso.
Dit komt ook omdat de productie van vrouwelijke torso’s is achter gebleven, waardoor bijvoorbeeld de ‘longen’ niet handig te reinigen zijn. “Ze zijn er dus wel, maar gewoon kapot ouderwets”, verwoordt Misiedjan de kwestie.
“Worden vrouwen dan op straat daadwerkelijk minder gereanimeerd dan vrouwen?” Dat vraagt Sterk zich af. SEH-arts Heleen Lameijer stelt, op basis van Nederlands onderzoek, dat dit inderdaad het geval is.
‘Blame the boobs’
Uit dit onderzoek onder 6000 mensen in de regio Amsterdam blijkt dat van alle mensen die buiten het ziekenhuis gereanimeerd worden omdat ze iets aan hun hart markeren slechts 28 procent vrouw is.
“Mannen worden veel vaker gereanimeerd buiten het ziekenhuis dan vrouwen”, aldus Lameijer. Volgens Amerikaans onderzoek staat dit in direct verband met het lage aantal vrouwelijke reanimatiepoppen. Of, zoals de SEH-arts zegt: “Blame the boobs.”
“Als we die borsten niet gehad zouden hebben, zouden meer mensen ons durven reanimeren?” vraagt Sterk verbaasd. “We hebben de pech dat het vrouwelijke lichaam niet de norm is in de maatschappij”, beaamt Lameijer de presentator.
‘Wat moet ik met die borsten?’
De arts geeft zelf ook reanimatiecursussen en hoort van cursisten vaak dezelfde vragen. “Wat moet ik dan doen met die borsten? Mag ik ze wel aanraken? Wat moet ik doen met de bh?”
Die spanning komt volgens haar doordat borsten zo geseksualiseerd worden in de maatschappij. “Er zit maar één taak op”, besluit de arts, “vrouwelijke reanimatiepoppen.”
‘Zeikwijven’ terugkijken? Dat kan hier.
