Moet je op een kat passen, neemt-ie de boot: het overkwam Charissa

Asjemenou

04.12.2019 | 11:51 UUR | Marloes van Wijnen

Na een vriendelijk verzoek van haar oom trok Charissa (30) een weekje in zijn huis om op de kat te passen. Geen seconde had ze verwacht dat ze daarmee in het nieuws zou verschijnen.

Allemaal leuk en aardig – zowel het huis als het beest – totdat Poelie opeens nergens meer te bekennen is.

Op de kat passen

Natuurlijk wilde LINDA.-collega Charissa, producer bij het blad, wel op het huis van haar oom én z’n kat passen toen hij een weekje het land uit was. Kater Poelie, tien jaar oud, is tenslotte een lief beestje, dat normaal gesproken meteen komt aanrennen wanneer je door de voordeur naar binnenkomt.

We herhalen: normaal gesproken, want op vrijdagavond is Poelie ineens nergens te bekennen. “Zul je zien hè, net twee dagen voordat mijn oom weer thuis zou komen”, vertelt Charissa. “Het beestje vrijdagavond voor het laatst gezien, oom komt maandagochtend thuis: paniek!”

Poes weg

Hij kan niet ver zijn, dacht Charissa nog, want via het kattenluikje in de achterdeur kan het beestje wel gewoon naar buiten, maar verder dan het binnenhofje komt-ie nooit. “Tenzij hij deze keer via het huis van iemand anders op straat is gekomen, en toen weggelopen”, vertelt Charissa.

Wat er precies is gebeurd, weet ze nog steeds niet, maar dat het beestje inderdaad verder is gereisd dan het hofje, blijkt uit verschillende nieuwsartikelen die ze opeens doorgestuurd krijgt van haar oom. Medewerkers van Rederij Doeksen op de veerboot naar Terschelling hebben de kat aan boord aangetroffen, zo schrijven onder meer AT5, De Telegraaf en NU.nl.

Lees ook
Kat wordt na twaalf jaar herenigd met zijn verbaasde maar dolblije baasje

Enkeltje Terschelling

Hoe Poelie op de veerboot terecht is gekomen, blijft een raadsel. “Hij is gewoon helemaal van de Bilderdijkstraat in Amsterdam naar Harlingen gelopen of meegelift met iemand, en was van plan om op vakantie te gaan naar Terschelling. Gekke kat”, aldus Charissa, die er nu gelukkig wel weer om kan lachen. “Maar ik ben zó blij dat-ie terecht is, anders had ik het mezelf echt nooit kunnen vergeven.”

Kat Poelie:

Kat Poelie