“De allereerste keer dat Meneertje bij mij thuiskwam, liet ik hem uit de bench en gaf hij direct kopjes. Er was gelijk een vertrouwde, intense vorm van liefde”, vertelt Sanne aan LINDA.

‘Meneertje’

Sociaal, avontuurlijk en een ware fijnproever: Sanne’s kat Meneertje was jarenlang een begrip in haar oude buurt in Amsterdam. “Het was een heel bijzonder dier. Wanneer ik verdrietig was of even niet goed in mijn vel zat, kwam hij me altijd troosten. Als ik met hem rondliep werd ik vaak aangesproken met: ‘Hey, is dat jouw kat? Die komt af en toe bij mij een gebakken eitje eten.’ Op den duur kwam ik erachter dat hij bij heel veel mensen thuiskwam. Hij bracht me in contact met mensen waar ik normaliter, in mijn drukke leven, aan voorbij zou lopen.

Hij is bij mij terechtgekomen doordat zijn eerste baasje door financiële redenen niet meer voor hem kon zorgen. We waren gelijk beste vrienden. Ik nam hem vaak mee naar een wijnbar of koffietent in mijn oude buurt. Soms ging hij in z’n eentje naar de koffietent, op ons ‘vaste’ plekje zitten en de eigenaresse net zolang aankijken tot hij een ‘cattochino’ (een kopje opgeklopte havermelk) kreeg. Dat was altijd heel grappig. Ik kreeg regelmatig foto’s van vrienden dat ze met hem in de koffiebar zaten”, lacht Sanne.

Sanne Vogel liet borsten en eierstokken verwijderen: 'Mijn intuïtie zei dat het foute boel was'Lees ook

Afscheid

Toen Sanne’s tweeling Loewy Bertus en Bella Jo vier maanden oud waren, overleed Meneertje aan een hersenbloeding. “Het verdriet was enorm groot, alsof je hart uit elkaar scheurt. Ik denk dat alle dierenbaasjes het wel kunnen beamen dat een huisdier echt onderdeel is van het gezin.

Mijn hart was gebroken, maar ik had ook twee kleine baby’s aan wie ik mijn pijn niet wilde laten voelen. Onbewust parkeerde ik het verdriet. Ik vond het zo erg dat ze hem nooit zullen kennen. Ik gun eigenlijk iedereen een Meneertje in zijn of haar leven. Na het overlijden wist ik meteen dat ik boeken over hem wilde schrijven, zodat hij op die manier blijft voortbestaan.”

Het is inmiddels vier jaar later en Loewy en Bella zijn bijna vijf. “Met twee rondrennende kleuters en Tatti en Trees, onze huidige katten, is het thuis altijd druk. Soms kan ik Meneertje uit het niets ontzettend missen. Het schrijven van de roman maakte dat het verdriet weer naar boven kwam, omdat ik zo intens met hem bezig was.”

Roman

Het verhaal gaat over relaties, verlies en vriendschap. “Als mensen bij elkaar thuis komen veranderen ze vaak, maar wanneer een kat het huis binnenloopt blijft iemand gewoon zichzelf. Het is mooi om die mensen vanuit zijn perspectief mee te maken, want een kat oordeelt niet. Die loopt gewoon naar binnen. Hij ziet niet of mensen arm of rijk zijn of welke culturele achtergrond ze hebben. Kookkunsten zijn voor hem belangrijk, en of ze lief zijn.”

Sommige karakters in het boek zijn geïnspireerd op mensen uit Sanne’s oude buurt, andere op gebeurtenissen die zij en haar vriend met hem hebben meegemaakt. Het meeste is niet autobiografisch. “In het boek zegt hij hele grappige dingen, bijvoorbeeld over het veganisme van zijn baas, waarvan hij vindt dat ze geradicaliseerd is, wanneer ze enkel veganistische brokken voor hem koopt. Hij heeft een vriendschap met een jongetje die zijn vader is verloren, en met een voormalig acrobaat die in een scootmobiel zit.

De belangrijkste lijn in het boek is zijn vriendschap met een oude dementerende dame, die de reigers en Meneertje voert. Hij noemt haar de Messias. Door zijn observaties snapt de lezer dat ze aan het dementeren is, maar Meneertje zelf niet. Hij voelt haar eenzaamheid en liefde en gelooft dat juist zij de waarheid in pacht heeft. Ik hoop dat mensen het boek met net zoveel plezier lezen als ik het heb geschreven”, vertelt Sanne.

Het boek ‘Meneertje, observaties van een uitzonderlijke kat’ is vanaf nu verkrijgbaar bij de boekwinkel.

Sanne Vogel herdenkt overleden dochter: 'Zes jaar geleden dat ze stil ter wereld kwam'Lees ook